თვით ირონიავ, მე შენ მიყვარხარ (7)

არც მისმა რეაქციამ დააყოვნა, კანი მაშინვე დაეხორკლა, ხელი წელზე მომხვია და უფრო ახლოს მიმწია მისკენ... რაღაც საოცრება დამემართა... ისევ მთელმა ფლორა და ფაუნამ გადმოინაცვლა ჩემ მუცელში... ტანზე ჭიანჭველების მთელი ჯარი მოძრაობდა, გული კი წამში ალბათ

წარმოუდგენელია, მაგრამ მიყვარხარ (2)

სიცივეს გძნობდა მაგრამ ძილს თავს ვერ აღწევდა, შემდეგ ხელში აიყვანეს და სასიამოვნო სურნელით აივსო ფილტვები, თან გათბა, ცხვირი მაისურზე გაუხახუნა და კომფორტულად მოეწყო უცნობის მკლავებში,თუმცა მალევე დასვეს საწოლზე .შემდეგ ფუმფულა საწოლში განაგრძო ძილი

თვით ირონიავ, მე შენ მიყვარხარ (6)

-სად მიდხარ? გზაში დამაწია მირომ სიტყვა.. -არ ვიცი, სადმე იქნებ გადავეყარო იმ დარტყმულს... უფრო ჩემთვის ჩავილაპარაკე და ზოდან გამოვედი... ფეხით დავუყევი ბულვარისკენ მიმავალ ბილიკს და ყოველ მაღალ ბიჭს დიდი გულმოდგინებთ ვაკვირდებოდი.. საათს რომ

წარმოუდგენელია, მაგრამ მიყვარხარ

ხუთი წლის შემდეგ სამშობლოში დაბრუნდა ,უამრავი გეგმით და დიდი ამბიციებით.როგორც ყოველთვის ამაყად მიაბიჯებდა საკუთარი სასახლისკენ მიმავალ გზაზე. დაცვამ მაშინვე იცნო და შეატარა, ირგვლივ ყველაფერს აკვირდებოდა აინტერესებდა რა შეცვალეს მისი წასვლის

ჯანდაბას ყველაფერი,მე მაინც მიყვარხარ 1

-ლილე შენ ის გიყვარს?ბიჭი რომელზეც ასე ძალიან ხარ შეყვარებული დამიანეა? ლილემ ისევ ამოხედა ბიჭს და თანხმობის ნიშნად თავი დაუქნია.გიგა გვერდით დაუჯდა ლილეს,ცოტახანს ვერ აანალიზებდა ვერაფერს,მერე ყველაფერი კარგად გაიაზრა.ფიქრობდა თავისთვის და ხვდებოდა

თვით ირონიავ, მე შენ მიყვარხარ (5)

ლაპარაკისას ჩემი ტუჩები მის კანს ეხებოდა და ვიგრძენი როგორ დაუბუსუსდა კანი, წელზე მოხვეული ხელები დაეჭიმა და უფრო მაგრად მიმიკრო ზედ...მესიამოვნა მისი ესეთი რეაქცია და გულში უკვე გამარჯვება ვიზემე... უარესი გაგიჟებისთვის ზურგზწ რამდენჯერმე

მიყვარხარ ისე

მიყვარხარ ისე, როგორც არასდროს, აღარ დავიწყებ თავის მართლებას, შენმა ღიმილმა აღარ განავრცოს, რაც მე მეგონა, ის რომ მართლდება მიყვარხარ ჩემთვის, გადარეულად, და ზუსტად ვიცი ვერ შეგელევი,

კუზნეჩიკ, მიყვარხარ (დასასრული)

-ცუპიძი ლა ალი? ? უდა წამიკანოთ ? დედიკოთან და მამიტოცთან? -ზუსტადაც... წავალ ახლა მე გასაღებს ავიღებ, თქვენ ნივთები აიღეთ და წავიდეთ....... ნახევარ საათში უკვე ყაზბეგისაკენ მიმავალ გზას ადგნენ და მიიჩქაროდნენ წყვილთან, რომელსაც ჯერ კიდევ ახალი

თვით ირონიავ, მე შენ მიყვარხარ (4)

რატო შეგაგვიანდა თუ საიდუმლო არაა... დუმილი დანიელმა დაარღვია და სარკეში გამომხედა... -ჩამეძინა.. ვთქვი და თავი დაბლა დავხარე... -ხო ცოტა ადრე წასულიყავუ სახლში და არც ხუთ საათზე მგიწევდა დაძინება და არც დაგვაგვიანდებოდა.... მწარედ ჩაილაპარაკა ზუკამ

კუზნეჩიკ, მიყვარხარ!!! (6)

მიყვარხარ.... ამის გაგონებაზე ისეთი ძალით ჩამეხუტა, მეგონა ძვლებში გადამამტვრევდა... წყალში ჩაყვინთა და მეც შიგ ჩამიყოლა... კამკამა ცისფერ წყალში ცხადად ვხედავდი მის გაბრწყინებულ თვალებს და დარწმუნებული ვარ, იმ წამს მეც მასავით ვბრწყინავდი...