მაინც მიყვარხარ (3 თავი)

-მოდი ვითამაშოდ. შემომთავაზა ალექსმა რაზეც გავბრაზდი, აშკარად ჩემი ასაკის გამო დამცინოდა. -ჯერ მე დაგისვავ ათ კითხვას შემდეგ შენ მკითხე რაც გაინტერესებს კარგი? მკითხა როცა ხმა არ გავიღე. ცოტა მოვეშვი და ყავა მოვსვი. -კარგი. ვთქვი და ახლა ნამცხვარი

მაინც მიყვარხარ ( 2 თავი )

თბილისში დაბრუნებისთანავე შევუდექი სასკოლო მზადებას, ცოტა ნაადრევად მაგრამ მიყვარს როცა ყველაფერი წესრიგში მაქვს. წელს გამოცდები მაქვს და სწავლას მეტი დრო უნდა დავუთმო. ძირითად დროს სახლში ვატარებ ჩემი მშობლები მუშაობენ, უფროსი ძმა კი საღამოს გარეთ

მაინც მიყვარხარ (1 თავი)

-არა, აქ არ მომწონს ეს მდივანი იქეთ კუთხეში დავდოთ. თქვა ჩემმა ბიძაშვილმა ანამ შეწუხებული სახით, უკვე ერთი საათია ოთახში ავეჯის დაწყობას ვცდილობთ მაგრამ რაღაცას ყოველთვის იწუნებს. -გეყოფა გთხოვ დავიღალე ასეც კარგია. ვთქვი წუწუნით და მდივანზე დავხტი.

მიყვარხარ აუხსნელად (სრულად)

_ ქეთა ეს ბიჭი ვინ იყო იცნობ?_ ვკითხე მეგობარს რომელიც ნახევარ ბათუმს იცნობდა. - ვისზე მეკითხები_ინტერესიანი თვალები მოავლო პლიაჟს. - ახლა რომ ამომიყვანა წყლიდან

პატარა გოგო, მიყვარხარ! (12 თავი)

-როგორ მახარებ ასეთი სიტყვებით, იცი? -ძალიან მიყვარხარ. -მეც. ძააააააალიან. -ნინ, რო გაიზრდები, ცოლად ხო გამომყვები? -კიიიი!! რა საყვარელი ქმარუკა მეყოლები!

პატარა გოგო, მიყვარხარ! (11 თავი)

ნინეს ძააალიან მალე დაეძინა. ჩაძინებულს, გიგა თმებზე ეფერებოდა და საფეთქელზე ნაზად კოცნიდა. -ჩემი სულელი გოგო... რატო შემიყვარდი ესე ძაან? ხო ხედავ რო ერთი საათიც ვეღარ ვძლებ შენ გარეშე.

პატარა გოგო, მიყვარხარ! (10)

-მოიცა გააფრინეთ, მე ამ ბანაკში წამოსასვლელად, არც გამოცდა დამჭირვებია, არც არაფერი, მამაჩემმა მოაგვარა საქმე, მხოლოდ იმიტომ რომ, ამ გოგოსთან ერთად ვყოფილიყავი! ეხა მეუბნებით რო, საავადმყოფოში მარტო უნდა იყოს? იმდენი თქვენი კარგი... -ახალგაზრდავ,

პატარა გოგო, მიყვარხარ! (9)

მეორე დღე. ისევ სასტვენების გამაყრუებელი ხმა. ისევ დამთხვეულივით წამომხტარი გიგა, უკმაყოფილო ხმამაღალი შაძახილები კოტეჯებიდან, გინებ-გინებით გამოსული ბავშვები გარეთ, და უფროსის მკაცრი სახე. -ბავშვებო, დღეს ბუნებაში წავალთ და პატარა პიკნიკს

პატარა გოგო, მიყვარხარ! (8)

-ნი, არ წავიდეთ? გვიანია უკვე. -ხო ჯობია, სანამ ჯერ კიდევ ერთობიან, მაშინ წავიდეთ. მერე რომ მივიდეთ, გაიგებენ რომ გაპარულები ვიყავით. -ხო, წამოდი. 10 წუთში ისევ კოტეჯებთან იდგნენ

სამჯერ ნაჩუქარი სიცოცხლე! -მიყვარხარ.. (დასასრული)

დღეები გადიოდა და ჩემი ვარაუდი უფრო და უფრო მმართლდებოდა, ნიკა ყურადღებას არ მაქცევდა, თავს უფრო და უფრო მარიდებდა, მე კი საშინლად მინდოდა გამოცდების წინ ვინმეს გავემხნევებინე, ყველას ვიღაც ჰყავდა გვერდში, მხოლოდ მე ვიჯექი იატაკზე მარტო და ჩემს რიგს