მიწაზე ერთად, მიწაშიც ერთად ... (2)

თანაც როგორ მელაპარაკებოდა,სახლი არა მაქვსო და ათას სისულელეს.იქ რა უნდოდა რომ მიმაყვანინა თავი“ და გაჩერდა! კლუბი MAGIC”-ი, ის ქალიც ხომ იქ ნახეს მოკლული.

მიწაზე ერთად, მიწაშიც ერთად ... (1)

საოცარი ღამე სუფევდა დედამიწაზე, სასწაულების მოლოდინში მყოფი კაცი გაურკვეველ სიტუაციაში იყო.

ნეტავ შემეძლოს დაგაბრუნო მიწაზე ციდან

ვუყურებ მოხუც ნაოჭიან ბაბუას სახეს, ღიმილი მიპყრობს სითბოთი რომ ევსება ხედვა, ვიხსენებ წუთებს... იმ სიზმრებში სადაც კი ვნახე, ვრჩები და მინდა დავაბრუნო! აქ იყოს ჩემთან...

ღმერთებისა და მონსტრების მიწაზე (X თავი) დასასრული

პირველად რომ ჩახედა სიკვდილს თვალებში, სულ რაღაც შვიდი წლის იყო. მაშინ დასახიჩრებული, მამობილის მიერ სასტიკად ნაცემი საავადმყოფოში მოხვდა. საერთოდ არ შეშინებია. მაშინ იმასაც ფიქრობდა, რომ სიკვდილი მისთვის შვება იქნებოდა ამ სატანჯველი ცხოვრებისგან.

ღმერთებისა და მონსტრების მიწაზე (IX თავი)

როდესაც ბოლომდე გამოფხიზლდა შეშინებული ფეხზე წამოხტა, მაგრამ მაშინვე თავბრუსხვევა იგრძნო და ღონემიხდილი საწოლის ბოლოს დაეყრდნო. -ფრთხილად, არაფერი დაიშავო. - მოესმა საკმაოდ ნაცნობი და საძულველი ხმა და თავი ამ ხმის მიმართულებით გაატრიალა. ლეო ოთახის

ღმერთებისა და მონსტრების მიწაზე (VIII თავი)

-არაფერს იტყვი? - მამაკაცის კითხვამ გამოაფხიზლა. მის თვალებში არსებულმა რაღაც უცხომ, იდუმალმა, მტივნეულმა და მომნუსხველმა კი საბოლოო გადაწყვეტილების მიღებაში დახმარება გაუწია. -თანახმა ვარ.. გამდმოვალ შენთან საცხოვრებლად.

ღმერთებისა და მონსტრების მიწაზე (VII თავი)

-აქ რა გინდა? -არ ვიცი. უბრალოდ მოსვლა მომინდა. - ბინაში შეაბიჯა და პირდაპირ მისაღებისკენ გაემართა. სანდრო გაკვირვებული უყურებდა, შემდეგ კი კარი მიხურა. მისაღებში, პატარა მაგიდაზე აფთიაქის ყუთი იდო. მამაკაცსაც ეტყობოდა, რომ უკვე შხაპი მიეღო და

ღმერთებისა და მონსტრების მიწაზე (VI თავი)

-სალაპარაკო მაქვს. აქედან მივდივართ. წამომყევი. გოგონაც მორჩილად გაჰყვა უკან. საკმაო მანძილი გაიარეს, როდესაც სანდრომ სადღაც ბნელ ჩიხში შეუხვია. გარეთ კაციშვილი არ ჭაჭანებდა. გოგონა ჯერ შედგა, შემდეგ კი თამამად მიჰყვა მამაკაცს სიბნელეში. თავს

ღმერთებისა და მონსტრების მიწაზე (V თავი)

კარის ხმაურიან მიხურვაზე გოგონა შეკრთა და უკან მობრუნდა. -თავიდან მეგონა არ მოხვიდოდი, თუმცა საბედნიეროდ შევცდი. - უემოციოდ საუბრობდა მამაკაცი. სახეზე ერთჯერადი მიმიკა აკვროდა, რომელსაც არასდროს ცვლიდა. მხოლოდ ერთი-ორჯერ შეამჩნია ნიამ მთელი მათი

ღმერთებისა და მონსტრების მიწაზე (IV თავი)

ნელა გაუყვა ქუჩას ღამის ბინდბუნდში. მძიმედ ადგამდა ნაბიჯებს. ნუთუ საბოლოოდ იმ მდგომარეობამდე მივიდა, რომ სხეულით ევაჭრა? ჰო.. საბოლოოდ სწორედ აქამდე მივიდა. ვისთვის უნდა დაებრალებინა? ბედისთვის... დამპალი ცხოვრებისთვის... საკუთარი თავისთვის? თავს