მიჯაჭვული (XX თავი) დასასრული

კვლავ ითვლიდა ნაბიჯებს სახლის ზღურბლამდე და მათი რაოდენობა თითქოს კიდევ უფრო გაზრდილიყო, გზა გაწელილიყო. ნელა ასწია ხელი და კარებზე დააკაკუნა. მალევე ნაბიჯების ხმა გაისმა და ზღურბლზე ნანუც გამოჩნდა.

მიჯაჭვული (XVI თავი)

ამასობაში დრო სწრაფად მიჰქროდა. უკვე ნოემბერი იყო, მათი თვე. კვლავ ნაცრისფერი, მაგრამ სალომესთვის უცნაურად თბილი ნაცრისფერი დღეებით სავსე. თითქოს ამ დღეებში უფრო მეტად გრძნობდა მის სიახლოვეს და ამ ფაქტს ლამისაა გაეგიჟებინა.

მიჯაჭვული (XV თავი)

გონს როცა მოვიდა, თავი საოცრად ცუდად იგრძნო. თვალების გახელისას საკმაოდ ნაცნობ ოთახში ამოყო თავი და მიხვდა რომ წესით აქ არ უნდა ყოფილიყო. მიხვდა, რომ ეს ყველაფერი არა საშინელი სიზმარი, არამედ რეალობა იყო და უცებ მკერდის არეში

მიჯაჭვული (XIV თავი)

ამასობაში კი სალომეს დიდი ყურედღებით აკვირდებოდა და საეჭვო მზერით გადმოხედავდა ხოლმე. შემდეგ იგივე მამაკაცი კაფიდან გამოსულმაც შეამჩნია, რომელიც იქვე პარკში, ხესთან ატუზულიყო და გოგონას კვლავ დაჟინებით შესცქეროდა.

მიჯაჭვული (XIII თავი)

-ჩემი სულელი გოგონა ძალიან არის შეყვარებული. - ამ სიტყვებით მოეხვია ანა. - იცოდე ყოველდღე შემეხმიანე და მეორეჯერ შენი გაქრობით ასე არ მანერვიულო. ხომ იცი რომ სანდო ვარ და არავის არაფერს ვეტყვი. -ვიცი, ანა, ვიცი. - გოგონები საბოლოოდ მოეხვივნენ

მიჯაჭვული (XII თავი)

იმ საღამოს სახლში დაბრუნებულმა სალომემ შალვას შემოთავაზებაზე აცრემლებული სახით თანხმობა განუცხადა, თუმცა ოთახში შესვლისთანავე, სასწრაფოდ დაიწყო მოზრდილ ჩანთაში საჭირო ნივთების ჩალაგება. უკვე შუაღამისას, კი მისი ფანჯრის გვერდით მდებარე სახანძრო კიბით

მიჯაჭვული (XI თავი)

აქედან წავიდეთ და ახალი ცხოვრება დავიწყოთ ერთად. სალომე მითხარი, გაბედავ ამის გაკეთებას? გადაადგავ ამ ნაბიჯს? ვიცი, შეიძლება ზედმეტად ბევრს გთხოვ, მაგრამ... -შენთან ერთად ყველაფრისთვის მზად ვარ. - ამოისლუკუნა გოგონამ და კიდევ უფრო მაგრად მიეკრო.

მიჯაჭვული (X თავი)

ოთახში შესულმა, მხოლოდ ახლა იგრძნო მთელი დღის დაღილობა და დასაძინებლად გაემართა საწოლოსკენ როდესაც მინაზე კაკუნის ხმა შემოესმა. სწრაფად მივიდა დიდ ფანჯარასთან, და ჩამოფარებული ფარდა გადასწია. იმ წამს საერთოდ არ უგრძვნია შიში.

მიჯაჭვული (IX თავი)

ამ სიტყვებზე სალომე უცებ შეჩერდა. ცრემლებმაც შეწყვიტეს მისი თვალებიდან დენა. გაოგნებული უყურებდა მომღიმარ ლაშას და აზრებს ვერ ალაგებდა. - მეც მიყვარხარ - უცებ აღმოხდა მის ბაგეებს და ბედნიერი, ცრემლიანი თვალებით მიეკრო ლაშას.

მიჯაჭვული (VIII თავი)

დრო ყველაფრის მკურნალიაო ამბობენ, მაგრამ სალომეს და შალვას შემთხვევაში ასე არ აღმოჩნდა. ნათიას დაკარგვით გამოწვეული ტკივილი მხოლოდ შემსუბუქდა, მაგრამ მას ვერანაირი ძალა ვერ გააქრობდა. ვერ წაშლიდა მათი საყვარელი ცოლის და დედის ხსოვნას.