მწვანე შენი ფერია

რას მიშვრები გამაგებინე! მაშინაც კი, როცა აღარაფრის მწამს ყველაზე ბედნიერ წამად შენს გვერდით საკურთხევლის წინ დგომა წარმომიდგენია. იმ ხატებს ვთხოვ შენს დაცვას, რომლისაც აღარც კი მჯერა, ამას როგორ ახერხებ? ალბათ ყველაფერი იმ ოხერი თვალების ბრალია,

მე შენ მიყვარხარ, მწვანე მოზაიკად

ძვირფასო მაი, ჩემო მომავალო მეუღლევ, ჩემი შვილების მომავალო დედავ, ჩემო ძვირფასო და ამ სიძვირფასის სიამოვნებავ, ჩემო სიცოცხლის შთაგონებავ და ჩემო უტრფესობავ, თითქოს რა მარტივია ეს ცხოვრება ერთი შეხედვით,

შემოდგომა, ზამთარი, ფოთლები და თოვლი

შემოდგომაა, მწვანე ფოთლები გაყვითლებულან და ჩემთან ცვივა. ვიცი შენ გზაზე არ შემომხვდები და შენს გარეშე მე ძლიერ მცივა. შემოდგომაა, მწვანე ფოთლები გახუნებულან, დამჭკნარან საწყლად. ვიცი, რომ შენ ვერ განმეორდები, ვერსად ვერ გნახავ თუნდაც ჩემს წამლად.

კესიკო *5*

დილით თავის ნაღრძობ ფეხზე გაბრაზებული ემილი ნერვეს ტელეფონით იწყნარებდა როცა ამ დროს კესო ეზოში მწვანე ხეებს შორის გაბმულ ჰამაკში იწვა და წიგს მთელი გულდასმით კითხულობდა. ლამის სამი საათი

ქუჩაში ერთხელ (სრულად)

-იდიოტო დედაშენს იმედია კიდევ ყავს სხვა შვილიც,-გაჰკიოდა თათია ბოლო ხმაზე და შუა ქუჩაში წელში მოხრილი ცდილობდა სუნთქვის აღდგენას -მწვანე ჩემთვის ანთია და არა შენთვის ინდაურო,-დაუღრიალა

როგორ შემიყვარდა კრიმინალი l თავი (ნაწილი ll)

პირველად,მთელი ამ დროის განმავლობაში მის სახეზე გულგრილობა გამქრალიყო. ნიაც მშვიდად შეჰყურებდა თავისი ღია მწვანე თვალებით. ლუკამ ერთხანს უხმოდ ათვალირებდა ქალს,ბოლოს კი თვალისმოუშორებლად ამოილაპარაკა:

მწვანე სხივი (2)

გამომძიებელი ლუკი ქალაქში საუკეთესო გამომძიებლად ითვლბოდა და თავის საქმეს მართლაც შესანიშნავად აკეთებდა, ბევრი რთული საქმე მისი გახნილი იყო, საშიშ დამნაშავეთაგან უმეტესობა მისი დაჭერილი, ბევრჯერ შეხვედრია სირთულეებს, თუმცა არაფერს ისეთს

მწვანე სხივი

კარი ჭრიალით იღება და ჩაბნელებულ ოთახში გამომძიებელი შედის, მხოლოდ რამდენიმე ნათურა ანათებს, ისინიც სანახევროდ, ალბათ ესაა მიზეზი რომ ოთახში ბნელა, ცენტრში მხოლოდ ორი სკამი და მაგიდა დგას, ნათურები ბჟუტავენ, თუმცა ცუდი განათების მიუხედავად,

მწვანე

იყო ბედის ირონია,თუკი შეიძლება ამას საერთოდ ბედი ან ირონია ეწოდოს.ოთხშაბათი იყო,ექვსი ივნისი,ნელი ნაბიჯებით მივუყვებოდი გზას საკუთარი კაბინეტისკენ,თეთრი ხალათი მეცვა როგორც ყოველთვის და ყვითელი კონვერსები.ცხელოდა და სწორედ ამ სიცხეს ვაბრალებდი

მწვანე

ეს იყო ბედის ირონია,თუკი შეიძლება ამას საერთოდ ბედი ან ირონია ეწოდოს.ოთხშაბათი იყო,ექვსი ივნისი,ნელი ნაბიჯებით მივუყვებოდი გზას საკუთარი კაბინეტისკენ,თეთრი ხალათი მეცვა როგორც ყოველთვის და ყვითელი კონვერსები.ცხელოდა და სწორედ ამ სიცხეს ვაბრალებდი