ნაცრისფერი {7}

-მაპატიე. -ხომ შეიძლება უბრალოდ დამელაპარაკო… მე ხომ გყავარ, რატომ იკლავ ყველა დარდს შენში. -მაპატიე სესილია. - დანამული ლოყები შეუმშრალა, მერე კი ათრთოლებული ტუჩებით შეეხო ქალის დასველებულ ბაგეებს. ხერხემალში იგრძნო დავლილი ჟრუანტელი და თვალები

ნაცრისფერი {6}

-უბრალოდ არ მყოფნი და მგონია რომ სულ მენატრები. ნეტა რისი ბრალია. - ქვედა ტუჩზე იკბინა, თან მარმარილოს ზედაპირს დაეყრდნო ხელის გულით. -დღეს გავარკვიოთ ერთად. უნდა გავთიშო, ნახევარ საათში მოვალ.

ნაცრისფერი {5}

ორი საათი იქნებოდა მისი ტელეფონი რომ ამღერდა, სუნთქვა შეკრული მიშტერებოდა მაგიდაზე ეკრანით დადებულ ტელეფონს და უკვე ხვდებოდა ვინც იქნებოდა. ბოლოს მანც მოიქცია თითებს შორის თხელი მოწყობილობა, სახელს რამდენიმე წამით უყურა, მერე კი სენსორს თითი

ნაცრისფერი {4}

ცოტახანს უყურა მშვიდად მფშვინავ ნაკანს, რომელსაც ხელები ბალიშისთვის შემოეხვია და ტკბილად ეძინა მუცელზე მწოლს. გაუაზრებლად წაიღო ხელი მისი სახისკენ, წინ ჩამოყრილი თმის ღერები ნელა გადაუწია უკან, შემდეგ თმაზე მიაფერა, მოულოდნელად წინა ღამე

ნაცრისფერი {3}

ხელისგულებით სავარძლის სახელურებს დაეყრდნო და კაცთან სახე ახლოს მისწია. -როგორ გინდა დაგხატო? ჩაცმული, თუ შიშველი. - ქალის ტუჩებთან ახლოს მისული თვალებში ჩააშტერდა, საჩვენებელი თითი კი ლავიწიდან მკერდამდე ჩაატარა.

ნაცრისფერი {2}

დაძაბული სხეულით ელოდა როდის გამოჩნდებოდა ის რაც ამ ხმას იწვევდა. ბოლოს მაღალი სილუეტი დალანდა, რომელიც მისკენ მიიწევდა, ტელეფონში ჩართული ფარანი მიანათა სახეზე და მისი ამოცნობისას ჯერ შეხტა, შემდეგ კი მთლიანად მოუდუნდა სხეული. -აქ რას აკეთებ ამ

ნაცრისფერი {1}

-მეფლირტავებით. -რას ბრძანებთ. - ისე შეიცხადა თითქოს რამეში სდებდნენ ბრალს, ქვევიდან უყურებდა ოდნავ გაფართოვებული მწვანე თვალებით და კაცს თავგზას უბნევდა, რაც ნამდვილად არ სიამოვნებდა პირველს.

ნაცრისფერი სიცივე

ქალაქში თითქოს ნაცრისფრად ცივა, გულთან სითბოთი არავინ მივა. დავხუჭავთ თვალებს, ოცნებას ვიწყებთ, ამ რეალობას წუთით ვივიწყებთ. ქალაქში თითქოს ნაცრისფრად ცივა, მხოლოდ ოცნება არს სითბოს წყარო. ჩვენი ოცნების ნამსხვრევი ცვივა,

cry baby (სრულად, ნაწილი 1)

მზეზე არხეინად ვწევართ მე და ლილე, სკოლის ეზოში მწვანე ბალახზე წამოკოტრიალებულები და მზეს ვუყურებთ. მართალია, თვალს გვჭრის, მაგრამ მაინც ლამაზია. როცა დიდი ხნით უყურებ, მერე ნამდვილად არჩევ მის კონტურებსა და სიმრგვალეს, იმასაც, თუ როგორი ყვითელი და

ნაცრისფერი მზე (სრულად)

ისტორია მოგვითხრობს გოგონაზე,რომელიც ცდილობს,უცნობი ვირუსის გავრცელების შედეგად გადაგვარებყლ ადამიანებს გადაურჩეს. იგი მეგობართან ერთად მოგზაურობს თბილისის ქუჩებში და ერთადერთი არურვილი ამოძრავებს-დაბრუნდეს მშობლიურ ქალაქში და იპოვოს ოჯახი. ამ გზაზე