მესამე წერილი (ნაწილი 1)

ქალაქის კიდეზე, ძველი სანაპიროს სიახლოვეს, დილის ქარი ისე აწვალებდა უძველეს ნანგრევებს, თითქოს წარსულის საიდუმლოებების გასაჯაროებას ცდილობდა. ანა, რომლის გონებასაც გამუდმებით მიჰქონდა მუქი ფიქრები, იმ დღეს სანაპიროზე მყოფი პატარა კაფესკენ გაემართა.

მეორე სიცოცხლე (ნაწილი I)

-ელა შენთანაა?-ფრთხილად გამოართვა უზარმაზარი ქვაბი თორნიკემ. -არა, რაც მოვედი არც მინახავს,-მხრების აჩეჩვით მიუგო ანასტასიამ -სულელი გოგო!-ალექსანდრემ  მუშტი კედელს გამწარებულმა ისე დასცხო, სახლმა საწყლად დაიღრჭიალა.

შავთეთრი გრძნობები (პირველი ნაწილი სრულად - დასასრული)

ეს ჩემს მკითველს, ვისაც დავპირდი რომ დასრულებული პირველი ნაწილის სახით დაგვაბრუნებდი ისტორიას საიტზე. იქნება გრამატიკული შეცდომები მრავალად. ვერ გავუკეთე რედაქტირება. ბევრი რამაა შესაცვლელი, გასამართი და ა.შ. მაგრამ მაინც ვამჯობინე ამეტვირთა ისე,

შავთეთრი გრძნობები (პირველი ნაწილი სრულად - 1 თავი)

ჩემს მკითველს, ვისაც დავპირდი რომ დასრულებული პირველი ნაწილის სახით დავაბრუნებდი ისტორიას საიტზე. იქნება გრამატიკული შეცდომები მრავალად. ვერ გავუკეთე რედაქტირება. ბევრი რამაა შესაცვლელი, გასამართი და ა.შ. მაგრამ მაინც ვამჯობინე ამეტვირთა ისე,

მთის ღალატი (ნაწილი 2)

სივრცეს გაუსწორა თვალი და თავი სრულ სიცარიელეში ამოჰყო, სამყარო 60-ჯერ გაჩერდა მისთვის, მაგრამ არავის მიჰყავდა, რადგან ის ჯერ კიდევ სჭირდებათ აქ, სადაც დაჩის მკვლელი თავისუფლად დადის, აქ სადაც თავად სუნთქვა უჭირს და ვერაფერს ეჭიდება, რომ გადარჩეს.

მთის ღალატი (ნაწილი 1)

ისტორია მოგვითხრობს ორ განსხვავებულ ადამიანზე, რომელთა ცხოვრებაც საიდუმლოებებით და სიურპრიზებით სავსეა, მათი ცხოვრება თავდაყირა დადგება, როცა ამ საიდუმლოებებს ფარდა აეხდება, საიდუმლოს კი ფლეშბექების საშუალებით ამოვხსნით.

ცოდვილთა ოცნებანი (ნაწილი მეორე)

სამასი წლის შემდეგ გავხდი მილიარდერი. ანა, რომელსაც სიცოცხლე არ უნდოდა, მუდმივად ცდილობდა სუიციდს. გადარჩენილმა დიალოგში გაიგო, რომ სიკვდილის ნაცვლად შეიძლებოდა ხალხის დახმარება. ბოლოს, ანა და ნატაშა ერთად შეუდგნენ ცოდვილთა მიწის გაუმჯობესებას.

ცოდვილთა ოცნებანი (ნაწილი პირველი)

მახსოვს შუა ღამეს, რაღაცას მოვკარი თვალი! ერთი წამით მეგონა მომეჩვენა. დილით, რომ ჩავედი დაბლა, დავინახე, სისხლი გუბე. თავიდან ვერ მივხვდი, რატომ იყო ამდენი სისხლი, მაგრამ როგორც კი გვერდზე გავიხედე, დავინახე დედა როგორ იწვა. შიშისგან...

თბილისური ოდისეა (ნაწილი II)

სასაფლაოზე ქალის ფეხსაცმლის კაკუნი მდუმარებას არღვევდა, ასე რომ ჩასაფრებულიყო საფლავებს შორის. დადიოდა წვრილ-წვრილ კიდეებზე და თვალებით ეძებდა იმ ერთადერთს. საყვარელი სახელი და გვარი რომ შენიშნა გაეღიმა, ისე როგორც იცოდა ხოლმე, სიყვარულით, ტკივილით

შენ აგირჩიე! (ნაწილი 14)

-არ მინდა დაგაძალო და ისე გამოვიდეს, რომ მოგიტაცე და ვსო, ჩემი ცოლი ხარ და უნდა დაწვე ჩემთან, მინდა ეს ორივეს გვინდოდეს. -მერე და მინდა-რომ ვთქვი, მხოლოდ მაშინ გავიაზრე რა დებილობა წამოვროშე და თავი ხელებში ჩავრგე, რასაც ლევანის სიცილი მოყვა.