ნაწილი ადამიანის სულიდან

ბოლო ამოსუნთქვა..ბოლო ღერი სიგარეტი და უკანასკნელი ნაპასი...უკვე შუაღამეა..შენ კი ისევ ზიხარ მარტო, საკუთარ თავთან

19:19 (ნაწილი 4)

-მოგენატრე.. მომესმა ყურთან ჩურჩული და ჩაღიმება.. იმდენად გახვეული ვიყავი მისი სხეულის ნეტარების ბურუსში პასუხის გაცემაც კი არ შემეძლო,უფრო და უფრო მძლავრად მიკრავდა ტანზე...

19:19 (ნაწილი 3)

კაბინეტის კარი ნახევრად ღია იყო, უცებ შიშისგან შევხტი როდესაც ჩემს სკამზე ივა დავინახე , გვერდით ნაგვის ურნაში დიდი თაიგული და მის ხელში ათამაშებული ლამაზი ბარათი...

19:19 (2 ნაწილი)

დილით საშინელმა თავის ტკივილმა გამაღვიძა,თითქოს წინა დღით ვინმემ სასტიკად მცემა..უცებ მოვედი გონს და საწოლზე წამოვხტი..ოთახში მარტო ვიყავი,სხეულზე ჩალურჯებები უფრო მძაფრად მახსენებდა გუშინდელ ვნებიან ღამეს და კიდევ უფრო შემრცხვა საკუთარი თავის..

ჩემი სულის ნაწილი

ეს პატარა ჩანახატი მივუძღვენი ჩემს მეგობარს, რომელიც ძლაიან მიყვარს. ზოგს ჰგონია რომ ჩვენ შეყვარებულები ვართ და სინამდვილეში არანაირი მეგობრობა არ არსებობს ჩვენს შორის, მაგრამ ასე არ არის. ჩვენ გვიყვარს ერთმანეთი ისე როგორც მეგობრებს უყვართ

შიში პატივისცემა და სიყვარული {ნაწილი 2/21 დასარული}

მისაღებ ოთახში კი ისეთი ჟრიამული დახვდა ნანოს, რომ სოხაძის სახლში ერთ დროს წარმოუდგენელიც და შეუსრუებელი მისაც იყო, თუმცა მომავალში ყოვედღიურობად ქცეული ფერები..

სამყარო შენი თვალებით (ნაწილი 3)

გონს რომ მოვედი  ალბათ უკვე შუაღამე იქნებოდა.გადაწეული ფარდებიდან სუსტად,მაგრამ მაინც აღწევდა ლამპიონების ნათება.ოთახში მხოლოდ ღამის სანათი ენთო.წამიერად გამახსენდა მომხდარი და სხარტად წამოვჯექი.მაშინვე თავბრუ დამეხვა და საშინელი თავის ტკივილი

სამყარო შენი თვალებით (ნაწილი 2)

--ევაა... ევააა__ სადღაც შორიდან ჩანესმოდა ვიბრაციასავით ჩემი სახელი,მინდოდა პასუხი გამეცა მაგრამ ჩემი გონება უარს აცხადებდა ყველანაირ რეაგირებაზს

სამყარო შენი თვალებით (ნაწილი 1)

ეს არის ისტორია იმაზე რად შეუძლია სიყვარულს გაქციოს.

წერილები ფსიქიატრიულიდან (ნაწილი პირველი სრულად )

მთელი ჩემი შეგნებული ცხოვრება ადამიანად დადგომას ვცდილობდი ყველა ჩემს გარშემო ვეღაცას მადარებდა მასავით უნდა იცვამდე , მასსავით უნდა საუბრობდე , მოძრაობდე, არავის არ უკითხავს რას ვგრძნობდი ან რა მინდოდა მხოლოს ის რასაც ისინი ჩემში ხედავდნენ