კროკუსი (ნაწილი პირველი)

-მესმის ფული გჭირდებოდა მაგრამ ეს არც საქველმოქმედო ფონდია და არც რამე მსგავსი დაწესებულება._მისი სიტყვები მეხის გავარდნას გავდა ჩემთვის,შევკრთი,ყველა ემოციამ ერთბაშად იფეთქა ჩემში

დაწუნებული სარძლო (ბათუმი) 1ნაწილი სრულად

მისი ყველა უჯრედი ტკივილს გადმოსცემდა, მთელი სხეული ტკივილად იყო ქცეული, ყოველი ნაბიჯი ტკიოდა, სხეულის ყოველი უჯრედი ეგლიჯებოდა, კიოდა და მისი კივილი არავის ესმონდა, ქალაქში უამრავი ადამიანი დადიოდა და ვერავინ გაიგო საზარელი კივილი... რატომ არ

ჩემიდან შენამდე (ნაწილი 4)

- რა თქმა უნდა, დრო დამჭირდება, მაგრამ აუცილებლად გავარკვევ! - მტკიცედ ჩაილაპარაკა და მანქანისკენ წავიდა. ჩვენც უკან მივყევით, შიგადაშიგ უკან ვიყურებოდი მაინც, იქნებ პატრონი გამოჩენილიყო, მაგრამ ამაოდ.

ჩემიდან შენამდე (ნაწილი 3)

მაგრამ მჩხვლეტავმა ტკივილმა მიმახვედრა რომ ფუჭი იყო ჩემი იმედი, რომ მოლოდინს ვერ გამიმართლებდა ჩემი შავთვალება. ჩემი.. ჩამეცინა! სიმწრით.

ჩემიდან შენამდე (ნაწილი 2)

როგორც კი სხეულს დავემორჩილე, ორმაგი ძალებით დაიწყო სისხლმა მოძრაობა, თითები მიყვებოდნენ ნახაზებს, ეფერებოდნენ თითოეულ ნაწილს და მთელი სიცხადით შეიგრძნობდნენ ამ ემოციებს. ყველაფერი იყო ის დრო, ყველა ფერი რაც კი შეიძლებოდა ყოფილიყო.

ჩემიდან შენამდე (ნაწილი 1)

ოდნავ წამომაწევინა თავი და მის გულმკერდზე ამაკრა, შემაკანკალა და ვცადე რომ ხელებიდან დავსხლტომოდი, თუმცა არაფერი გამომივიდა, მისი სიტყვები არ მესმოდა, ვერც მოძრაობებს აღვიქვამდი სრულყოფილად, მხოლოდ ტკივილისგან საშინლად მფეთქავ სხეულს ვგრძნობდი და

მია (ნაწილი 1+2)

ზაფხული, ღვთაებრივი ზაფხული დრო რომელიც გინდა ,რომ არასდროს დასრულდეს. რა მშვენიერია არა? მზე, ზღვა , მეგობრები, გიჟური თავგადასავლები. თუმცაღა ეს ჩემთვის არარის, იცით ძალიან რთულია იცხოვრო ამ გიჟურ სამყაროში,როცა ყველა გიჟს გიწოდებს. მე ვფიქრობ,

ნასახლარი ნაწილი მე-2

თვალს ვახელ და მზის სითბოს ვგრძობ საიდანღაც შემოპარულა და ჩემს გათბობას ცდილობს, სხვანაირი დღე გათენდა სხვანაირად ამოვიდა მზეც, მინდა დავიჯერო გუშინდელი დღე სიზმარი იყო, და ამაზე საერთოდ აღარ ვიფიქრო, როგორც გუშინდელი ცუდ ამინდს დღევანდელი კარგი

სიზმარში 1 ნაწილი

მე ვარ სალო ლებანიძე, 20 წლის. დავიბადე თბილისში და აქვე გავიზარდე. მშობლები მარი კაპანაძე და გიორგი ლებანიძე, მაშინ დაშორდნენ პატარა რომ ვიყავი და მე დედაჩემმა წამიყვანა. არ ვიცი მამაჩემმა ჩემთვის რატომ არ იბრძოლა, მაგრამ ჩვენთან ხომ ასეა,

ასკინკილა (ნაწილი პირველი)

კესო ვაშაკიძე - ოცდასამი წლის. მსახიობი, მოცეკვავე. მუშაობს თეატრში, თუმცა ეს მისთვის სამუშაოზე ბევრად მეტია. ცეკვავს ანსამბლ "სუხიშვილებში". მისი ჰობია წერა. ალექსანდრე გოგინავა - იგივე სანდრო. ოცდახუთი წლის. მშობლების ბიზნეს აქციების დიდი ნაწილის