პოლიტიკის თეორია [ნაწილი მეოთხე]

ნიუ იორკის ქუჩებს ფეხით მოვუყვებოდით. სამ საათზეც კი, შუაღამით, ქალაქი ცოცხლობდა ისეთივე წესით, როგორც დღე. ამიტომ მიყვარდა ეს ქალაქი ყველაზე მეტად. ამიტომ ვიყავი მაშინ იქ. და ამიტომ ვკოცნიდი ქალაქის გულში ახალგაცნობილ მამაკაცს მთელი პათოსით.

ანარეკლი (ნაწილი მეექვსე) დ ა ს ა ს რ უ ლ ი

-აღარ მინდა ამის მოსმენა გიგა. მითხრა ანამ. -კარგი გადავრთავ. -გიგა, იმედია ამ სახლში აღარ დარჩები. -არა ანა, აქედან რაც შეიძლება მალე წავალ. -გიგა არ გადართო ერთი წუთით. ტელევიზორს აუწიე.მითხრა გიომ. ტელევიზორს ავუწიე. აცხადებდნენ რომ ავარია მოხდა,

პოლიტიკის თეორია [ნაწილი მესამე]

– ყველა შენნაირი ძლიერი არ არის, ლილი. – იცი? მართალი ხარ, – ძლივს გავბედე მისი შავი თვალებისთვის მზერის გასწორება. – მე არ ვარ იდეალური. არ შემიძლია ვაპატიო ადამიანს ის ცხოვრება, რომელიც გაიუბედურა და მითუმეტეს ვერ ვაპატიებ იმას, რომ სხვაც

ის... ნაწილი 4

ასე ჯერ არასოდეს შემშინებია, სახეზე ხელები ავიფარე და საწოლის თავს ავეკარი, მეშნია თვალების გახელის ნელა გავახილე და ისევ იგივე კადრი სიბნელიდან მომჩერებია... ალბად იმედი მქონდა მომეჩვენა და გაქრებოდა და რადგან სიევ იგივე კადრი შემრჩა კიდევ ერთხელ

ის... ნაწილი 3

არ მახსოვს როგორ შევედი საძინებელში, ყავის ჭიქა არ იდგა საწოლთან , გავიყინე ერთ ადგილას ისევ სამზარეულოში შევბრუნდი და რა ჯიუტად მიყურებდა ფინჯანი სამზარეულოდან

გაუცინარი ხელმწიფე (სრულად ნაწილი I)

_არასდროს იღიმის?-იკითხა ელენმა. _თითქმის არასდროს. არ გეგონოთ, რომ ცუდი ხასიათი აქვს, უბრალოდ ასეთია. _ის ნამდვილად გავს მეცხრამეტე საუკუნიდან გადმოსულ დიდგვაროვანს. რამ გადააწყვეტინა სასახლეში ეცხოვრა?

ის... ნაწილი 2

მაღვიძარას ზარმა გამომაფხიზლა, საათს დავხედე რვა სრულდება, ნახევრად მძინარე წამოვდექი და უცებ უსიამოვნო შეგრძნება დამეუფლა,ფრაგმენტებმა გაიელვეს რა სიზმარი იყო გავიფიქრე და მოულოდნელად დავეშვი საწოლზე არა არა ეს სიზმარი არ იყო, ცუხელ კარგად ამხსოვს

ის... ნაწილი 1

დამძიმებული ქუთუთოები ოდნავ გავახილე, ისევ დავხუჭე მერე ისევ ნელა გავახილე და წამოვდექი. საათი თომეტს უჩვენებდა.წამოვდექი და ყავა დავდგი, რა კარგია კვირა ,დასვენება ძილი გავიფიქრე და სიამოვნების ჟრუანტელმა დამიარა ყავის სურნელზე. ფარდა გადავწიე და

პოლიტიკის თეორია [ნაწილი მეორე]

*კოღოს ნაკბენი* კოკა ჟორჟოლიანი ჩვეულებრივი ტიპი იყო. ვერც კი შეამჩნევდით ერთი შეხედვით, რომ საპრეზიდენტო ადგილს უმზადებდნენ. მიუხედავად იმისა, რომ მუდამ ოთხციფრიანგადახდილი კოსტუმები ემოსა, მაინც ეტყობოდა, რომ სახლში დიასახლისი არ ჰყავდა. აღარ.

_ვერ გვიცანი გოგო? (1ნაწილი) (გამოიდარებს)

_აუ სასტავ უნდა წავიდე რა _განუცხადა დემეტრემ საგანგებოდ შეკრების სამეგობროს _სად ბიჭო?_ფეხზე წამოდგა იოანე _ავღანეთში რა.._თავი მოიქექა ნერიულად ბიჭმა _რატომ?_აზრიანად ახედა ნიკამ _გული უნდა გადავაყოლო_მძიმედ დაეშვა მდივანზე _კარგი რა ტო!_ხელი