მომავალ წელს ღრუბლებში ვიფრენ... (6 ნაწილი)

უკუნეთ სიბნელეს მხოლოდ ლამპიონები ანათებდა და ღამის მწერების ჭრიჭინი აყრუებდა არემარეს, ბურუსი იყო ირგვლივ. უკუნეთ სიბნელეს მხოლოდ ლამპიონები ანათებდა და ღამის მწერების ჭრიჭინი აყრუებდა არემარეს, ბურუსი იყო ირგვლივ. ნელა და უხმაუროდ ატარებდა დანიელი

ლურჯი მოგონებები (ნაწილი მეორე, თავი XII)

მარიამმა თავი ნერვულად დააქნია და ფანჯრისკენ შეტრიალდა. ცრემლები ისევ და ისევ აწვებოდა.რომარა ჯიბეში მისი ტელეფონის ვიბრაცია ალბათ თავისუფლად მისცემდა ცრემლებს ქუთუთოებიდან ჩამოსვლის საშვალებას. ტელეფონი უყოყმანოდ ამოიღო და საწოლზე ჩამოჯდა, უცხო

გულს სტკივხარ ადამიანო (ნაწილი 1)

აი როგორც იქნა გავხდი სრულ წლოვანი უკვე დიდი ვარ უკვე გავიზარდე სადაცაა ეროვნული გამოოცდები დამეწყება და ვიმედოოვნებ როომ გავხდებიი სტუდენტიც ჰმ დრო მალე გავიდა გამოცდებმა წარმატებიით ჩაიარა ქულებიიც ნორმალურიი,

მტრობა (ნაწილი 9 დასასრული)

მარიმ ღიმილიანმა დატოვა ანდროს სახლი და სასტუმროსკენ გაეშურა, ერთი სული ქონდა როდის წამოიყვანდა რევის და თავის მამიკოს გააცნობდა. სასტუმროში მისულს ელენას და რევის ისევ ეძინათ, არ უნდოდა მათი გაღვიძება და დაელოდა სანამ გაიღვიძებდნენ. მაგრამ ლოდინმა

ლურჯი მოგონებები (ნაწილი მეორე, თავი XI)

დილა. აბურდული ლოგინი და მზის თბილი სხივები. გოგონა სწორედ ამ სინათლემ გააღვიძა რომელიც პირდაპირ თვალებზე აჭერდა. სახე დაემანჭა და ხელი აიფარა, გამოსაფიზლებლად დაახლოებით 2 წუთი დასჭირდა, შემდეგ თვალები გაახილა. გვერდით გაიხედა, არავინ რომ არ დახვდა

ბედნიერება წუთიერია ( ნაწილი 2)

ისეთი ბედნიერი ვიყავი , რომ სულ მეშინოდა მისი დაკარგვის. მის სიყვარულში უფრო დარწმუნებული ვიყავი ვიდღე ჩემს სიყვარულში. ვენდობოდი ყველანაირად. სიცოცხლეს მივანდობდი თუ საჭირო იქნებოდა. მეუბნებოდა რომ გაუხარდებოდა თუ ერთ დღეს გაიგებდა რომ ორსულად

ყინულის ყვავილები (ნაწილი 2)

მაქანაში ჩავსხედით თუ არა,ნიკამ გამათბობელი ჩართო,გასაღები გადაატრიალა და მანქანა ელვის სისწრაფით მოსწყვიტა ადგილს. ჩემ ხელებში მოქცეული,ქურთუკში გახვეული ახალშობილი ნაგავსაყრელისთვის დამახასიათებელ,მკვდარი კატის თუ ვირთხის სუნად ყარდა და კვლავ

მომავალ წელს ღრუბლებში ვიფრენ... (5 ნაწილი)

დადგა საღამო, ვჩქარობდი ყველაფერს, რომ მოწესრიგება მომესწრო, გრილი შხაპი მივიღე გამოსახფიზლებლად, ჩავიცვი გამოსასვლელი ფორმა და ჩუგბურთის წინა საფინალო ტურში მეტოქესთან შესარკინებლად, უკვე მშობლებთან ერთად გავემართე. რატომღაც არ ვნერვიულობდი, არ

ბედნიერება წუთიერია ( ნაწილი 1)

შეიძლება უინტერესოა თქვენთვის ამ ისტორიის მოსმენა , მაგრამ მგონი მაგალითი იქნება ჩემი ტოლი გოგონებისთვის. უბრალოდ მინდა იცოდეთ რომ თუ ცხოვრებაში რაღაცას გააკეთებთ რაც იმ მომენტში გაბედნიერებს , აღარასდროს ინანო. გაიხსენეთ როგორი ბედნიერები იყავით

შოკოლადისფერი მეორე ნაწილი თავი 1

-მაიძულებ,რომ სულ აქ მყავდე? -სად?-მოულოდნელად გამიშვა ხელი და მეც თავისუფლება,რომ ვიგრძენი სწრაფად დავცილდი,მაგრამ უპასუხო კითხვამ არ მომასვენა.-სად?-კართან ვიყავი,რომ მივუბრუნდი და ვკითხე.