შენი სიყვარული არ შემიწყვეტია (14 ნაწილი)

მანქანა რაღაც სასტუმროსთან გააჩერა. -გადმოდი, დავისვენოთ ცოტა - მითხრა გაღიმებულმა, მანქანას მეორე მხრიდან მოუარა და კარი გამიღო. თავდახრილი ავდექი და გასვლას ვაპირებდი, როცა მკლავებში მომიმწყვდია.სად მიიპარები პატარა ქალბატონო?! - ყურთან მიჩურჩულა

შენი სიყვარული არ შემიწყვეტია (13 ნაწილი)

ესღა მაკლდა რა!!! რა ჯანდაბა გავაკეთო ახლა მეე... ფიქრით თავს ვიმტვრევდი და არ ვიცოდი რა მექნა. გაქცევას აზრი არ აქვს, ბათუმიდან თბილისამდე აუცილებლად სადმე დამიჭერენ. ოოო ლიზა რა!!! ტელეფონი მაინც მქონდეს... საწოლიდან ავდექი და ფანჯარას

ლაშა ნოზაძე (1 ნაწილი)

-კარგი,წავალ მე,გვირილები შენია-გაიცინა,მე თვალები მაგრად დავხუჭე,რამდენიმე წუთში ჯაშუშივით გავახილე,ის აქ აღარ იყო... მხოლოდ კონად შეკრული ბევრი გვირილა,რომელსაც თანმიმდევრობით ვპუტავდი და მარლბოროს ვაბოლებდი.

"გპირდები" - (20) - მეორე ნაწილი

ერთი კვირა ისე გავიდა არავის არ „შევუწუხებივარ“, ჩვეულებრივად დავდიოდი სკოლაში. ძველი ნაცნობები სიგარეტით ხელში რომ დამინახავდნენ ყველას მხოლოდ ერთი რამ ეკერა პირზე - „სულ გაფუჭდა ეს გოგო“, მეცინებოდა ამ სიტყვებზე, მაგრამ ყურდღებას არ ვაქცევდი,

ცხოვრება ცეცხლის ალში (3 ნაწილი)

ვეღარაფერი ვეღარ ვთქვი,დამნაშავედ თავი ჩავხარე და თვალზე მომდგარი ცრემლი შეუმჩნევლად მოვიწმინდე.მე,ლიკა და ლევანი ერთად ვიყავით,ლევანის მანქანაში.იმ დღეაც წვიმას აპირებდა.თავი ფანჯარას მივადე და თვალები დავხუჭე.თუ მგზავრობისას არ ვსაუბრობ ყოველთვის

"გპირდები" - (19) - მეორე ნაწილი

ისევ ეს საზიზღარი დილა გათენდა. მიუხედავად იმისა რომ უკვე დიდი ხანი იყო მეღვიძა, სკოლაში წასვლა მაინც მეზარებოდა. ცოტა ხანი გაუნძრევლად ვიწექი და ვფიქრობდი თუ რას გავაკეთებდი დღეს სკოლაში. ბოლოს კი ძლივს-ძლივობით წამოვდექი და სააბაზანოში შევედი,

ლიზა ჯაფარიძე (ნაწილი 18)

-ლიზა ჯაფარიძეა.... -აუ ვიცი ვინც არის.. ეგ შემთხვევით იმ ფეხბურთელის შეყვარებული ხომ არ არის... მოიცადე რა ჰქვია... ჰო.. კოშეიჩი... -არა არ ჰყავს.. ეგ მეგობარია.. -აა.. ხო რავი მასე თქვა ვიღაცამ... მწვანე თვალები აქვს და ტალღოვანი თმა... მაგარი

"გპირდები" - (18) - მეორე ნაწილი

სახლში რომ მივედი მზადება დავიწყე მეორე დღისთვის, ხვალ ხომ სკოლაში მივდიოდი. გარდერობი გამოვაღე შავი ჯინსი, შავი მაიკა და შავი მარტენზები, ხვალ ამას ჩავიცვამდი. ყველაფერი შავი, სანდროს დაღუპვის შემდეგ ერთი თეთრი მაიკაც არ მცმია, და გარდერობში ტრუსიც

მეგობრობიდან შეყვარებამდე ერთი ნაბიჯია (ნაწილი 4)

ორი დღე კომიდან არ გამოსულა.მეც მის საწოლთან ვიჯექი და მისი, როგორც ყოველთვის, თბილი მტევანი ჩემი აკანკალებული ხელით ძლიერად მეჭირა და არ ვუშვებდი.მეორე დღეს ექთანი შემოვიდა,მთხოვა სახლში წავსულიყავი და თუ რაიმე სიახლე იქნებოდა შემატყობინებდა.არ

"გპირდები" - (17) - მეორე ნაწილი

ნოემბრის სუსხიანი დღეები. კატასტროფიდან რამოდენიმე თვე გავიდა. განადგურებული ვარ. ვერ ვხვდები სამყარომ ასე რატომ დამსაჯა, რატომ წამართვა ძლივს-ძლივობით ნაპოვნი სიყვარული, რომელიც მართლა ყველაზე და ყველაფერზე მეტად მიყვარდა. არა არ დავიჯერებ რომ ის