შემიყვარდი, პატარავ! (2ნაწილი)

ამ ფიქრში სანდროს გაახსენდა რომ პატარა ლამაზმანის არც ნომერი არ იცოდა, არც მისამართი და არც გვარი, სადმე რომ გაეკითხა. ამიტომაც ბედს მიენდო, მეორე დღეს ისევ იმ ადგილას, იმ სკამთან დაელოდა ლილუს. სასწაულებრივად ზუსტად 20 წუთში ლილუც იმ სკამთან გაჩნდა.

მან საკუთარ თავს გადააბიჯა... (ნაწილი XI)

სემი მერვე სართულის გრძელ კორიდორში მისეირნობა. "დ.ა"-ს გაკვეთილს ვეღარ დაესწრო, რადგან ჯოხი არ ჰქონდა, არადა ეს ბოლო გაკვეთილი იყო. მალე ხომ არდადეგები იწყებოდა. გოგონა ძირს იყურებოდა ავტომატურად უფრო მიდიოდა წინ, ვიდრე გააზრებულად.მალე ხომ

შემიყვარდი, პატარავ! (1 ნაწილი)

-იქნებ არ ღირს... -აბა ესე ვიდგეთ და ვუყუროთ როგორ ტირის?ცოდოა. -და რო მივალ რა ვუთხრა? -ჯერ კითხე რა ჭირს რა იყო პირველად აკეთებ თუ რა? ასეთ გაურკვეველ მდგომარეობაში ჩავარდა სანდრო მელიქიშვილი როდესაც, ქუჩაში მიმავალმა მისმა საძმაკაცომ სკამზე

დაქირავებული ნაწილი1: სიზმარი "მე შენ ვარ"

ჯორჯი ძალიან განერვიულებული იყო ეს პირველი შემთხვეავა, როდესაც მას საქმე ჩაუვარდა ძალიან ცდილობდა ჯორჯი, რომ არ დასძინებოდა, მაგრამ მდინარეში ჩსვლა არ შეეძლო ბევირი ეცდა თუმცა დაეძნა: საშინელი გრუხუნის ხმა იყო რკინების ღრჭიალის ხმა, ყუთში იყო არა

მან საკუთარ თავს გადააბიჯა... (ნაწილი X)

ამბრიჯმა მასწავლებლების შემოწმება დაიწყო. სემის კურსს პირველი შხამ-წამლები შეხვდა. ამბრიჯმა სნეიპი დაკითხვა, ის კი ცივად ჩაშტერებოდა ერთ წერტილს, და ზიზღით პასუხობდა კითხვებზე. მოსწავლეებს ამორტენტია უნდა მოეხარშათ. - პროფესორო, შეიძლება..? - ხელი

დაქირავებული ნაწილი1: მეც მქონია გრძნობა

-როგორც იქნა მოხვედი მკვლელო მანქანავ ხო შეიძლება ესე დაგიძახო, რადგან შენი სახელი არ ვიცი.-მნიშვნელობა არ აქვს რას დამიძახებ მისამართი და ფული მომეცი.-ხო როგორც ჩანს საქმეზე გადასვლა გყვარებია პირდაპირ.-შენნაირ მოლაყბეებთნ საუბარს ჯობია პირდაპირ

მე და წილოსანი ( ნაწილი მეორე )

-ჩემს ოთახში ( ორი წლის ბავშვივით ენა გამოვუყავი და სამზარეულოში ჩუსტების ფლატუნით შევედი,ორი წუთი არიქნებოდა გასული თვითონაც რომშემოვიდა თან 2 აყლაყი ახლდა,მაინც მებადება კითხვა სამივე ერთმანეთზე სიმპატიური სად შეიკრიბნენ ეს ოხრები,მაღლები

არარაობიდან სიყვარულის ძალით დავბრუნდი(მეშვიდე ნაწილი-დასასრული)

კარი გავაღე თუ არა უცებ მეტაკა სიცივე და წვიმით გაჟღენთილი, ნესტიანი ჰაერი. ნანახმა კი სახეზე ღიმილი შემაყინა.....სიმართლე, რომ ვთქვა ძალიან გამიკვირდა,თუმცა ჩემს ალტერ ეგოს, ჩუმად, თავისთვის მაინც ჰქონდა იმედი, რომ ის დაბრუნებოდა.დემეტრე

მაინც მაგარი სიყვარული გცოდნია. (ნაწილი 2) დასასრული

ხელები მაგრად მომხვია და ზემოდან დამაჩერდა, ჩემა გულმა ბაგა-ბუგი დაიწყო, ასე ახლოს მასთან არასდროს ვყოფილვარ, ცოტა იყო მანძილი დარჩენილი და ჩვენი ტუჩები ერთმანეთ შეეხებოდა, ვოლოდებოდი გაყუსული რას იზავდა, ბოლოს მოიწია და ძალიან ნელა შემახო ტუჩები,

მან საკუთარ თავს გადააბიჯა... (ნაწილი IX)

- დღეს ჩვენ დიდი დანაკარგი განვიცადეთ, - წარმოთქვა დამბლდორმა და თვალი მოსწავლეებს მოავლო. - უპირველეს ყოვლისა, მსურს გამოგიტყდეთ, რომ ჩვენ ძალიან კარგი ადამიანი დავკარგეთ, რომელიც დღეს აქ უნდა მჯდარიყო, - და მზერით ჰაფლეპაფის მაგიდას ანიშნა.