ცხოვრება მოულოდნელობებით (ნაწილი 4)

გაოგნებული უყურებდა ქალს, მერე უცებ გონს მოეგო, სწრაფად გასწია გვერდით და სახლში შევარდა, პირდაპირ კატოს ოთახისკენ გავარდა და თინას ყვირილს ყურადღება არ მიაქცია, კარი გულის კანკალით შეაღო და საწოლში მყოფი გაფითრებული კატოს დანახვაზე გული მოეწურა

ვირუსი ნაწილი2

,,ყველაფრით დაღლილს, სანატრელად სიკვდილი დამრჩა. რადგან მათხოვრად გადაიქცა ახლა ღირსება, რადგან არარამ შეიფერა ძვირფასი ფარჩა,

პაზლების ქურდი VI /მეორე ნაწილი/

არ მიყვარს სურათის წინასწარ ნახვა და პაზლების ისე აწყობა, ეს იგივეა, რომ წიგნის კითხვა ბოლო გვერდიდან დაიწყო. რაღა აზრი აქვს თამაშის გაგრძელებას, თუ დასასრული წინასწარ გეცოდინება? მთელი მუღამი პროცესშია - დუჩე ქავანა.

ცხოვრება მოულოდნელობებით (ნაწილი 3)

ქუჩაში გასულმა ტაქსი გააჩერა და მისამართი უთხრა, ჯერ კიდე ვერ იჯერებდა იმას, რაც მის თავს ხდებოდა, გათიშული იყო, ცუდ სიზმარს ჰგავდა ეს ყველაფერი, რომლიდანაც ვერა და ვერ ახერხებდა გამოღვიძებას და თავის დახსნას, ცხოვრება მწარედ დასცინოდა.

ცხოვრება მოულოდნელობებით (ნაწილი 2)

თვალი რომ გაახილა თეთრხალათიანი სასწრაფოს ექიმი დაინახა, რომელიც წნევას უზომავდა. ოთახში მიმოიხედა და ფანჯარასთან გაფითრებული და სასოწარკვეთილი ქმრის სახის დანახვისას ყველაფერი გაახსენდა.

არ შეგიყვარებ.2 ნაწილი 11თავი.

კარი იღება, წამით მიყურებს მერე კი საგიჟეთიდან გამოქცეულივით მახტება და წონასწორობის შესანარჩუნებლად ჩარჩოს ხელით ვეჭიდები. ის კი დაბლებზე დგას, ფეხის წვერებით, რომ გამიტოლდეს...

ცხოვრება მოულოდნელობებით (ნაწილი 1)

ქუჩას ჩაფიქრებული მიუყვებოდა, უცებ ბავშვის ხმამ გამოაფხიზლა რომელიც დედას ხელზე ჩამოკიდებოდა და გამწარებული ბოლო ხმაზე ღნაოდა. პატრონს რეაქცია არ ქონდა და ასე ხმაურით და წივილ-კივილით მიუყვებოდა გზას.

ცხადში ახდენილი სიზმარი . ნაწილი 2

დღის ბოლო როგორც ყოველთვის დამღლელი აღმოჩნდა , მაგრამ ამჯერად უფრო დამღლელი ეჩვენებოდა და უფერული ეს დღე სხვა სამუშაო დღეებთან შედარებით , რადგან სარასთვის ეს კაბინეტი არც თუ ისე მოსახერხებელი და კომფორტული იყო , ვნაიდან მისი ძველი სამუშაო

არ შეგიყვარებ. მეორე ნაწილი 10 თავი

მისი სიტყვები გულს ისარივით ჩაერჭო. აღარც ხელჩანთა გამხსენებია და აღარც ჩემოდანი. მთელი სისწრაფით გამოვიქეცი შენობიდან და მანქანაში ჩავჯექი... მანქანას იმდენი ხანი არ მივკარებივარ რომ ავტოდრომზე წასვლა შემეშინდა კიდეც და ცხოვრებადი პირველად ლისზე

8 აგვისტოს დაბადებულნი. ნაწილი 5 დასასრული

შუადღემ მოატანა. მუშაობით გადაღლილი დავითი საწოლზე მიწვა და თვალები მილულა… ღამენათევს და დილიდან მუშაობით გადაღლილს მალევე ჩაეძინა. უცნაური ზმანება ნახა… ვითომ 80-იანი წლები იდგა და მისი აწყობილი მოიერიშე ავღანეთში ბომბავდა ავღანელების სოფელს.