აქ სიტყვები ზედმეტია (მეორე ნაწილი) I თავი

ვხედავდი უფრო ცხადად, ვიდრე ყოველ დილით, მასთან გაღვიძებისას, ვგრძნობდი მის სუნს უფრო მძაფრად, ვიდრე ყოველი ჩახუტებისას, ყოველი წამი, მის გარეშე გატარებული, ეკალივით მესობოდა გულში ისე, რომ მზად ვიყავი საკუთარი ხელებით გადამეხსნა სხეული და გული

კურიერი და ლამაზმანი ნაწილი პირველი

ალი გადაწყვეტს რაღაც უჩვეულო საიტზე დარეგისტრილებას, შემდეგ კი ის ბრმა პაემანზე სხვა ქალაქში მეგობართან ერთად გაემგზავრება. გზაში კი ავარიის მსხვერპლი ალი ხვდება მეგობრულ წრეს, რომელებიც გარდაცვლილი

შეუძლებელი (ნაწილი 7)

გზის გადაჭრას აპირებდა ელენა მთელი სისწრაფით მომავალი შავი ჯიპი რომ დაინახა. წამში იგრძნო როგორ დაასხა ოფლმა. ადგილიდან ვერ იძვროდა მხოლოდ მანქანის ხმა ესმოდა

საიდუმლო სამუშაო (ნაწილი2)

მე როგორც ყოველთვიის დავხეტიალობ აქეთ-იქეთ. ვეძიებ ახალ ამბებს. ძალიან ბევრჯერ შარშიც გავეხვიე, მაგრამ თეთე ვერაფრით დავიჭირე ერთ ადგილას. მთელი ერთი კვირა ჩხრიკავდა და პოულობდა რაღაც მასალებს. აი ერთ დღეს

კომა. თავი 7. წარსული. ნაწილი 3.

ივნისის მშვიდი საღამო იყო...ჩემს სულში კი ედემის ბაღივით გაფერადდა სამყარო...სამყარო, სადაც ამდენი წელი გაუჩერებლად თოვდა...ის დაბრუნდა...ის აქ არის...რეალურია? არ ვიცი...მაგრამ, თუ სიზმარია, მინდა რომ არასდროს დასრულდეს...

აქ სიტყვები ზედმეტია (მეორე ნაწილი) პროლოგი

თითქოს არ მსიამოვნებდა ის ფაქტი, რომ ჩემს ცხოვრებაში როცა მოეპრიანებოდა მაშინ იჭრებოდა და ყველაფერს თავდაყირა აყენებდა, თითქოს არ მსიამოვნებდა რომ არ მაძლევდა იმის საშუალებას, მის გარეშე კარგად ვყოფილიყავი (ძალიანაც რომ მოენდომებინა

იძულება (ნაწილი 2)

- იოანა გაჩუმდი მანამ სანამ ჩემთავს ჯერ კიდევ ვაკონტროლებ. მე შენი ბიძაშვილისთვის სულაც არ შემითავაზებია ფული მაგრამ თვითონ დამიწყო ვაჭრობა. ჩემს ადგილას სხვა რომ ყოფილიყო ახლა სადღაც ეგდებოდი გაუ*****რებული. ახლა კი ცრემლები მოიწმინდე და დაბლა

კომა. თავი 6. წარსული. ნაწილი 2.

უცნაურმა სიცივემ გამკრა სხეულში, ერთიანად დამიარა და სისხლძარღვებში ყინულის ნატეხებად ჩაესვენა წარსული...რატომ არ მასვენებენ ფიქრები...წიგნების გამყიდველი..."-წლების შემდეგ თუ ისევ შევხვდებით..."

საიდუმლო სამუშაო (ნაწილი1)

სხარტად ავდექი. ჩავიცვი, წიგნები გადავქექე, რვეული ავიღე, გადავიმეორე, კალამი ჯიბეში ჩავიდე, სამჯერ პირჯვარი გადავისახე და გავედი. სკოლის კარებს ვუახლოვდები. წესით გული უნდა მწყდებოდეს, რადგან მეთორმეტე კლასელი ვარ,

შეუძლებელი (ნაწილი 6)

ჭიშკრიდან გამოსული გაგოშიძე ქუჩის გადაჭრას აპირებდა მისკენ მომავალი შავი ჯიპი რომ დაინახა. მანქანამ ნელი სვლით ჩაიარა. დაბურულ შუშებში არ ჩანდა არც მძღოლი და არც ის იჯდა თუ არა ვინმე სხვა შიგნით. რატომღაც ძალიან შეეშინდა ელენას.