მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) ოცდამეორე თავი (34)

ვნერვიულობ.ბოლო დღეებია სხვა ვერაფერზე ვფიქრობ სალო._თქვა მამაკაცმა-არ ვიცი რა მოხდება -ცუდი არაფერი_მხარზე ხელი დაადო სალომემ-ხომ იცი ,კარგად იქნება ყველაფერი.

პორფირია ( ნაწილი 3.დეჟა ვუ )

ბავშვები ნელ-ნელა მამჩნევდნენ,მე კი ვცდილობდი ყველაფერი დამემახსოვრებინა. სკოლის შენობა ძალიან ძველი მეჩვენა. ვაკვირდებოდი ყველაფერს, განსაკუთრებით კი ანტიკურ ორნამენტებსა და ხის თუ ქვისაგან დამზადებულ უცნაური დიზაინის ნივთებს.

მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) ოცდამეერთე თავი (33)

-მე სესილიზე უფრო გავბრაზდი_თქვა დათომ-ასეთი შეცდომა როგორ დაუშვა,რა დაემართა -არ ვიცი,არ ვიცი_თქვა სანდრომ და კედელს მიეყრდნო-ნია სესილიზე ნერვიულობს,ეშინია ირინკამ რამე არ დაუშაოს -ახლა რომ სესილი ვნახო,ალბათ ძალიან ვაწყენინებ_თქვა

მკვლელობის ღამე (ნაწილი 2, დასასრული)

ვერ ატანინი ტკივილისა და არ დაბადებული შვილის სიკვდილის მოლოდინით გაქვავებული იჯდა ედუარდი საავადმყოფოს ჰოლში და ექიმის თეთრი ხალათის ფრიალს ელოდა. თვალებს თითქმის არც კი

მკვლელობის ღამე (ნაწილი2, თავი3)

ხშირად ადამიანებს აფექტის მდგომარეობაში უჭირთ გაარჩიონ მათი მდგომარეობა ცხადია თუ არა. ამ დროს ყველა ღონეს ხმარობენ რეალობა დაიბრუნონ. როცა ერთ ფაქტს შეუძლია მთელი შენი ცხოვრება შეცვალოს

ცის არტ ყელა ( ნაწილი 15)

ამოიოხრა, წამით ელენეს თვალებს მიაპყრო მზერა, თითქოს ქვაში გაიარა და გააცოცხლა დედის თვალები.. ბოლოს ძალა არ ეყო და მისი საფლავის გვერდზე ერთი კაცისთვის დატოვებულ ცარიელ ადგილზე დაეშვა.

იდიოტი [ნაწილი 4]

შემოდგომის სუსტი,მაგრამ მეამბოხე სიო თან მისდევდა ელენეს,რომელიც თვალებ ჩაქცეული მირბის ტყე-ღრეშიდან,მაგრამ სად...ეს თავადაც არ იცის. იქნებ უნდა იმ დამცირებას გაექცეს ცოტახსნის წინ რომ მიაყენეს. ეს ხომ მისთვის იმდენად მძიმეა,რომ გაანალიზებასაც ვერ

ცის არტ ყელა ( ნაწილი 14)

ვერცკი ვმეტყველებდი და მაინც მიზეზებს ვეძებდი, სოფო კი ისტერიულად მიკიოდა და ოთახიდან მაგდებდა.. მე ერთი კუთხე მქონდა ამოჩემებული, ცხოვრებისგან დასჯილი ბავშვივით

მკვლელობის ღამე (ნაწილი2, თავი2)

ყველა სისხლმდინარი ჭრილობას შეიძლება ეშველოს. მაგრამ ჭრილობა რომლიდანაც სისხლი არ გდის უფრო მტკივნეულია. ედუარდი თეთრ ხალიჩაზე იჯდა გაუთავებლად ეწეოდა სიგარეტს და ალკოჰოლით ჟღენთდა საკუთარ სხეულს.

თბილისელები ფერადდებიან [ნაწილი მეოთხე]

სანდროო-უსაზღვროდ, უმისამართოდ,-სანდროოო-ჩურჩულებდა და ყოველი თქმისას მწველ სასმელს აყოლებდა.-სანდროო-ფეხებმოკეცილი მინას მიყუდებულიყო და ბოთლს ათამაშებდა.-მგონი მიყვარდები, სანდროო...