ჯაშუში მაღალ ქუსლებზე ( ნაწილი ოცდამეერთე )

მთის კაცივით, ბნელეთივით, შავ ბედაურზე შემომჯდარი რომ დაინახა რამოდენიმე წუთი თვალი გაუშტერდა. გაოგნებული იყო არ სჯეროდა, რომ შეძლებდა ცხენზე მჯდარიყო და ესეირნა თან ნერსესთან ერთად. ადვილი მოძრაობით დაისვა წინ და მკერდზე მიიკრა.

თავმოყვარე მატყუარა [ნაწილი II] [სრულად]

თბილისის ჰაერზე შეჩვევა ძალიან გამიჭირდა. რამოდენიმე დღე, შეჩვევის მომენტი ვერ ავიტანე... მერე ამას დაემატა ჩემი გაუთავებელი ფლირტი ტელეფონთან, რომელიც დედაჩემსაც ყელში ამოუვიდა. მთელი ორი კვირა ვფიქრობდი რომ გოგორელიანი ასე უბრალოდ და უსიტყვოდ არ

მძიმე გზა (პირველი ნაწილი) მეშვიდე თავი... პირველი ნაწილის დასასრული

სანაპიროზე იმდენ ხანს იჯდა,რომ ვერც კი შეამჩნია,როგორ დაღამდა.ისევ წვიმდა,ცა სიბნელემ მოიცვა.ზღვამ ღელვას უმატა.დათო წამოდგა.ტანსაცმელი სულ სველი ჰქონდა,შარვალი ქვიშით დასვრილი.გზისკენ წავიდა.გადაწყვიტა თავის მეგობართან წასულიყო,რომელიც იქვე ახლოს

თავმოყვარე მატყუარა [ნაწილი I] [სრულად]

საჭმლის თემით იმიტომ დავიწყე, ჩემს ვიზვუალს რომ მივდგომოდით. სუსტი ვარ, ისეთი სული რომ შემიბერო ქარის მიმართულებით წავალ. საჭმელზე გართულება არ მაქვს, ყველაფერს ვჭამ როცა მშვიდება, მაგრამ საქმეც მაგაშია ძალიან იშვიათად რომ მშივდება. დედაჩემის

მძიმე გზა (პირველი ნაწილი) მეექვსე თავი

–გამარჯობა,რა გნებავთ?_უპასუხა ქალმა –მე სოფიას ნახვა მინდა_უპასუხა დათომ –სოფიას ნახვა?_კითხა ქალმა–ის უკვე ორი თვეა წავიდა

ჯაშუში მაღალ ქუსლებზე ( ნაწილი მეოცე )

მანქანაში, გულის ამაფორიაქებელი, სიმშვიდე იყო გაჯერებული. თანანო, გონებას არ აძლევდა საშუალებას აზრი გამოეთქვა ამ სიტუაციათან დაკავშირებით. გულის კარნახს მიჰყვებოდა, გულს უჯერებდა. თავი ფანჯარაზე მიედო და ტკბებოდა მამაკაცის ყაყაჩოს სურნელით,

ღამის სამიზნე [მეორე ნაწილი] [სრულად]

-დღეს დილით ქალბატონმა ნატამ რომ მოიყვანა და დატოვა იმის მერე ბავშვი არ მინახავს, წეღან მასწავლებელი შემოვიდა და მითხრა რომ ანაბელი ეზოში თამაშის დროს გაქრა. იმ წამსვე თქვენ დაგირეკეთ. _ქალი განერვიულებული ათამაშებდა თითებს და შუბლშეკრულ და შვილის

მძიმე გზა (პირველი ნაწილი) მეხუთე თავი

–სად მიდიხარ?_ჰკითხა მკაცრად– –სახლში მინდა_თვალები ცრემლებით აევსო სოფიას. –წახვალ,მაგრამ ჯერ მე მომისმენ.

ჯაშუში მაღალ ქუსლებზე ( ნაწილი ცხრამეტი )

ყურადღება აღარ მიუქცევია, ზურგი აქცია და ლიფტისკენ წავიდა. სიბრაზისგან მთელი სხეული დაჭიმული ჰქონდა. მასთან შეხვედრისას ყოველთვის მტკივნეული წარსული ახსენდებოდა. ნანობდა მაშინ იმ წუთებში საკუთარი ხელებით რომ არ გამოასალმა სიცოცხლეს.

სუსტი ძლიერი (მეოთხე ნაწილი)

-იმდენჯერ გადაგეყარე ამ ორ დღეში, თუ ბედისწერაა, ისევ შევხვდებით. აბა ნახვამდის მაიორო-თქვა, ამოიწია ჩემს სახესთან და სანამ დახრას მოვიფიქრებდი მისი სახის სიმაღლეზე, ლოყაზე კოცნა დამიტოვა და წავიდა. ისე გამოვშტერდი, ტაქსამდე გაცილებაც ვერ მოვიფიქრე