ნოემბრის წვიმა IX

"ამ ქვეყანაზე არაფერია სრულყოფილი, გარდა უბედურებისა." - ონორე დე ბალზაკი.

ნოემბრის წვიმა VIII

მისი ირონია, წვალება, მასთან ერთად მოწევა, ათას თემაზე ლაპარაკი, იმდენად მომენატრა, იმდენად, რომ ყოველ ღამე, მისი დანახვის შემდეგ ოთახში შეკეტილი ვიკეცებოდი და ჩუმად ვტიროდი.

ნოემბრის წვიმა VII

– დღეს ნოემბრის ბოლო დღეა.. – ვუთხარი თინას და მისი უგემრიელესი ნამცხვარი დავაგემოვნე. – ამჯერად როგორი იყო ნოემბერი, ზედმეტად მკაცრი ხომ არა? – ძალიან მკაცრი იყო.. ძალიან.. იცი რამდენი რაღაც შეიცვალა?! მაგალითად, ნიკო აღარ მძულს.. – ვუთხარი და მის

ნოემბრის წვიმა VI

რა შეიძლება იყოს, ნოემბრის წვიმაზე უკეთესი? როდესაც ზიხარ ფანჯრის რაფაზე დიდი ყავის ჭიქითა და სიგარეტით ხელში და უყურებ თუ როგორ ეცემა პატარა წვიმის წვეთები საკუთარ ბაღში გამხმარ მცენარეებსა და ხის ტოტებს.. ეს ყველაფერი, რა თქმა უნდა საყვარელი

ნოემბრის წვიმა V

– ხელფასი მოუმატეს. ისედაც ბევრი არ ჰქონდა?! რათ უნდოდა, ვერ მივხვდი.. – მითხრა თინამ და სავარცხელი ჩამოუსვა ჩემი გრძელი თმის ბოლოებს. – გახარებული უნდა იყოს წესით. – არის კიდევაც, დღეს მოფრინდა თუ არა, ეგ მომახალა. სოფიასაც დაურეკა და აცნობა. –

ნოემბრის წვიმა IV

კარის შემონგრევით გამოწვეულმა ხმაურმა შემაშინა, თვალები გავახილე და მსუბუქად წამოვწიე თავი. მამაჩემის ძლიერი მკლავები ვიგრძენი, ნინას გავხედე ცრემლად იღვრებოდა. საწოლზე დამაწვინეს, იოდის სუნი ვიგრძენი.

ნოემბრის წვიმა III

ვთვლემდი, თვალებს ვერ ვახელდი, მაგრამ არც დახუჭვა გამომდიოდა. დიდი წვალებით გადმოვბრუნდი და ფანჯარას გავხედე, გათენებულიყო. იქვე ტუმბოზე სიგარეტი დავინახე. ხელი დავავლე და ერთი ღერი ამოვიღე. სახლში სრული სიჩუმე სუფევდა.

ნოემბრის წვიმა II

გუშინ დასწორებული მოქერავო თმა, დღეს უკვე ტალღოვანია. მწვანე თვალები რომ მაქვს, ვერავინ ამჩნევს. თუ ძალიან დამაკვირდი, მხოლოდ მაშინ დაინახავ,ოდნავ მოციმციმე ძალიან მუქ მწვანე ფერს ჩემს თვალში. არავის არასოდეს უცდია, ჩემს თვალებში დიდი ხნით ყურება,

ნოემბრის წვიმა I

"შთაგონება ბავშვს ჰგავს, მან არასდროს იცის როდის მოევლინება ქვეყანას." ღამით ისევ ხმაურმა გამაღვიძა. სახეზე ბალიში ავიფარე, რამაც, ხმაური ვერ ჩაახშო. ბალიში შორს მოვიქნიე და სიგარეტს დავუწყე ძებნა.. საათს დავხედე, გამთენიის 5 საათი სრულდებოდა.

ნოემბრის წვიმა (თავი 2)

იმ დღეს ქეთი ისე იყო მე მოგონება ვიყავი..სულ ამბობს,რომ საშინელება ვარ და კიდევ უფრო საშინელი ვხდები,როცა ცუდ ხასიათზე ვარ...მე კი დღეში ბევრჯერ მეცვლება ხასიათი..შეიძლება იმდენი ვიცინო,რომ ვიღაცამ თქვას 10 წელი მოემატა სიცოცხლეო,მერე კი იმდენად