მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) ოცდამეერთე თავი (33)

-მე სესილიზე უფრო გავბრაზდი_თქვა დათომ-ასეთი შეცდომა როგორ დაუშვა,რა დაემართა -არ ვიცი,არ ვიცი_თქვა სანდრომ და კედელს მიეყრდნო-ნია სესილიზე ნერვიულობს,ეშინია ირინკამ რამე არ დაუშაოს -ახლა რომ სესილი ვნახო,ალბათ ძალიან ვაწყენინებ_თქვა

ყოველი ოცდამეერთე (თავი მეხუთე/პირველი ნაწილის დასასრული)

კულისებიდან გამოვდივარ და ბართან დაკიდებულ საათს, არ ვუჯერებ, უკვე თერთმეტი დაწყებულა და სესილი ისე გაქრა აქედან, ვერც კი შევამჩნიე. ვხვდები, რომ რაღაც არ უნდა იყოს რიგზე.ლიზას გავხედე და გალეწლი მთვრალია

ყოველი ოცდამეერთე (თავი მეოთხე)

კარზე ბრახუნია. ოთახიდან შეშინებული გამოვარდი და დედას შევხედე რომელსაც, სადაცაა, შიშისგან გული ამოუვარდება. - სესი, ჯერ გაიხედე, ეგრევე ნუ გააღებ - მაფრთხილებს დედა. გავიხედე თუ არა, გავიცინე და დედას ვუთხარი - ეს ხომ მამაა, მაკდონალდსის მენიუებით

ყოველი ოცდამეერთე (თავი მესამე)

გვერდით ერთი თმა გაწეწილი ფანქბოი დამიჯდა - გავიცნოთ?-უკაცრავად ბიჭი ვინ უნდა გავიცნოთ? - კი ვიცოდი ამაში რასაც გულისხმობდა, მაგრამ ვაგრძნობინე, რომ გოგოსთან ასე არ უნდა წამოიწყოს დიალოგი. ჩავიცინე და ვკითხე

ყოველი ოცდამეერთე (თავი მეორე)

ძვირფასო მკითხველო, ამავე მოთხრობის პირველმა თავმა 250მდე ნახვა მოაგროვა. დიდ მადლობას გიხდით თითოეულ მკითხველს ახლა კი მოთხრობის მერე თავის კითხვას შეუდექით:მარკეტში შევედი, პელმენი ვიყიდე და ორი ქილა ენერგეტიკულიც მოვაყოლე. გამყიდველს ვიცნობ და

ყოველი ოცდამეერთე

...მიყრუებულში აღმოვჩნდი. მივიხედ-მოვიხედე, მხოლოდ მშრალ და ხრიოკ მიწას ვხედავდი. იმდენად უსიცოცხლო იყო იქაურობა, რომ თავი სხვა პლანეტაზე მეგონა. არც მცენარეები, არც ფრინველები, მხოლოდ

ჯაშუში მაღალ ქუსლებზე ( ნაწილი ოცდამეერთე )

მთის კაცივით, ბნელეთივით, შავ ბედაურზე შემომჯდარი რომ დაინახა რამოდენიმე წუთი თვალი გაუშტერდა. გაოგნებული იყო არ სჯეროდა, რომ შეძლებდა ცხენზე მჯდარიყო და ესეირნა თან ნერსესთან ერთად. ადვილი მოძრაობით დაისვა წინ და მკერდზე მიიკრა.

შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს (ოცდამეერთე თავი)

-რა მოხდა ?ხომ მშვიდობაა? -არა არ არის მშვიდობა სასწრაფოდ ჩემთან მოდი-ეუბნება და უთიშავს. ნახევარ საათში კი კარზე ზარია.-შემოდი ,შემოდი სასწრაფოდ-ხელი ჩაკიდა და სახლში შეათრია

ბედნიერების რეცეპტი (ოცდამეერთე თავი)

ფსიქოლოგიურზე სწავლა იმაზე საინტერესო გამოდგა ვიდრე წარმოიდგენდა ელენე. იმდენად შეუყვარდა საკუთარი პროფესია, წარმოდგენაც კი არ უნდოდა, რომ შეიძლებოდა სხვაგვარი არჩევანი გაეკეთებინა. ვერასოდეს იფიქრებდა უბრალო ტესტებით, კითხვა-პასუხის რეჟიმში, ერთი

მზის ჩასვლა (თავი ოცდამეერთე)

-აბა, მშვიდობიან ფრენას გისურვებთ. დაგვირეკეთ როცა ჩახვალთ.-კარგი ლუკა აუცილებლად. უთხრა ლიზამ და მეგობარს მაგრად მოეხვია.ყველაზე დიდხანს მაინც მამასთან იყო ჩახუტებული. უჭირდა კიდევ ერთხელ განშორება, მართალია დროებით