ტყეში პატარა ქოხი (ნაწილი 3)

რაც მინდოდა ვთქვი და აქ, არაფერი დამრჩენია. -თქვენი ტანსაცმელის გარდა . -შევტრიალდი, ხელში პარკი მომაწოდა. -მე თქვენთვის თითი არ დამიკარებია, არ მინდოდა ამ სიცივეში, სველი ტანსაცმელი გცმოდათ ,ამასთან არაფრით ფხიზლდებოდით, ვარჩიე გამეხადა, არც

პატარა ბიჭები დიდი გულით

ყოველთვის სასიხარულოა დაეხმარო სხვა ადამიანს,გაუხარო გული და გაუფერადო ერთი მშვენიერი დღე.არა აქვს მნიშვნელობა დიდს თუ პატარას,ყველას უკლებლივ ყველას.ეს კი სამყაროში დიდი სიკეთეა როცა შენი პატარა გულით გინდა სხვები გაახარო,მცირედით ასიამოვნო და

ტყეში პატარა ქოხი (ნაწილი2)

ცხოვრება მუქ ფერებში მქონდა და ბავშვობაც რვა წლამდე, იმის მერე არ ვიცი ,სულ დიდი მგონია თავი, რადგან აღარც შეცდომას მპატიობენ და აღარც სილაღეს, ასეა დრო გადის და თითქოს კი არ ვიზრდები არამედ ვბერდები, არ ვიცი რომ ამბობენ გული არ ბერდებაო ,მე კიდე

ტყეში პატარა ქოხი

დავხუჭე თვალები და ფიქრი დავიწყე, ათასი სისულელე გამიელვა თავში და მეც ათასნაირ ხასიათზე დავდექი. წვიმდა და გუნებაც,რაღაც საშინლად დამიმძიმდა,მიუხედავად იმსა რომ,წვიმა ძალიან ლამაზია, ხო ბევრჯერ მინატრია დამეხატა, წვიმა და მისი გაბრწყინებული თითო

ენ ჯეინის პატარა ისტორია

მათ თვალებს ვაკვირდებით და ღიმილს ვდარაჯობთ.ღიმილი ისეთივეა, მაგრამ ჩვენი აღარ ჰქვია. მოულოდნელად, ავდექი და დავსნეულდი. მონატრებამ დამაავადა. ისე მომენატრა, თითქმის გადავირიე და თან იმანაც გადამრია, რომ ყველა განშორების მიზეზი მე ვიყავი.

მე - თხის რქა და ჩემი მეამბოხეობა ერთ პატარა ოთახში

ხდება ხოლმე სულში დაგროვილი უსამართლობა ცხოველივით იწყებს ღრიალს... აი უკვე მერამდენედ, ნერვებს აყოლილ სხეულს კანკალი უვარდება, გონება გაასმაგებული სიჩქარით იწყებს აზროვნებას და ყველაფერი ერთმანეთში ირევა. ერთფეროვნება...

პატარა ადამიანების პატარა გრძნობები

რაღაც მაწუხებს რაღაც მიჭერს,მე კი რატომღაც სულ ფეხსაცმელი მახსენდება.არა საცვლებია აშკარად,გასაგებია.... აუცილებლად გასარკვევია... თავად მოკეტავ თუ მე დაგეხმარო?! ვიცი შენც გიჭერს,აჰაა ახლა მიხვდი რომ დაბეჩავდი სიმდიდრის,რის მოლოდინში. .

პატარა გოგონა ზღვის პირას ( მეჩვიდმეტე თავი) დ ა ს ა ს რ უ ლ ი

გვერდით დაგდებულ, ქვიშაში ამოსვრილ ნახევრად გახსნილ ჩანთას გახედა,რომლიდანაც ვერცხლისფერი რევოლვერის ლულა მოჩანდა. თავში ცუდი აზრები უტრიალებდა,ბოთლში დარჩენილი

პატარა გოგონა ზღვის პირას (მეთექვსმეტე თავი)

-იარაღი დამიანე ,იარაღი_თქვა მან -რა იარაღი? -აქ ანა იარაღს ინახავდა და ახლა აღარაა.

პატარა გოგონა ზღვის პირას (მეთხუთმეტე თავი)

არ მინდა შენი მოსმენა_უთხრა მამაკაცმა-შენ საქციელს გამართლება არ აქვს ანა ,როგორ გგონია იმის მერე როგორც მომექეცი შენთან რამე ურთიერთობა მექნება?