წყვდიადში მყოფის პირველი ნაბიჯი. (ნაწილი პირველი)

კიდეზე ვარ უკვე მისული, აღარ ვიცი რა ვქნა, როგორ მოვიქცე, გაჩერებული ვარ და წინსვლას ვეღარ ვგრძნობ, უკვე მზად ვარ ყველაფერს წერტილი დავუსვა, მაგრამ მაინც, ვერ ვბედავ... სისუსტეა თვითმკვლელობაო და თუ ვინმე იკლავს თავს, იძახიან სუსტი იყო, დანებდაო..

ჩემი ცხოვრების ორი წელი (პირველი თავი)

სამყარომ ჩემთვის ყველაზე ძვირფასი ადამიანი წამართვა.რატომ ხდება ყოველთვის ასე?რატომ არ შეიძლება ახლა ჩემს გვერდით იდგეს ჩემი ანგელოზი და ერთმანეთს ვუყვებოდეთ რა მოხდა დღეს კარგი და რა ცუდი?მე აღარავინ მყავს.ის იყო ჩემი ყველაფერი.მისით ვიღვიძებდი და

შუაღამის მზე (თავი პირველი)

გამთენიისას ძლივს ავწიე სხეული იატაკიდან, მთელი სხეული მტკიოდა და სიარული მიჭირდა. გადაგლეჯილი მაისური გავიხადე და ნელი ნაბიჯით გავედი ოთახიდან. ხელში ხალათი და პირსახოცი მეჭირა. დერეფანში, სარკეში ჩემი ნახევრად შიშველი სხეული შევათვალიერე. ზურგზე

ჯაშუში მაღალ ქუსლებზე ( ნაწილი პირველი )

- გონს მოვიდე ?! - იმხელა ხმაზე დაიღრილა, პირდაპირი მნიშვნელობით სახლმა ზანზარი დაიწყო. - ასე უბრალოდ დაგვტოვა და წავიდა. არც კი გაგვხადა ღირსად, რომ რამე ეთქვა, ან აეხსნა ! - ხელები გააშვებინა. - ჩემი ცრემლების ღირსიც არ არის !

დავიწყებული სიყვარული (თავი პირველი)

ასეა, არახსოვდა მას სოფია. 10 წელი ელოდა,მაგრამ არ დაბრუნდა და გადაწყვიტა თვითონ მოეძებნა თორნიკე. იმედგაცრუებული უყურებდა ბიჭს და აინტერესებდა რამ შეცვალა ასე,რატომ გახდა ასეთი ცუდი.

პირველი სიყვარული - თათია ნარჩემაშვილი

თუ ამ სიყვარულს ჩემთან არ უნდა მაშინ ეს გული უმალ გაჩუმდა ჩემი მიჯნური სხვისკენ გაბრუნდა ჩემი ფიქრებიც მაშინ დადუმდა

მე უშენოთ პირველი თავი

-დედა ადრეულ ასაკში გარდამეცვალა, -ჩემთვის, ძალიან ძნელი იყო მის გარეშე ცხოვრება! -რადგან, ბავშვობიდან ძალიან ვიყავი დედაზე მიკედლებული,

მოდი მგელობანა ვითამაშოთ . (პირველი მეორე )

–ღმერთო ჩემო ნამდვილად არ მაქვს ბედი – ნინი როგორც ყოველთვის წუწუნებს – თუ მეტყვი რასერჩი ამ უსიმპატიურეს არსებად , ნამდვილად დამაკმაყოფილებ – მიაჩკა იცი ეს ვინაა? – ღმერთო უცხოპლანეტელია ? ასეც ვიცოდი ასეთი მშვენიერიი... – ჩაქრი მიაკო ჩაქრი,

მოდი მგელობანა ვითამაშოთ . (პირველი თავი )

– მია მია გაიღვიძე , როგორ შეგიძლია ამდენი ხანი დაიძინო ვერ ვხვდები ბოლოს და ბოლოს დილის შვიდი საათია . – ხოო ნინ მეც არ მიკვირს მთელი ორი საათი როგორ მეძინა იმის იმედით რომ მერე მთელი დღე გამოვიძინებდი ? – ისევ ფილმები ? – მობეზრებულად ჩაილაპარაკა

პარალელური სამყაროები-ხილვა (ნაწილი პირველი)

დროის გასვლასთან ერთად ვკარგავ ფერებსაც, ისე როგორც გზა არეული მხატვარი. მე უდაბნოში დაკარგულს საცოდავ ჯარისკაცს ვბაძავ, წყლის სურვილი რომ უფანტავს გონებას. მე ბედნიერების სურვილმა დამიკარგა მშვიდობიანი ცხოვრების წყურვილის შეგრძნება. სულიერად