ნუ მეთამაშები.! (თავი 1)

ხელი წელზე შემომხვია და ახლოს მიმიკრა. ისე ვცეკვავდი არც კი ვიცოდი რა მოძრაობეს ვაკეთებდი, ის ფლობდა სიტუაციას , და ჩემს სხეულს. ამ უცნობში იყო ის რაც მომწონდა , მომწონდა ძალია. ალკოჰოლმა თავისი ქნა,

Best, forever

ძნელია გქონდეს იმედი, რომ შენ ვერავინ შეგცვლის,მაგრამ დგება ის დღე ის წუთი, როცა შენი საყვარელი ადამიანი. შენ გღალატობს და იმასთან მიდის ვინც შენზე უკეთესი გონია. ამ დროს კი შენ თავს სულელად და ალბათ უიღბლოდ თვლი. გინდა გაანადგუროო ყველაფერი ,რაც

უნებლიე მოწმე (თავი მეთხუთმეტე)დასასრული

-შენ რა მოასმენინე ყველაფერი?-დიახაც ,შენ მაგის მთქმელი არ იყავი-წამოხტა და ოთახში შეიკეტა-ლილიანა,მიპასუხებ-ისმის ბოხი ხმა ტელეფონიდან-რა გინდა, ნოე? რას შემიწუხე გული?-გამიმეორე რაც ლაზარეს უთხარი

მას შემდეგ რაც გავთხოვდი-დასასრული

სიყვარული მხოლოდ მაშინ გვტკენს,როცა მთელი გულით გვიყვარს...როცა მთელი გულით ვეცნობით ამ გრძნობას...უბრალიდ დაგვადუმებს...გამოგვკეტავს საკუთარ ტყავში და თან მოგვაყოლებს ტკივილს...ტკივილს

მას შემდეგ რაც გავთხოვდი -4 თავი

-მოხდა რამე?-გაისმა ყიფიანის ბოხი ხმა და ანერვიულებული მივიდა ქეთათოსთან -არაფერი-ტირილნარევი ხმით უპასუხა ქეთამ -გცივა?-მოსაცმელი გაიხადა და ქეთათოს მოაცვა. ფრთხილად შეეხო მის წელს და ახლოს მიიზიდა-ასე გათბები-თვალებში ჩააშტერდა ყიფიანი დვალიშვილს

მას შემდეგ რაც გავთხოვდი.-3

დღეები სწაფად გადის..დრო ტემპს არ აგდებს. დღეს პირველად მოვიდა თოვლი.პირველად ჩამოვარდა ციდან ფიფქი და ისიც ჩემი მიმართულებით,თითქის და მილიონიბით ადამიანში მხოლოდ მე ამარჩია...შემდეგ მეორე..მესამე...მიჰყვნენ ფიფქები ერთმანეთს და უფრო და უფრო უმატეს

მას შემდეგ რაც გავთხოვდი -თავი 2

-შენ ხარ ხო ხურციძე ? -ამაზრზენად აათვალიერა გიორგიმ-და შენ ვინ ხარ რო?-ჩემიძმაა-ამოილუღლუღა მარიამმა-გიორგი...-ვა შემოდით ტო...-ხო შემოვალთ აბა სად წავალთ..-დამცინავად გაუღიმა გიორგიმ.

მას შემდეგ რაც გავთხოვდი.(საცდელი)

მდიდარი ხურციძეების სახლში შეაბიჯა მარიამმა და წამსვე მოაწვა ზიზღი. ახრჩობდა ეს გრძნობა,თვალები ეწვოდა,უნდოდა მიწა გასკდომოდა ოღონდ ამ გადაჭარბებულად ლამაზ სახლში არ შესულიყო რძლად. მალევე კიბეზე დაეშვა ახალგაზრდა სიმპათიური ყმაწვილი,რომელმაც

,, რაც არ მითქვამს" (1)

სამსახურში ენით აუღუწერელი ხმაური დამხვდა. ყველა თავის ანდროიდში იყო ჩამძვრალი, კლავიატურას აწკაპუნებდა და ყავას ხვრეპდა. მშვიდად მივუახლოვდი ჩემ მაგიდას, ლეპტოპი გავხსენი და ,,დისკორდზე“- შესვლის შემდეგ გავიაზრე რომ ამ ყველაფრის ნაწილი მეც ვიყავი.

შეირგე ის რაც გაქვს.....

აქამდე ვწერდი რჩევებს მაგრამ დავფიქრდი და ვხვდები რომ უკეთესი იქნებოდა გადმომეცა ის სიხარული და ის ეგოისტობა რაც მე გამაჩნია. ბევრი იქნებით ჩემხელა, 20 წლის ვხდები და ჯერ რა მაქვს გამოვლილი? მხოლოდ ბავშვობის რაღაც კადრები მახსოვს შემდეგ კი უცბად