ისტორია
ინანებ რომ გამიცანი
დათა არაბული - ბუნდოვნად მახსოვს ის დღე როცა მან დამიმატა და მომწერა, მაგრამ იმისდამიუხედავად, რომ სულ რამდენიმე დღის "გაცნობილი" მყავდა შევხვდი და აი ზუსტად იქ დავუშვი ძალიან დიდი შეცდომა. იმდროს სხვას "ვხვდებოდი მაგრამ მას არუნდოდა ჩვენი
ჩანახატი
რომ შემიყვარდეს, მერე?
ხვამლის მთა, წლებია ჩემი საყვარელი ადგილების მონახულების სიის მოწინავე ადგილებზეა...რამდენჯერმე გადაიდო ჩემი იქ გამგზავრება და აჰა, როგორც იქნა ამ ზაფხულს „მეღირსა“ წილად მხვდომოდა მისი ნახვის ბედნიერება. წამსვლელები ნელ-ნელა ვიკრიბებოდით. ადრიანი
ჩანახატი
მაგდა, ვამაყობ რომ მყავხარ!
ადრე როცა მესმოდა ისტორიები მეგობრობაზე, ხშირად მომდიოდა თავში ცინიკური აზრები. ახლა ვხვდები, რამხელა შეცდომა დავუშვი , როცა პირველად გამიელვა თავში ნამდვილი, ჭეშმარიტი მეგობრობის არარსებობის იდეამ. მეგობარი, ეს ის ადამიანია, რომელიც მთელი
ჩანახატი
რომ ღრუბლებში ელვა დავინახო
ღამეა...ცივი და ბნელი,ღამეა...ნაცრისფერი ღრუბლებით დაფარული,წყნარი და მშვიდი.ელავს!მხოლოდ ის ანათებს ცის კამარას,ანათებს ლამაზად,ხმაურიანად და წამიერად.ნაცრისფერია ყველაფერი, სახლები,ქუჩები, ღრუბლები და ნაცრისფერია ღამეც. როგორი ფერია
ისტორია
ოხ ,ბედის მწერალო... შენ რომ არა ? ! (პირველი და უკანასკნელი)
აპოლონი და ელიზბედი. წყვილის წოდებად ნამდვილად ვერ მივანიჭებთ, რადგან წყვილი არც ყოფილა, ეს იყო უბრალოდ შეხვედრა და უეცარი გრძნობის გაელლვება ყოველგვარი გაგრძელებისა და დასასრულის გარეშე. შეხვდნენ ერთმანეთს და აქ უყვე ყველაფერი ცხადი იყო. შეუყვარდა,
ლექსები
ამდენს რომ ვბედავ...
უცნაურია მეც კი მიკვირს, ამდენს რომ ვბედავ... ჩემს ჩრდილზე მეტად ეს დუმილი სხვამ ვერ გაიგო... სილაღის ნაცვლად სევდისფერი თვალებიც ქრება... ბედნიერება,დარდის ქარმა სადღაც წაიღო...
ლექსები
ცა რომ ჩაღვრილა, იმ თვალებს
ნამქერი ჰფარავს ყიამეთს სევდის ცრემლები დედის, ცა რომ ჩაღვრილა იმ თვალებს, მივანდე ჩემი ბედი. ცის მუქ, ლურჯ ოკეანეში, მთვარე იღვრება ოფლად, ცაში ჩაღვრილი თვალების, სახე დავტოვე ობლად.
ლექსები
მე რომ ტიციანს ერთხელ შევყროდი
მე რომ ტიციანს ერთხელ შევყროდი... ან გალაკტიონს, მე რომ რითმაში გავჯიბრებოდი თუნდაც ილიას... ახლა ვიცი ამ ჩემი მეთოდით დარდს ვგარანტიობ, ახლა ის ცრემლი სად მოვაგროვო, რაც დაღვრილია?...
ისტორია
ვარსებობ რომ შეგიყვარო -თავი 8
დილიდანვე ველოდებიდი დამიანეს შეტყობინებას,ზარს ან მოსვლას თუმცა არა! უკვე შუადღე იწურებოდა და არ ჩანდა .პირველად ხდებოდა ასე მთელი შვიდი თვის განმავლობაში .ვნრვიულობდი და ამას უკვე მარიამიც ხვდებოდა . -ვაიმე ელენე დაწყნარდი გოგო რა იყო -აუ მარუს
ლექსები
-შენ ის ლექსი ხარ დასასრული, რომ ვერ ვუპოვნე!
ადრე შენს გარდა სხვა არავინ მისმენდა მახსოვს, დღეს მისმენს ყველა და ამავდროს ესმის არავის. შენს ნაფეხურებს წვიმა შლის და სისხლისფრად ათოვს, შენ ფურცელი ხარ ჩემს შავ წიგნში თეთრადტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
