საკუთრება.[10]

-მეშინია..-ამოიბუტბუტა მისავლათებულმა,მამაკაცისკენ შებრუნდა და კისერში ჩამალა თავისი სახე-მეშინია-კვლავ ამოილაპარაკა და ცრემლები გადმოსცვივდა,ლუკა კი საშინლად გულნატკენი იდგა და ცდილობდა მის დამშვიდებას,თუმცა იცოდა რომ ტირილის მეტი არაფერი უშველიდა

საკუთრება.[9]

ფრთხილად მოაჯდა კატო ბუციფალს და ჯერ ნელა,ხოლო შემდეგ სწრაფად გააჭენა,ყურადღება არ მიუქცევია ლუკას ძახილს,ბავშვობის წლებს იხსენებდა და მთლიანად იკარგებოდა მოგონებებში,ახსენდებოდა დედ-მამასთან გატარებული დღეები,ახსენდებოდა ჯანმრთელი გურამი და

საკუთრება.[8]

-შენ მოხვედი..-ოდნავ წამოიწია და გაუღიმა მამაკაცს -ჰო,მოვედი-ლუკაც ფრთხილად დაიხარა და გულში ჩაიკრა ათრთოლებული გოგონა-მოვედი და არასდროს დაგტოვებ გპირდები.-ხელს ძლიერად უჭერდა პაწაწინა მტევნებზე და მთელი სიფრთხილით უკოცნიდა სახეს-როგორ

საკუთრება.[7]

-აუ,რამე ვითამაშოთ რააა-აწუწუნდა თეკლა -მოდი, სიმართლე თუ მოქმედება ვითამაშოთ-წამოაყენა ანანომ -კარგი აზრია-დაეთანხმნენ სხვებიც,მხოლოდ ნიკუშა და კატო იღიმოდნენ,რაც მიშკას არ გამორჩენია თვალთახედვიდან -რა გაცინებთ? -ძველი დრო გაგვახსენდა-მიუგო

საკუთრება.[6]

-ვაიმე არაა,რომ იცოდე რა მოხდა,აუცილებლად მოგიყვები რომ გნახავ ახლა უნდა ჩავალაგო -დამაინტრიგა და მითიშავს,იცოდე ვერ გადამირჩები თუ არ მეტყვი მალე -ორისთვის გამოგივლით -კარგი ,გეოდებით -დროებით-ტლეფონი გაუთიშა გოგონას,ცოტა ხანში თავისი ბარგის

საკუთრება.[5]

-შენ ეს შეძელი,კიდევ ერთი პაციენტი გადაარჩინე-იქვე იატაკზე ჩამოჯდა ლუკა და კალთაში ჩაისვა გოგონა,ცოტა ხანს ჩუმად იყო კატო,მაგრამ როდესაც ნერვები დაიწყნარა და გონს მოეგო სწრაფად წამოხტა -მატყუარავ! არ მომეკარო-განზე გახტა -აი ისიც,ველური

საკუთრება.[4]

-გული ჩერდება,კატო,დეჰიბრილატორი-კატოს მიაწოდეს დეჰიბრილატორი -მუხტი-მიაყვირა,თუმცა კაცს რეაგირება არ ჰქონდა-ისევ ორასზე მოამზადეთ-ისევ ურეაგიროდ -გული გაჩერდა-ანერვიულებულმა ამოილაპარაკა გიგამ-სიკვდილის...-გაგრძელება უნდოდა,მაგრამ არ დააცადა

საკუთრება.[3]

-კატო,სალაპარაკო გვაქვს! -კატოს არაფერი აქვს შენთან სასაუბრო -გიგა ხომ?-ამრეზით გადახედა ლუკამ მამაკაცს -დიახ!-მკაცრად მიუგო გიგამ -ძალიან გთხოვ ისე ნუ იქცევი თითქოს კატო შენი საკუთრება იყოს!- შეუღრინა მამაკაცს,გოგონას ხელი თავისაში მოიქცია და

საკუთრება.[2]

-მე..ისა..მაპატიეთ,ანინე,უნდა გამესინჯეთ,არ ვიცოდი თქვენი ქმარი აქ თუ იყო-ჩაახველა და როდესაც გოგონას სიცილი მოესმა თვალები ჭყიტა,გოგონას დააკვირდა სახეზე,რამე ხომ არ უჭირსო- ანინე,კარგდ ხართ?-ფრთხილად მიუახლოვდა გოგონას -კი,კი კარგად ვარ-როგორც

საკუთრება.[1]

-თქვენ!..-ამოიღრინა და ალბათ კვლავ მიწასთან გაასწორებდა გოგონას თავმოყვარეობას აქოშინებული გიგა რომ არ შემოსულიყო,მამაკაცისთვის არ მიუქცევია ყურადღება ისე მივარდა და ჩაეხუტა,გული საგრძნობლად აუჩქარდა,მიხვდა,რაღაც რიგზე კი არა,არაფერი რომ არ იყო