სოციალური თერაპიის სახლი და ჩემი პირველი მოგზაურობა შვეიცარიაში სრულად

გამარჯობათ მინდა ჩემი თავი წარმოგიდგინოთ.მე ვარ მარიამ კორძაია 43 წლის ვმუშაობ სოციალური თერაპიის სახლში მინდა მოგიყვეთ იმ დაწესებულების შესახებ რასაც სოციალურითერაპიის სახლი ჰქვია.სოციალური თერაპიის

მდუმარე სასტუმრო - სახლი ტყეში (თავი 6)

ელი და მეგი თითქმის ერთდროულად გამოვიდნენ სახლიდან. - დღეს ხომ ნამდვილად პარასკევია? - ხომ მშვიდობაა, მამა? - ყველაფერი რიგზეა! მომენატრა ჩემი გოგოები… ჩარლი ორივეს სათითაოდ გადაეხვია.

ჩემი სახლი.

დარწმუნებული ვარ, ყველა გოგონას ერთხელ მაინც უფიქრია იმ დღეზე როცა საკუთარი სახლის დატოვება მოუწევს... ყველას უფიქრია რას იგრძნობს როცა სახლიდან წავა, გადავა სხვა სახლში და მას უწოდებს თავის სახლს.

სახლი ბარისახოზე (სრულად)

გეფიცებთ, ჰო, ყველაფერს გეფიცებით. იმ დღეს ვგრძნობდი...გესმით?! ვგრძნობდი, არა , ახლა იტყვით იტყუებაო... არც გამიკვირდება, იმ დღესაც ხომ ეს მოვისმინე? ჯერ დედაჩემისგან , მერე, სხვა ოჯახის წევრებისგან, დაქალისგანაც, და სულ ბოლოს უფროსისგანაც.

ხის სახლი

მსხვილი კალმით ხელში ვზივარ და კვამლში გახვეულია ჩვენზე ფიქრები.რევმატიზმი მაწუხებს ამ მზიან ღამეს.ისეთი ნათელი ღამეა ეს სავსე მთვარე მზისგან არაფრით განსხვავდება.

სახლი № 29

დილას უცნაური გრძნობით გავიღვიძე, მივხვდი რომ ცხოვრებაში მნიშვენლოვანი ეტაპის, უნივერსიტეტის დასრულების სევდა ბოლომდე მავსებდა და ჩემთვის საყავრელ ადგილას წასვლა გადავწყვიტე. იმასაც მივხვდი რომ დღეს მოულოდნელი, პირველი ნოუტის დაწერის დღე იყო

როგორ მინდა ტყეში სახლი...

როგორ,მინდა ტყეში სახლი ოჯახი და სითბო მათი გულში სითბოს ნაპერწკალი მიღვიოდეს მათი სახით მოგიზგიზე ბუხარით და

,,სახლი''

სახლი მინდოდა მქონოდა, უბრალო, ხის და ისლის. სასთუმლად ნუშის ბაღნარი, საბნად თიბათვის ნისლი, ბაღი მინდოდა მქონოდა თვალუწვდენელი ჩრდილით, გადავრეკავდი მინდვრებზე შავ-თეთრა კრავებს დილით.

გრძნობების სახლი

ყველაფერი დროებითიაო რა სისულელეა გრძნობები არასდროსაა დროებითი თუ შენ ადამიანი მთელი არსებით გიყვარს შანსი არაა დრო ამ გრძნობას ვერ შეცვლის არ არსებობს დაგავიწყდეს მასთან გატარებული დრო მისი შეხება მისი ხმა არა ის არ წაიშლება შენი გულიდან

ყვითელი სახლი(სრულად)

საქანელაზე ვჯდები, ვიცი რომ მიყურებ. უკვე აღარაფერს ქონდა აზრი რა მნიშვნელობა ქონდა რამე სხვას როცა ის იყო!