სიამაყე თუ?! (თავი I)
–გუშინ რუსულ პაპსებს უსმენდნენ, ახლა მოუნდათ ხო?? მთელი სამყარო თუ არა მთელი საქართველო მაინც მებრძვის! ჯერ კიდევ გუშინ იმდენი ბილეთი იყო და დღეს აღარცერთიიიი, ასეთი შანსი კიდევ როდის მომეცემა ვინ იცის?–ვქოთქოთებდი ისევ. –ღმერთო, ჩამოდი, აღარროცა სიამაყე საკმარისი არ არის [11] დასასრული
უკვე კარგად იყო გათენებული დემეტრე, რომ ანასთან შეუშვეს. ყიფიანმა კარი, რომ შეაღო და თავისი პატარა ოჯახი დაინახა, ბედნიერად გაეცინა და მათკენ წავიდა. ანა ფრთხილად ეფერებოდა პატარა ყიფიანს და ღიმილით დასცქეროდა. დემეტრე მათთან ახლოს სკამზე ჩამოჯდა დაროცა სიამაყე საკმარისი არ არის [10]
ვფიქრობ, სრულიად სამართლიანია ბედნიერება ანას ცხოვრებაში...თავიდან ძალიან უჭირდათ, ერთმანეთის რიდიც კი ქონდათ, დემეტრე ისევ ნებართვით ეფერებოდა თავის პატარას, ალბათ სირცხვილის გრძნობა არ აძლევდა გათამამების უფლებას... მეგობრები ხშირად სტუმრობდნენროცა სიამაყე საკმარისი არ არის [9]
-აბა რა უნდა ჩემს ჩემპიონს, მამამ რომ მოუტანოს?_ ისეთი თბილი ხმით და ღიმილით კითხა ყიფიანმა, რომ ანა მალევე მოლბა და თავისი სურვილების სია ჩამოურაკრაკა... -კაი, მე მაშინ წავალ და შენ ოთახში ადი, ფეხზე არ გაცვია და გაცივდები_მუცელზე მოეფერა დაროცა სიამაყე საკმარისი არ არის [8]
-ანა მესმის შენი...მაგრამ ჩემ შვილს ვეღარ დამიმალავ და ვერც წამართმევ...-იქნებ შენი არაა?_კითხა ანამ და მოუთმენლად დაელოდა მის პასუხს. -შენს თავს ნუ აკადრებ ისეთ რამეს, რაც მე არ მიკადრებია...იმ წუთიდანვე, რაც დაგინახე, ზუსტად ვიცოდი, რომ ეს ბავშვიროცა სიამაყე საკმარისი არ არის [7]
ამასობაში სამი თვეც გავიდა... ანას საშინელი ტოკსიკოზი ქონდა, მაგრამ არც ერთხელ დაუწუწუნია...მიუხედავად იმისა, რომ ერთი თვეა მარტო ცხოვრობს, მაინც არცერთი ცრემლი გადმოუგდია...ისწავლა ამ გოგომ თავის დაფასება, მაგრამ თავიდანვე რომ ესწავლა არ იქნებოდაროცა სიამაყე საკმარისი არ არის [6]
იმ ღამით ნინიმ ძლივს დაამშვიდა, ბოლოს ტირილისგან დაღლილ ანას მის კალთაში ჩაეძინა. ნაზად ეფერებოდა თმაზე და ობლად წამოსულ ცრემლს ხელის ზურგით იწმენდდა. ახლაც იცოდა, რომ დიდი ტანჯვა ელოდა წინ მის მეგობარს და ყველანაირად რომ გვერდში უნდაროცა სიამაყე საკმარისი არ არის [5]
დემეტრემ მთელი გრძნობით აკოცა და თითზე ბეჭედი ჩამოაცვა...რა მოხდა შემდეგ? შემდეგ იყო სახლი, მგრძნობიარე კოცნა, კოცნას მოყოლილი ვნება, ვნებას აყოლილი ქალ-ვაჟი, საბოლოოდ ბედნიერი ანა და სინდის ამხედრებული დემეტრე....ღამით ანას მშვიდად ეძინა, დემეტრესროცა სიამაყე საკმარისი არ არის [4]
დილა მზიანი იყო, მაგრამ მაინც რაღაც აკლდა...დემეტრეს გაღვიძებისთანავე წაუხდა ხასიათი... უყურებდა ამინდს და კიდევ უფრო რწმუნდებოდა თავის არაკაცობაში, რატომღაც პირველად მოუნდა, რომ ანა მზისთვის შეედარებინა...ისიც მასავით ათბობდა და ბრწყინავდა, თუმცაროცა სიამაყე საკმარისი არ არის [3]
-არა!რაც არ უნდა იყოს მე მას ისე ვერ შევიყვარებ, როგორც საჭიროა და ნამდვილად არ მინდა მერე სინანული._ბიჭებმა ხმა ვეღარ ამოიღეს.... ის საღამო აღარ იყო ისეთი მხიარული, როგორც ჩვეულებრივ...2-3 საათის შემდეგ დემეტრე სახლში წავიდა და ამ დროისტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ქალის და მამაკაცის ურთიერთობაში უპირველესი არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.