სიკვდილთან გარიგება (თავი პირველი)

- არა, ნამდვილი არ ხარ - ემაა - ტონს აუწია ბიმმა - ჩემი წარმოსახვის ნაწილია მხოლოდ, ემა გონს მოდი - ემა, მე ვარ ბიმი- ქალი შეანჯღრია - ღმერთო გავგიჟდი მართლა ანუ - არ გაგიჟებულხარ და ხალხი გვიყურებს - თვალებით ანიშნა - სხვებიც გხედავენ?

სიკვდილთან შეგებების საზეიმო ჰანგები

წვიმის წყლისგან დამდგარ გუბეში ჩახტა. კაბა დაუსველდა, შავი ლაქებით შეიმოსა შიშველი წვივები და მზისგან ნაფერები მიას მარცხენა ლოყა. ჩრდილქვეშ, გრილი სიო გაებუტა, ასე ძალიან რომ ესიამოვნა მზის სხივებთან შეხვედრა. ხელები ჰაერს მოხვია და ცეკვა დაიწყო.

ცეკვა სიკვდილთან /სრულად/

"მართალი ყოფილა, ღამე შენში მიძინებული გრძნობები იდუმალი კარიბჭიდან ჩნდებოდა... თავს გატყდებოდა და გულში ტყვიებს გიშენდა. მეც ასე ვდგავარ, უკაცრიელ სიბნელეში და ამ უსასრულობაშიც, შენს კვალს დავეძებ! ისევ მივყვები შენს ნაფეხურებსა და იმედით გეძებ...

გასაუბრება სიკვდილთან /სრულად/

„გვარწმუნებენ, რომ თვითმკვლელობა ლაჩრობაა... რომ თვითმკვლელობა არასწორია. თუმცა, ფაქტია, რომ ადამიანს სხვა არაფერზე აქვს იმხელა უფლება, რამხელაც საკუთარ თავსა და სიცოცხლეზე.“

ცეკვა სიკვდილთან (სრულად!!!!)

" სიცოცხლის ხაზი ყველაზე წამიერია, თვით საათის პატარა ისარზეც კი. რამდენი წლისაც არ უნდა იყო... რამდენი ჭაღარაც არ უნდა შემოგეპაროს ყმაწვილობისდროინდელ თმების ერთობლიობაში, მაინც გული ისეთივე ლაღი დარჩება"

ცეკვა სიკვდილთან ( თავი 6, 7 და 8)

"- ჩვენ შემთხვევაში? - ჩვენ?- გაეცინა. - ჩვენ შეყვარებულები არ ვართ."

ცეკვა სიკვდილთან (თავი 3, 4 და 5)

გუშინდელი დღესავით მახსოვს, თუ როგორ გამომაძევა სამოთხის კარიბჭიდან მაღალმა ღმერთმა. ჩუმად და გარკვევით მომაძახა, რომ დროულად მეპოვა გულის მხსნელი, რომ ჩემს სულს საბოლოოდ წვეოდა შვება... განთავისუფლებულიყო სულიერი დაღისგან. ვიცი, დრო მალე გადის...

ცეკვა სიკვდილთან (თავი 1 და 2)

"ყოველთვის მჯეროდა, რომ შენი და მომავალი მიჯნურის გზები წითელი ძაფებით არიან დაკავშირებულნი. თითქოს განგებამ ჩასახვისთანავე, დედის ჭიპლარიდან ერთად აღმოაცენა წითელი ძაფი, რომელიც დაბადებისას ორი სხეულის ნაწილნი იკვეთებიან. რაც უფრო შორს ხარ მისგან,

სიკვდილთან ახლოს... (თავი 6 დასასრული

-მადლობა_გაჭირვებით გადაყლაპა ბიჭმა ნერწყვი და გახარებული სახით ახედა ექიმს -მადლობა ექიმო. -დროებით_თავი დაუქნია კაცმა და გამხიარულებული დატოვა პალატა, დღე ბევრად უკეთესი ხდებოდა პაციენტის ბედნიერი სახის დანახვის შემდეგ. -ესეიგი კარგად ხარ,

სიკვდილთან ახლოს..(თავი 5)

-ჩემებმა მოგიკითხეს_გაღიმებულმა ამოვხედე ლეპტოპიდან ჩაფიქრებულ ნუცას. -ა, მადლობა ჩემგანაც_ძლივს გამოერკვა და ნაძალადევი ღიმილით გამომხედა. -ნუც, რა ხდება?_წამში დავხურე ლეპტოპი და წამოვჯექი. -არაფერი, რა უნდა ხდებოდეს