რა ავირჩიო სიკვდილი თუ სიცოცხლე?(თავი 16)

დილით სასაუზმოდ რომ ჩავედი, ყველა მაგიდასთან დამხვდა, განგას გარდა. თიკოც ბედნიერი სახით მისჯდომოდა მაგიდას და ოჯახის სტუმრებს, ლანას და ქეთის ესაუბრებოდა. ლანამ დამინახა თუ არა, მაშინვე წამოვარდა

რა ავირჩიო სიკვდილი თუ სიცოცხლე?(თავი 15)

2 საათში უკვე საავადმყოფოში ვიყავით. საკაცით დაატარებდნენ თიკოს აქეთ-იქით. ანალიზებიც გაუკეთეს და ტომოგრაფიაც გადაუღეს. პასუხები მეორე დღეს, დილით იქნებოდა, მანამდე კი თიკოს ერთი დღით დარჩენა შესთავაზეს, მაინც აქ იყოს უკეთესი იქნებაო, მაგრამ უარი

რა ავირჩიო სიკვდილი თუ სიცოცხლე?(თავი 14)

გარდა ჩემი პატარასი, გულში კიდევ ერთი დიდი ტკივილი მქონდა, თიკო. ყოველი დილა და საღამო მისით იწყებოდა და მთავრდებოდა. დილით ადგომისთანავე მის ოთახში გავრბოდი, იმ იმედით რომ რაიმე უკეთესობისკენ შეცვლილი დამხვდებოდა, თუმცა

რა ავირჩიო სიკვდილი თუ სიცოცხლე?(თავი 13)

სრული სიჩუმე მეფობდა ჩემს ირგვლივ. ცხვირწინ ვერაფერს ვხედავდი. ხელების ცეცებით მივდიოდი. უცებ, თოთო ბავშვის ტირილი მომესმა და ხმის მიმართულებით სწრაფად მივიკვლევდი გზას. რაც უფრო წინ მივიწევდი, ხმა მით უფრო მცილდებოდა

რა ავირჩიო სიკვდილი თუ სიცოცხლე?(თავი 12)

სრულიად შოკირებული და თავზარდაცემული დავრჩი. არ ვიცოდი რატომ, მაგრამ არ მეგონა, რომ ის, რაც ცოტნემ მითხრა ქუჩის კამერების შესახებ, სიმართლე იყო. გავიგე ლადომ ვატოს როგორ დაავალა ამ ვიდეოების წაშლა. როგორ მოახერხებდა ვიდეოების ნახვას ცოტნე? მაგრამ

რა ავირჩიო სიკვდილი თუ სიცოცხლე?(თავი 11)

პალატაში ექიმი შემოვიდა. გამსინჯა. მელაპარაკებოდა, მაგრამ რომ მიხვდა მისი არც ერთი სიტყვა არ მესმოდა ნორმალურად, მერე რჩევა დარიგებები ეკას მისცა და წამლების რეცეპტიც მას გადასცა. უბრალოდ დაგვემშვიდობა და გავიდა. ეკა წამოდგომაში დამეხმარა.

რა ავირჩიო სიკვდილი თუ სიცოცხლე?(თავი 10)

თვალები თეთრ, ნათელ ოთახში გავახილე. აპარატების ზუზუნი მესმოდა. ოთახს თვალი მოვავლე. კედელზე დაკიდებული საათი დღის 12 საათს უჩვენებდა. აქ მხოლოდ მე ვიყავი და ჩემს გვერდით სკამზე ვიღაც ახალგაზრდა გოგონა ჩამომჯდარიყო და წიგნში ჰქონდა

რა ავირჩიო სიკვდილი თუ სიცოცხლე?(თავი 9)

ისევ მათ სახლთან ვიყავი... მთელი 2 თვეა ჩვევად მექცa, აქ საათობით დგომა. თითქოს ვალდებული ვიყავი აქ ვყოფილიყავი. თოვლი იყო და ამიტომ მათ სახლთან ახლოს ვეღარ მივდიოდი. მანქანას ისე ვაყენებდი, რომ მათი სახლის ფანჯრებიდან გამოსული სინათლე მაინც

რა ავირჩიო სიკვდილი თუ სიცოცხლე?(თავი8)

3 საათის შემდეგ, ცოტნე წყნეთში იყო და ლადოს სახლთან გაჩერებული მანქანიდან მისჩერებოდა სახლს. სახლის ფანჯრებიდან სინათლე იღვრებოდა... იცოდა ცოტნემ, რომ ლადო იქ იყო... იცოდა. რომ სულ რამდენიმე ნაბიჯის გადადგმა იყო სჭირო და ყველაფერს წამში

რა არის სიცოცხლე?

რა არის სიცოცხლე? -,, სიცოცხლე სევდა არის, ადამიანად ყოფნის ტკბილი სევდა". ჩვენთვის სასიცოცხლოდ გამოყოფილი დრო ძალზედ ხანმოკლეა და სიზმარივით სწრაფად გადის, ქრება. ის თითქოს წამია, ამ მცირე დროში კი უნდა ვეცადოთ რომ სწორად ვიცხოვროთ