როგორ შევცვალე "ბაბნიკი" (სრულად)

დარწმუნებული ვარ ჩემმა მკითხველმა,ანუ შენ ვინც ახლა ჩემს შეიძლება სრულიად უაზრო სიტყვებს თვალს აყოლებ,ზუსტად იცი ყველა ის ხრიკი რომელიც შეცვლის ბაბნიკს..

'იაკობ მიყვარხარ' [სრულად]

–ვერ გიტან– გოგონას გამაყრუებელი ხმა მთელ სახლში გაისმა, იაკობი საწოლიდან წამოდგა და ოთახიდან გაიქცა, მისი ოთახის კარგი მიხურა და კარებზე მიეყრდნო რომ მის დას არ შემოენგრია.–იაკობ მოგკლავ, გააღე კარები– კარებზე ჯაჯგური დაიწყო, იაკობმა კი თვალები

მე-ინფიცირებული (სრულად)

-სად იყავი ჰოუფ? ჰოლში დოინჯშემორტყმული ედმონდი დგას და თვალებმოჭუტული მიმზერს.-როდიდან განაღვლებს ჩემი არსებობა? ქურთუკს საკიდზე ვკიდებ, ფეხებს თბილ ჩუსტებში ვყოფ და წინ მივიწევ, მგონია ედმონდი უკვე თავიდან მოვიშორე თუმცა

საახალწლო კოცნა (სრულად)

-სად წავალთ?-ხუთი წუთის შემდეგ თავს მაღლა ვსწევ და ჰორიზონტს ვუყურებ,მერე მას ვაკვირდები. -სადმე.. -ეგ როგორ? -განა შენც სადმე არ მიდიოდი? -სადმე..სადმე..-ვიმეროებ ჩუმად და საზურგეს ვეყრდნობი. -მოვედით...-აჩერებს და მანქანიდან გადმოდის.

შენ ჩემთვის დაიბადე (სრულად)

აი ამას ჰქვა,ცხოვრება მოულოდნელობებითაა სავსეო.ყველაფერს მოველოდი,მაგრამ შენ თუ აქ დამხვდებოდი ნამდვილად არა-უცებ მოუბრუნდა ბაქარი კესანეს. -მეც ეგრე-ორივეს გაეცინათ. -გამიხარდი-უთხრა ბაქარმა შეპარვით გოგოს,თითქმის ჩურჩულით.კესანემ მხოლოდ ღიმილით

კანდელაკი (სრულად)

გოგა კანდელაკი რთულ ოჯახში გაიზარდა ყავდა ძმა მასზე ერთი წლის უმცროსი დედა და მამა რომლებსაც საკუთარი თავის გარდა არავინ არ ანაღვლებდათ ალბად ოჯახის ბრალი იყო ბიჭები რომ წესივრად ვერ გაიზარდნენ მამისგან ვერ ისწავლეს კაცობა ვერ ისწავლეს როგორ უნდა

სულ ეს ვართ?! ადამიანები (სრულად)

ერთი ამბავი მინდა მოგითხროთ. ამბავი ბიჭზე, რომელმაც არ იცის რა არის ცხოვრება. ბიჭზე, რომელიც ყველაფრის მიუხედავად ცოცხალია და ცხოვრობს ჩვენს შორის. ან შეიძლება აღარც ცხოვრობს არ ვიცი. რამდენიმე თვის წინ უნივერსიტეტის გზას ვედექი.

ვითომ მუშა - სრულად

- მიშველე ! - მობილურში ჩაყვირა დაქალს და აფორიაქებულმა წყლის გადამკეტს დაუწყო ძებნა. - რა ხდება ? აია მშვიდობაა ? - შეშინებული აქოთქოთდა ყურმილის მეორე მხრიდან ქეთა - გოგო ზედა "გადმოსამომხობელმა" მეზობელმა წყალი ჩამომიშვა და ვარ ახლა გალუმპული ,

შენ მე დაკარგული შეგრძნებები დამიბრუნე (სრულად)

-აბა მოუსვი აქედან, ეს ჩვენი ადგილია!- გაიგო ბიჭმა ხმა. ამ ხმამ მომენტალურად დაარღვია ჰარმონია მის გარშემო. ისინი სამნი იყვნენ. თვითდაჯერებულები და გაუზრდელები. მათ წინ გოგონა იჯდა ეტლში და დამფრთხალი შველივით უყურებდა მათ. გოგონა ძალიან თხელი და

ჩემს ქორწილში შენ იქნები პატარძალი! (სრულად)

ჩემს თავს ვეკითხები, თუ ბოლოს როდის ვიგრძენი თავი ყველაზე კარგად, როდის გამეცინა ყველაზე გულიანად და როდის ვგრძნობდი თავს ყველაზე ბედნიერად. თუმცა ყველა ამ კითხვაზე პასუხი ერთია: მაშინ როდესაც შენთან ერთად ვიყავი.“