სათამაშო (სრულად)

თქვენც გესიზმრებათ ხოლმე კოშმარები? ალბათ ერთხელ მაინც ყველას გინახავთ კოშმარი. მაგრამ მე ხშირად ვხედავ, სულ ერთსა და იმავეს.: რომ ცხელა საოცრად ცხელა. შუადღის პირდაპირი მზე კანს მწვავს. ვერც ვერსად დავემალები. ჩემი სახლის ორ ნაბიჯიან აივანზე

DEJA VU - დეჟავიუ (სრულად)

ახალი წელი ახალი შანსია, დაიწყო რაღაც ახალი და კარგი.... ხშირად გქონია ალბათ დეჟავიუს შეგრძნება, რომ ეს სადღაც ერთხელ უკვე მოხდა, რომ ეს განცდები და გრძნობები ერთხელ უკვე გამოიარე... უკვე იგრძენი ვენებში მოწოლილი სწრაფი სისხლის ნაკადი.

ვარსკვლავები არ ვარდებიან, ისინი კაშკაშებენ (სრულად)

კავკასიონი დღემდე გაჰკივის ცას მიუწვდომელ ჰანგებს. იგი ქარებს ატანს ჩვენსკენ მითებს. ატანს მაგრამ ვინ უსმენს? რად გინდა?

შემთხვევით ( სრულად )

იწვა გაუნძრევლად ნესტიან ასფალტზე მთვარის შუქით და მბჟუტავი ლამპიონებით განათბულ ჩიხში, უმეტყველო მზერით შეჰყურებდა ძველისძველი შენობების სახურავებს შორის საცოდავად გამოჩრილ ცის ნაგლეჯს, მარჯვენა ხელი ფერდზე სისხლმდინარ ჭრილობაზე ედო, მარცხენა ხელში

ჩვენი ეგრეთ წოდებული ცხოვრება (ისტორია I სრულად)

"და როცა ქარიშხალი ჩადგება, ვერ გაიხსენებ, როგორ გადარჩი. იმასაც კი ვერ დაიჯერებ, რომ ქარიშხალი ჩადგა. მაგრამ ერთი რამ კი იქნება ცხადი. გრიგალს თავს რომ დააღწევ, ისევ ის აღარ იქნები. აი, რა არის ქარიშხლის აზრი" - ჰარუკი მურაკამი.

ორი შობა (სრულად)

ოთახი მთლიანად ცალკე იყო.. მოწყვეტილი ყველანაირი ავეჯისა და ცხოვრებისთვის საჭირო მინიმუმისგან.. ფეჩთან მდგარი გამხმარი, ცხოვრებისგან გამოწურული ახალგაზრდა ქალი მადლიერებით შეცქეროდა დედას გაწვდილ ძღვენს და ჩემ ნაქონ აკვანში გამოკრულ,შეღვიძებულ

ფიფქები მანდარინებზე {სრულად}

-ჩემი ტკბილი მანდარინი -შენ ხარ ,ჩემი ტკბილი მანდარინი -ბავშვებს აინტერესებთ როგორ დამითანხმე ქორწილზე -მომდევნო ზამთრამდე უარზე იყო , მერე მანდარინის პლანტაცია ვიყიდე -ფორთოხლის და კივის ხეებიც არის იქ

ერთი ღამის ქალი //სრულად//

შენ ჩემთვის არ ხარ ერთი ღამის ქალი, ეგ აღარასდროს თქვა საკუთარ თავზე! ადრე ასე იყო, პირველი ღამე რომ გავატარე შენთან ასე იყო, მაგრამ მერე ვეღარ შეგეშვი.

ბედის მწერალი ( სრულად )

რატომ ვარ ასეთი უთავბოლო, -გამწარებულმა ვიყვირე და დაშვებულ საბურავს მთელი ძალით მივარტყი ფეხი თითქოს მისი ბრალი ყოფილიყოს რომ წამოსვლამდე არ შევამოწმე იდო თუ არა საბარგულში სათადარიგო საბურავი, გზის პირას მიყრილ თოვლში ჩავჯექი და ირგვლივ

სასწაული ფანჯრიდან (სრულად)

ნენსი სინატრას "პარიზის ზღაპარი" ღრუბლებივით ლივლივებდა საძინებელ ოთახში. აივნის ღია კარიდან ბავშვების სხარტი ხმები ოთახში კომეტებივით იჭრებოდნენ და მზის სხივები ჩუმ-ჩუმად იპარებოდნენ მუქი ფარდების სქელი მატერიაში.