გავფრინდეთ (სრულად)

-ქვეყნის 10 კლუბი,ამდენივე ჩაპტერი,20 პრეზიდენტი,20 ვიცე,20 სერჟანტი,500 მდე მემბერთან ერთად თავისუფალი რაიდერების ჯარი ერთიანი ძალით იბრძვის მშვიდობისთვის და ვიღაც კოსტავას ამდენმა კაცმა ვერ დაარწმუნა რომ ბარში ნარკოლარტელი არაა?!

დედიკოს ბიჭი (სრულად)

ეს ნოველა რომ გამოვაქვეყნე სოციალურ ქსელში, დიდი მითქმა-მოთქმა და აზრთა სხვადასხვაობა გამოიწვია ინცესტმა. მე მაინც მგონია, რომ ცხოვრებაში ამაზე უარესები ხდება და ამ მინი რომანის მხატვრულად გადმოცემა დანაშაული არ არის.

უდანაშაულო დამნაშავე (სრულად)

უკან მიბრუნება არც დამჭირვებია.წელზე მისი ხელების შემოხვევა რომ ვიგრძენი,თითქოს ვიცოდი კიდეც, რომ ასე იქნებოდა.ერთხანს ზურგიდან ვყავდი ჩახუტებული.მერე თავი მხარზე ჩამომადო

კატრინა მერლანი (სრულად)

ის დღემდე იქ არის, დღემდე იმ კედლებში უდევს ბინა... მას დღემდე იცნობენ - გოგოდ, რომლის გაგიჟებას ვერავინ იჯერებდა და... დღემდე არავის სჯერა!

უცხო ქალის ცრემლი. ( სრულად)

ფესვები ხმება უცხო მიწაზე, უცხო ცის ქვეშ და მრავალი წელი რომ გავიდეს ჩვენ სამშობლო გვიხმობს. წლებია უსამშობლოდ რომ ვცხოვრობ და თითქოს ობლის როლში ვგრძნობ თავს, ნოსტალგია კი მძიმე ტვირთად აწევს ჩემს სულს და მტკივა გულში, შიგ გულში მტკივა ჩემი

წარსული წარსულში {სრულად}

ცხოვრება კვლავ თავს გესხმის ,აკეთებ არჩევანს , წარსულს ქმნი ის კი ცვლილებებს არასდროს განიცდის . შენს დატოვებულ კვალს ვერაფერი წაშლის . აწმყო იქცევა წარსულად და აწმყოს მიჰყავხარ მომავალთან, ისაა წამყვანი წერტილი , ცხოვრების მთავარი მომენტი ამიტომაც

როცა სულში შემოიჭრა თუთა (სრულად)

გარეთ ისეთი ქარი იყო გლეჯდა ყველაფერს. ქარის ზუზუნის ხმას ერთბაშად ერწყმოდა აფრიალებული სარეკლამო აბრების ხმაც და ამას იშვიათად გავლილი მანქანის ხმაურიც ემატებოდა. ადგილი ცხრაჯერ ვიცვალე და ათჯერ გადავბრუნდი საწოლში.

სასჯელი. (სრულად)

ულამაზესი წლები გაიარეს ერთად, მაგრამ ახლა ნაგვად ქცეული სამყარო ქვა და ლოდად დააწვა ფაქიზ გულ მკერდზე. შეეცადა, შეეცადა ყველაფერი დაევიწყებინა და დიდი იყო სურვილი სიკვდილის სპეტაკ ბილიკს ვახოსთან ერთად გაჰყოლოდა აქაც ხელი-ხელ ჩაკიდებული, მაგრამ ეს

ჩემი სახლი (სრულად)

იდგა სახლის დანგრეულ კედლებთან და სული ნაწილებად ეშლებოდა. მწვანე თვალებში კაპილარები უწითლდებოდა,დაჭმულ ტუჩებს სუსხიანი ქარი საწამლავად ედებოდა და მთელ ორგანიზმს რეალობის აღქმას აკარგვინებდა. „დედა დამიჭირე,აქ ვარ!“ჩაესმოდა ბავშვის ხმა,რომელსაც

მე, შენ და დინამოს სტადიონი {სრულად}

იმ დღეს დინამოს სტადიონზე მესხმა ნაკაშიძეს მეორედ სთხოვა ხელი. იმ დღეს ქართული ფეხბურთის და მესხის ისტორია დაიწერა. -მე შენ და დინამოს სტადიონი. ყურთან დაუჩურჩულა კაცს. -ახლა უკვე ჩვენ და დინამოს სტადიონი. მუცელზე გადაატარა ნატიფი თითები და ჩაიხუტა.