პირველი სიყვარული (სრულად)

ყოველთვის ვხვდებოდი, ცუდ ხასიათზე თუ იყო, რატომ იყო ისე, და გაღიმებულს რომ დავინახავდი, უკვე ვიცოდი, რაზე იღიმოდა. წამი არ გადიოდა მასთან ყოფნის სურვილი, რომ არ გამჩენოდა. როცა სტკიოდა, განსაკუთრებით

გასროლა! (სრულად)

მისი აღელვებული ხმა ჩამესმოდა ყურში,მაგრამ მაინც არ მინდოდა გაჩერება მინდოდა ეს ნაბი*ვარი მომეკლა,მინდოდა მთელი ბრაზი მასზე ამომენთხია,მაგრამ ვინ გაცდის დატკბე ამ სიამოვნებით,შორიდან საპატრულო მანქანის სირენის ხმა გავიგე ხელი დავავლე ამ ნაბი*ვარს და

მია (სრულად)

დილის 8 საათი იყო. თავი ძლივს ასწია საწოლიდან. როგორ ეზიზღებოდა ადრე ადგომა,მაგრამ სამსახურში დააგვიანდებოდა. ძილი მისთვის ნეტარება იყო,რაც ყოველთვის აკლდა. თვალების ფშვნეტით გავიდა აბაზანაში.სარკეში რომ ჩაიხედა გული გაუსკდა.თმები აფუებოდა.თავი

ყველას თავისი Central Perk აქვს (სრულად)

- დებილურ რომანტიკულ კომედიებს თუ დავუჯერებთ, შენ ახლა რამე ძაან სასაცილო და ბავშვური პიჟამა უნდა გეცვას. „წიპა“ მიკი-მაუსი და რამე. სრულიად ადეკვატურად გამოიყურები, კიდევ ერთხელ კომპლიმენტები. - გაიცინა და გვერდით მომიჯდა. - ვგავარ იმ გოგოს,

შუაღამის სხივები (სრულად)

დედამიწა მზის მწველ, ოქროსფერ ნათებას ეთხოვებოდა და მეწამული ფერის ცრემლებით სტიროდა ზეცა მიმავალ მანათობელ გორგალს. ფესვი გაედგა უკვე მთვარეს ზეცაში და საბრალო სახით დაჰყურებდა ქალაქს. გაქრა თუ არა მზის უკანასკნელი სხივები და ბინდმა დაიდო ბინა

უკანასკნელი ამბორი /სრულად/

„ - უნდა წავიდე... - უკანასკნელად მაინც მაკოცე, ალექს! - უკანასკნელი ამბორი?- ირონიულად ჩაიცინა მან.- ვინ იცის ღამით, როდესაც შენ ჩემს მკლავების ქვეშ გეძინა, რამდენჯერ გამღვიძებია და რამდენჯერ მიკოცნია ჩუმად შენთვის.“

მიტოვებული (სრულად)

-ნიკოლოზმა ფეხის ხმაზე შეამჩნია მოსული სტუმარი ისე რომ არც გაუხედავს, თავლების მიხბუნებით ამოიცნო დაა საუბარი დაუწყო. -ჩაიცინა და ლიზას კითხვით მიუბრუნდა, როგრო ფიქრო ეხლა მე რას ვიმსახურებ? -ლიზას კითხვაზე პასუხი არ გაუცია, ცრემლებმა იმატეს და

Don't judge a book by its cover (სრულად)

,,არ განსაჯო ადამიანი ერთი შეხედვით“, ალბად ყველას ხშირად გვითქვამს ეს სიტყვები, ან გვირჩევია მეგობრისთვის, რომ წინასწარი დასკვნები არ გაეკეთებინა პიროვნებაზე, თუმცა სინამდვილეში ადამინები სწორედ პირველ ჯერზე ტოვებენ ჩვენში ყველაზე მეტ

გრძელი, წითელი ძაფები (თავი 1)

"თბილისში აცივდა... სწორედ ისე შემოაწვა ქვეყანას სუსხი, როგორც შინაგან გრძნობებს. მათი ყოველთვის ოცნებების ნაპრალებში იყო ჩამალული, სადაც თავს არიდებდა სამყაროში არსებულ სიტუაციას და უღრმავდებოდა ღრმა, სულიერ ფენებს. ბათუმსაც თოვლის საფარი ჰქონია

მზისფერი {სრულად}

თითები შეახო ოქროსფერი ასოებით ამოტვიფრულ სათაურს „მზისფერი,ლენა“ -ჩვენი გზა დიდია , მათაც გადავეყრებით ჩემო მზისფერო ! -შენ ჩემი სულის ყველაზე ნათელი ფერი გაქვს ქალღმერთო მოგონებებით სავსე მანქანა დიდხანს მიუყვებოდა გზას , წიგნი კი პირველ