ბროლის თითები (სრულად)

-არასდროს გაგიშვებ.. სულ ფრთის ქვეშ მეყოლები და ორპირ ქარს მოგარიდებ, ოღონდ მყავდე, ოღონდ გინდოდე.. ოღონდ გიყვარდე..

და'ქალები (1 ნაწილი სრულად)

1თავი ნანა-წაბლისფერი თმა, ქამელეონის თვალები, უჩვეულოდ გამხდარი და დაბალი, გრძელი ლამაზი ფეხებით. ლოყებით რომელიც ღმილისას ეჩხვლიტება.

ამილახვარი (სრულად)

მელანო ბიძინა ამილახვრის ქალიშვილია, რომელიც ექვსწლიანი საზღვარგარეთ სწავლის შემდეგ სამშობლოში ბრუნდება. მაგრამ ბათუმთან ახლოს მეკობრეებს ჩაუვარდება ხელთ. მათი კაპიტანი კი სულაც არ ფიქრობს ამილახვრის ასულის ასე მარტივად ხელიდან გაშვებას.

მეზობელო კარისაო (სრულად)

ბოლო ფიქრი, რომელმაც თავში გაუელვა, სანამ ნუცას ტუჩებს ეპატრონებოდა და შემოსასვლელ კარს ქალის დახმარებით ხურავდა, იყო, რომ ნუცა იყო ის ერთადერთი, რომელსაც ჭკუიდან გადაჰყავდა.

ოცდაერთი გრამი (სრულად)

ჩვენი ურთიერთობა ჩემთვის რაღაც განსხვავებული, სხვების არ მსგავსი იყო. მისი წყალობით სიღრმისეულად გავაცნობიერე რა გრძნობაა როდესაც შენს ირგვლივ უამრავი ადამიანი ირევა და ამ სიმრავლეში შენ ერთის გარდა ვერავის ამჩნევ.

შერვაშიძეები (სრულად)

მის დაკავებას შევესწარი.დაკითხვასა და სასამართლოსაც.ვიცოდი,რასაც ედავებოდნენ.მინახავს,როგორ გადაიყვანეს გლდანის ციხეში და როგორ მოათავსეს ავტომობილში ბორკილებდადებული.დედამისსაც ვიცნობდი.

გვირილა (სრულად)

სასაცილოა, მაგრამ მჯერა, რომ გვირილები ჯერ კიდევ განვითარების იმ ეტაპზე არიან როცა კიდევ სჯერათ ღმერთების და მსხვერპლი პატივისსცემად მიაჩნიათ. რატომღაც მგონია, რომ გვირილები მზეს ეთაყვანებიან და ამ ყოველივეს, რითაც ადამიანს ანადგურებენ, მსხვერპლის

სიყვარული დღეს (სრულად)

-მაშინ დრომ რატომ უნდა დაინდოს? თუ ის ასეთი ძლიერია, დრო მას უნდა ეკუთვნოდეს, ის უნდა ინდობდეს და არა მას ინდობდნენ.შეიძლება სიყვარული არსებობს, მაგრამ დღეს ის სუსტია. ის ფაქტიურად არ ფუნქციონირებს

ჩემი ადამიანი (სრულად)

სიყვარული ეპიდემიაა და ბედნიერია ადამიანი რომელიც ამ ეპიდემიით ავადდება, დიდი განძია როდესაც დედამიწაზე პოულიბ შენს ნახევარს, შენს ადამიანს დაგებულიბ სიყვარულის ტკბილ გემოს. და მაინც ბედნიერიააა ადამიანი რომელსაც გვერდით ჰყავს თავისი ადამიანი,

ემოციების მსხვერპლი (სრულად)

სტანდარტულად უხერხული სიჩუმის გამო, თავი სულაც არ მიგრძვნია ცუდად, პირიქით ერთმანეთს თვალმოუშორებლად ვაკვირდებოდით და აზარტში შესულები, სულაც არ ვგრძნობდით რაიმე კომპლექსს. სახეზე მშვიდი გამომეტყველება ჰქონდა, არ იკითხებოდა არც ირონია, არც აღელვება,