ცდუნება (სრულად)

-ნინა არჩევანის გაკეთებისას როგორ უნდა გაიგო რა არის სწორი და რა შეცდომა. ან ვინ დაადგინა, რომ როცა არჩევანს აკეთებ და ყველა შეცდომად გითვლის შენთვის რა არის უკეთესი?-შემომხედა თავის სევდიანი თვალებით.

გეტა (სრულად)

რა მოხდება მაშინ, თუკი ერთ დღეს განსაცდელში ჩავარდნილებმა გზა ვეღარ გავიკვლიეთ, შეცდომა დავუშვით და ვეღარ ვასწორებთ? რამდენად აისახება იგი ჩვენს აწმყოსა და მომავალზე? რამდენად გვპატიობს ჟამთასვლა ცოდვებს და სისუსტეებს? ნაწარმოებში წამოწეულია ის

ადამიანებს შორის (სრულად)

ჩემი მოწოდება მუსიკა იყო და მთელი ჩემი არსებაც მას მივუძღვენი, ვიოლინოზე ვუკრავდი, აი იმ ქუჩაზე ახლა რომ სასტუმროა ადრე ცნობილი კაფე იყო, მეც იქ ვუკრავდი ხალხი მაშინ მაფასებდა. ახლა ამ ხელებს ხომ ხედავ ადრე მშვენიერ მელოდიებს უკრავდნენ, დღეს კი

რეალური (სრულად)

ღამის ნათურის ფონზე ვუყურებ მის გამოსახულებას, თხელი სწორი ცხვირი, ბუნებრივად ლამაზი წარბები და სქელი ღვინისფერი ტუჩები. თმა შუბლზე ჰქონდა გაოფლილს მიკრული და მშვიდად ფშინავდა. გული მწყდებოდა ჩვენი ურთიერთობა ასე უბრალოდ რომ უნდა დასრულებულიყო.

გაივლის დრო /სრულად/

გაეღიმა ამაშუკელის ნაბიჯების ხმა რომ გაიგო , დაელოდა როდის მოეხვეოდა მისი მკლავები და შემდეგ ისევ გაჩნდა სიმსუბუქე , უხილავი ფრთები რომლებიც სულს თავისუფლებას ანიჭებდა -თორნიკე ... რა იქნება დრო რომ გაივლის ? -გაივლის დრო და დარჩება სიყვარული

სანამ გაიღვიძებდა (სრულად)

დაღლილი სხეული მიაყრდნო მამაკაცის გულ-მკერდს და ორთავემ დაიწყეს ცეკვა. ფარდა გაფრენას ლამობდა. სადღაც ჩაძირულები ვერც კი ამჩნევდნენ ირგვლივ შემოპარულ ცეცხლის კაშკაშს და ეს წითელ-მოლურჯო ალის ხაზები ლამაზადაც კი ეხვია გარს მთელს სახლს. ცეკვავდნენ და

ნახევარი სიცოცხლე (სრულად)

ყველას ცხოვრებაში ჩნდება ადამიანი,რომლის გამოჩენის შემდეგაც იცვლები. არ აქვს მნიშვნელობა ეს უზარმაზარ ბედნიერებას განიჭებს თუ არანორმალურ ტკივილს, შენ უბრალოდ ხვდები,რომ აღარასოდეს იქნები ისეთი როგორიც იყავი ადრე.

ყველა'ფერი (სრულად)

მაშინ როცა იბადება ადამიანი,პირველივე წუთიდან იწყება მისი ისტორისს წერა, შესავალი დაბადებაა, შელამაზებების,ფანტაზიების გარეშე, არ მჯერა ბედისწერის, ადამიანი საკუთარ ბედს თვითონ წერს,თუმცა მჯერა დამთხვევების, დამთხვევების რომლებსაც

თბილისიდან (სრულად)

თბილისი.. ბუნდოვნად მახსოვს. მახსოვს შემოდგომის მზით განათებული თბილი, სიყვარულით სავსე ქუჩები, ძველი ქვაფენილები, ლესელიძე, აბანოები, შარდენი, ქართული ეიფელი, ბნელი სკვერები, შეყვარებული წყვილები, ბიჭები ხელში გოგონების ფეხსაცმელებით და ფეხშიშველი

შენამდე მოვედი (სრულად)

-როდის მოხვედი?-მაინტერესებდა რას მიპასუხებდა. -ახლახანს.-მიპასუხა და გამიღიმა.მე კი მთელი გზა ღიმილი ვერ მოვიშორე სახიდან.სახლში რომ შევედით დაღლილი მივესვენე საწოლზე.ისიც მის ოთახში შევიდა და ალბათ მასაც ჩაეძინა.