"სინანული" (სრულად)

"მშვიდობით, გეგი", მხოლოდ თვალებით. განა ყოველთვის ასეთი ლამაზი თვალები ჰქონდა კატოს? ღრმა, სევდიანი ტკივილით აღსავსე. "მშვიდობით, კატო", პასუხი თვალებით. განა ყოველთვის ასეთი უძირო თვალები ჰქონდა გეგის? მარტოსული, მიტოვებული და უიმედო.

არ წახვიდე (სრულად)

მახსოვს აეროპორტში მელოდებოდა.. როგორც კი კარები გაიღო, პირველი ეგ შევნიშნე.. ხელში უზარმაზარი ვარდების ბუკეტი ეჭირა.. რომ დამინახა სირბილით მოვიდა ჩემამდე და ჩამეხუტა.. ხელები წელზე მჭიდროდ შემომხვია.. ჩუმად, მარტო ჩემს გასაგონად მეჩურჩულებოდა თუ

მოზაიკა [სრულად]

ძვირფასო დღიურო,დილით ხელებზე საშინელი სიცივე ვიგრძენი,თვალები რომ გავახილე მზე ახალი ამოსული იყო,გარეთ წვიმდა.ფანჯრის ჩამომტვრეულ კუთხეში ქარი უბერავდა და წვიმის წვეთები შმეოდიოდა.ვეცადე სბანში გავხვეულიყავი და ძილი გამეგრძელებინა, მაგრამ

ჩვენ "არავინ " ვართ (პირველი ძარცვა) სრულად

ნიკოლასი გიჟივით უყურებს როგორ აფეთქებენ სპეცრაზმელები მუზეუმის კარებს და მზადყოფნაში დგებიან მაგრამ ამ დროს ხალხი მუზეუმიდან გიჟივიდ გამორბის, ყველას ქუდი ახურავს ამიტომ ვერ ხვდება და ხდება. შემდეგ მეორე მონიტორს უყურებს რომელდინადაც შორიდან ჩანს

დახურულ კარს მიღმა {სრულად}

- რა კარგ ფორმაში ხარ,გოგა! - აღტაცებას ვერ მალავს თვალებაცრემლებული დედა. ბიჭის ბანკეტი აქვს და ისე უხარია,რომ თავადაც პატარად წარმოუდგენია თავი. მთელი განვლილი ცხოვრება თვალწინ გაურბის და ეღიმება. გოგა ძლიერად ეხუტება დედას და ლოყაზე კოცნის. მის

ტანგოს ეფექტი (სრულად)

ნელი ნაბიჯებით,ქალური,ნაზი მიმოხრით მიაბიჯებდა მთვარით განათებულ ქუჩაში და ფიქრობდა ყველანაირ ამაოებაზე...სტკიოდა,როგორ გახადა ცხოვრებამ გამოუსწორებელი ნიჰილისტი და როგორ შეაჩვია სიმარტოვეს.კაბის გრძელი კალთები მოხდენილად ეშვებოდა მის ლამაზ

ლილიანი (სრულად)

ამთავრებ, მაგრამ ამაყად თავაწეული მოტყუებული რჩები, რადგან გულს ჯერ არ დაუსრულებია. მიუხედავად წინააღმდეგობისა, სადღაც მაინც შეარყევს შენს თავდეჯერებულობას, იპოვის სუსტ წერტილს, მოახერხებს და ფიქრებით ჩაგითრევს თავისთან. სწორედ მაშინ იწყება სასჯელი.

სულის ძახილი [სრულად]

ვუსმენ სევდიან მუსიკებს, რომლებმაც წესით უნდა ამატიროს, მაგრამ არა. არანაირი შეგრძნება არ გამაჩნია გარდა სიცარიელისა, რომელიც იმდენად ღრმაა, რომ თავად ვიძირები მასში. ეს უგრძნობლობა სულს მიყინავს და მოსიარულე გვამად მაქცევს.

ვითომ საინტერესო ცხოვრება (სრულად)

ცხოვრება... ეს ის პერიოდია, როდესაც ადამიანი უამრავ გრძნობას განიცდის. ბავშობაში ყველას სჯერა, რომ ცხოვრება ყოველთვის მშვენიერია, მაგრამ როდესაც ვარდისფერ სათვალეს იხსნის, ნელ-ნელა ყველაფერი უარესობისკენ მიდის და ყველაფერი უცნაური ხდება.

შენნაირი არავინ არის [სრულად]

როცა უმწეოა ფიქრი.. გული დაჭრილივით ბორგავს.. უცებ მოდიხარ და ირგვლივ.. მზე და გაზაფხული მოგყავს..