ღამის სტუმარი [4]

თაფლივით დადნა მაშო ბაქარის თბილი ბარიტონის მოსმენისას. ეს არის საოცრება, ამიტომ კარგად უნდა დაიმახსოვროს ყველა დეტალი. ხვალაც კი არ იქნება ასეთი ენაწყლიანი უფროსი... თუ იქნება? არვიცი, რას გაუგებ ამ კაცს. ინგლისის ამინდივითაა როცა მოუნდება

ღამის სტუმარი [3]

როგორ უხდება ღიმილი მეუნარგიას. სულ სხვანაირი ხდება ამ დროს. მაშოსაც გაეღიმა, გულიანად! ბოლოს ასე ზუსტად ორი თვის წინ გაეღიმა, მთელი გულით, მაშინ როცა ჯერ კიდევ სჯეროდა საკუთარი საქმროსი. პატარას ხმამ გამოაფხიზლა ორივე, რომელსაც საქანელა გაუჩერდა

ღამის სტუმარი [2]

სახლში გამეფებული სიმყუდროვე პატარას ტირილმა დაარღვია. ძიძა აჩქარებული ნაბიჯით შევიდა ოთახში და ბავშვი საწოლიდან ამოიყვანა, ცოტახანი ხელში ათამაშა, ვერაფრით გააჩერა, თან ისე ეშინოდა მტირალა ბავშვების. სულ გონია რომ რაღაც დაემართებათ, ან რაღაცა

ღამის სტუმარი [1]

წელს თბილისში საშინელი ზამთარი დადგა, სიცივეები გაუსაძლისია. ხმაურიანი ქალაქი ზამთარში თითქოს მკვდარია. უბნებიც ისეთი დაცარიელებული და ჩუმია. ქუსლიანი ფეხსაცმელი საშინელ ხმას გამოსცემს ყინულზე, მანტოს სულ უფრო და უფრო მაღლა იწევს და ცდილობს

ღამის სტუმარი 14 (დასასრული)

წყვდიადიდან გამოფხიზლება ხელახლა დაბადებას ჰგავდა! სიცარიელიდან უსასრულობამდე... ღამის კოშმარიდან გამოფხიზლება ყველაზე ძნელი გამოდგა ჩემთვის,სიბნელიდან რეალობაში მოხვედრილს თავი მომჭრა სინათლემ,რამდენიმე წამს დამაბრმავა

ღამის სტუმარი 13

სკოლის დამთავრებამდე სულ რაღაც ერთი კვირა რჩებოდა... ერთი კვირაც და ჩემი ოფიციალური ნიშნობა შედგებოდა,ცხოვრების ახალი ასპარეზი ბრძოლის ჟინით უნდა დამეწყო, რომლისთვისაც მზად ვიყავი

ღამის სტუმარი 12

მთელი ეს დრო ვცდილობდი,გონებაში წარმომედგინა ბექას დაბრუნების წამები,როცა შევხვდებოდით ერთმანეთს და ვისაუბრებდით....... ახლა კი როცა ის ჩემ წინ იდგა,მის მიმართ სიყვარულზე მეტად წყენას ვგრძნობდი ახლა უფრო მეტად მტკიოდა გული! მის გამოწვდილ ხელს არც კი

ღამის სტუმარი 11

თავისუფლების შეგრძნება ცაში ჩიტივით გაფრენას ჰგავდა,პირველად ვიგრძენი რამდენად ჰაეროვანი შეიძლებოდა ყოფილიყო ადამიანი,ჩემი ღრმა მწუხარება და ფიქრები თითქოს ზღვის ტალღებს შორს გაეტაცებინათ.... არ მინდოდა წვიმას გადაეღო,არ მინდოდა ჩემთვის ვინმეს ეს

ღამის სტუმარი 10

კვირები კვირებს მისდევდა,ბექასგან კი ისევ არაფერი ისმოდა,ვცდილობდი მისი საქციელის ახსნას,არც ერთი წამით იმედი არ დამიკარგავს.... იმის იმედი რო ისევ უკან დაბრუნდებოდა. მიჭირდა,ძალიან მიჭირდა, მაგრამ ვცდილობდი თავი ხელში ამეყვანა,არ მქონდა დეპრესიაში

ღამის სტუმარი 9

და აი ახლა როცა ბექას საცოლე მერქვა,შიშმა შემიპყრო,17წლის გოგოს წარმოდგენა არ მქონდა ეს ყველაფერი როგორ უნდა ამეხსნა მშობლებისთვის,როგორ უნდა მეკისრა ის ტვირთი რასაც ოჯახი ერქვა.... შევძლებდი კი მე მისთვის ღირსეული მეუღლე ვყოფილიყავი?