სიმპათიური სტუმარი დასასრული

ზღვის სანაპიროს გავუყევით და საერთო მოგოგნებების გახსენება დავიწყეთ. -მაპატიე რა, ისე აგდებულად რომ გელაპარაკებოდი. -კაი არაუშავს. და შენ ის გახსოვს ნიკუშაზე რომ იეჭვიანე.- გაღიმებულმა გავხედე. -კი მახსოვს- ღიმილით გამოთქვა და გვერდზე მიმიხუტა- და

სიმპათიური სტუმარი ( 26 თავი )

დუბაი! რატომღაც პატარაობიდანვე ჩემი საყვარელი ქალაქია. ყოველთვის მინდოდა რომ აქ ჩამოვსულიყავი. აქ ჩამოსვლაზე მეტად იცი რა გამიხარდა? ის რომ გაბროს ჩვენი ერთ-ერთერთი საუბრისას უმნიშვნელოდ წამოსროლილი ჩემი სიტყვები გაახსენდა და სიურპრიზი გამიკეთა

სიმპათიური სტუმარი ( 25 თავი)

ვაიმეე... სესილი ნუ კანაკალებ! - ვაიმე მარია, გაიგე რომ ვნერვიულობ ვაა... ჩემი ქორწილია! - მერე ქორწილია გასვენება კი არა (ანი) - ოხ ანი

სიმპათიური სტუმარი ( 24 თავი)

ერთი კვირა გავატარეთ სოფელში. ამ დროის განმავლობაში ვერთობოდით ისე როგორც პატარაობისას. მე და გაბრო ისევ ისე ვართ, ხოლო ახალი ამბავი ის არის რომ ლევანი და ანი მალე დაქორწინდებიან.

ჭირვეული სტუმარი (სრულად)

ხშირად არც კი ვიცით რას ვეძებთ, სად ვეძებთ ან ვის? უბრალოდ ჯიუტად მიყვები არჩეულ გზას, ცხოვრებას, მიიწევ წინ, ენდობი საკუთარ ინტუიციას და.... ვინ ვარ მე? არც არავინ, ერთი ჩვეულებრივი თბილისელი გოგო, ჩვიდმეტი წლის თავქარიანი თინეიჯერი, ეს ჩემი

სიმპათიური სტუმარი ( 23 თავი)

- სესილი ნუ სულელობ! - მე ვსულელობ?!- ხელი გავაშვებინე და წინ დავუდექი- მითხარი გაბრო, უბრალოდ მითხარი რატომ შეგეპარა ჩემში ეჭვი?! - სხვა რა უნდა მეფიქრა?!

სიმპათიური სტუმარი ( 22 თავი)

დილით საოცრად სასიამოვნოდ გამეღვიძა. გუშინდელი დღის გახსენებაზე გამეღიმა. ძალიან მიანტერესებდა მშობლების ემოციები.სწრაფად მოვემზადე და მისაღებში გავედი. დედ-მამა დივანზე იჯდნენ და რაღაცაზე ლაპარაკობნენ. მე რომ დამინახეს გაჩუმდნენ და ღიმილიანი

სიმპათიური სტუმარი ( 21 თავი)

მანქანაში ვიჯექი და ვნერვიულობდი. დღეს ხომ პირველად გაიგებდნენ ჩემი მშობლები ჩემი და გაბროს შესახებ. - ნუ ნერვიულობ- გადმომხედა გაბრომ და გამიღიმა. რათქმაუნდა! ყოველთვის ხვდება როდის და რატომ ვნერვიულობ.ჩვენს წინ მიმავალ მანქანას

სიმპათიური სტუმარი ( 6- 20 თავი)

რომ გამეღვიძა უკვე 21 საათი იყო. – ‘ მარია რას ვაპირებთ? ‘– მივწერე და ტანსაცმელი გამოვიცვალე, ამასობაში პასუხიც მოვიდა. – ‘ გოგო თითქმის ყველას ეზარება, თან გვიანი და უბრალოდ ჩემთან შევიკრიბოთ.’

სიმპათიური სტუმარი ( 18 თავი)

ისევ ვერაფერი ვუთხარი წინა საღამოს. დალაპარაკება მინდოდა მაგრამ ისევ ვერაფერი ვთქვი, ისევ ისეთი სიმყუდროვე იყო რომ მენანებოდა უაზრო ბგერების მიმოსაფანტად. არა მორჩა, დღეს უნდა დაველაპარაკო. - გაბრო დღეს შევხვდეთ კარგი? სალაპარაკო მაქვს. - კარგი, მეც