სულიერი გამოცდა (სრულად)

კიდევ ერთხელ ჩავეხუტე ნანა დეიდას და ბავშვთა სახლი დავტოვე. ნელა და აუჩქარებლად მივუყვებოდი თბილისის ქუჩებს ან სად მეჩქარებოდა, მე ხომ არავინ არსად არ მელოდა, მე ხომ არ მქონდა სახლი, სადაც დედა დამხვდებოდა

"გატაცებული" (თავი 4)

ტკივილი.ტკივილი მაფხიზლებს და გამოვყავარ სიბნელიდან, რომელიც ჩემს გონებაშია. თვალების გახელის ძალა არ მაქვს. ყველაფერი მტკივა. მგონია, რომ ვერ ვმოძრაობ. უკვე ვეღარ ვარჩევ, სულიერი ტკივილი

სულიერი გამოცდა (თავი 16)

მიყვარდა, ისე როგორც ცხოვრებაში არასდროს არავინ მყვარებია. მასთან ვიყავი ბედნიერი, ყველა ადამიანზე უფრო ბედნიერი მსოფლიოში. მიყვარდა მისი ყველაფერი, თვალები, ხელები, ტუჩები. მიყვარდა და მჯეროდა, რომ მუდამ გვერდით მეყოლებოდა.

სულიერი გამოცდა (თავი 15)

მაქსიმე რამდენიმე დღეში დაბრუნდა ბათუმში. მისი სიცივე, რომელიც შინაგანად მოდიოდა სულს მიყინავდა. არ მიმჩნევდა, ისე მექცეოდა თითქოს არასდროს არ ვყოფილვართ ერთმანეთისთვის რაღაც მაინც. ბავშვებთან ვცდილობდი დამემალა ჩემი ტკივილი, თუმცა ღამით ხშირად

სულიერი გამოცდა (თავი 11, 12, 13 და 14)

ყველაზე მეტად სიჩუმე მკლავდა, სიჩუმე, რომელიც არაფრის მთქმელი იყო, რომელიც კიდევ უფრო მომძაფრებდა იმაზე ფიქრს, რომ არ სამყაროში ჩემი ადგილი არ იყო. მტკვარს ვუახლობდები, ჩემი ადგილი აქ არ არის, მე არ ვეკუთვნი აქაურობას.

სულიერი გამოცდა (თავი 10)

გამოფხიზლებისთანავე მივხვდი, რომ ჩემს ოთახში არ ვიყავი. წამოვდექი, თავბრუს ხვევა ვიგრძენი , მაგრამ არ შევჩერებულვარ. ქვევით ჩასასვლელ კიბეებს დავუყევი, მისაღებ ოთახში ლუკა და მამამისი იყვნენ. - ეს როგორ გააკეთე მამა? - რა მექნა ლუკა მითხარი,

სულიერი გამოცდა (თავი 9)

მაგრამ ახლა ვხვდები, რომ ერთ წელს ძალიან დიდი მნიშვნელობა ჰქონდა. ზუსტად ამ ერთმა წელმა შეცვალა ჩემი ცხოვრება, ზუსდაც ამ ერთმა წელმა გამიჩინა სიცოცხლის სურვილი, ამ ერთმა წელმა დამისახა ცხოვრების მიზანი.- როგორ ხარ ლიზა? - კარგად, ლუკა შენ? - რა

სულიერი გამოცდა (თავი 8)

საუბრის დასრულება არ მაცადა, ისე ჩამიხუტა მოვდუნდი, თვალები დავხუჭე და ბოლომდე მივენდე. ის კი ნელა და აუჩქარებლად მეფერებოდა თმაზე, რაღაც სიტყვებსაც მეჩურჩულებოდა, მაგრამ მე უკვე

სულიერი გამოცდა (თავი 7)

უკვე ერთი კვირაა რაც სკოლაში ვასწავლი, ყველაფერი ძალიან კარგად მიდიოდა. მხოლოდ ვცდილობდი ლუკა არც კი დამენახა, რადგან მისი დანახვის შემდეგ სულ დათრგუნული ვიყავი მიზეზს კი, ვერ ვხვდებოდი. დღეს პარასკევია, სკოლებში ზუსტად ამ დროს მოდიან მშობლები და

სულიერი გამოცდა (თავი 6)

თვალი-თვალში გამიყარა. მეგონა მანქანაში ჩაჯდომას მაიძულებდა, თუმცა არა არ განძრეულა. მხოლოდ რამდენიმე წამის შემდეგ ნელ-ნელა მომიახლოვდა და თავისკენ მიმიზიდა. იმდენად დაბინდული მქონდა გონება არ შევწინააღმდეგებივარ.