სულის ადამიანები [1]

ხომ არსებობენ “შენი” ადამიანები. შეხვდები და გრძნობ, სული იპოვე. სულის ადამიანი ქვია ასეთს. მიდის და გრძნობ, შენი რაღაც ნაწილი მიყვება. იცი, კიდევ ნახავ, მაგრამ იმ წუთას ხომ მიდის. იმ წუთას ხომ პარავს შენს ცისარტყელას რომელიღაც ფერს. გჭამს სურვილი,

სულის ტკივილამდე მენტრები.

მეგონა დაგივიწყე მეგონა დაგმარხე წარსულში მეგონა სამუდამოდ ამოგშალე გულიდან მაგრამ არა!შევცდი.განა არ ვიცოდი რომ ასე არ იყო?!განა. არ ვიცოდი რომ ისევ მიყვარდი?!ვიცოდი მაგრამ არ მინდოდა ეს კიდევ მცოდნოდა.იცი როგორ მტკიოდა?!ძალიან მტკიოდა

ჩემი სულის ჰეროინი

გნატრობ...ბაგე მიშრება...მწყურიხარ....ისევ დამეწყო უშენოს "ლომკები" ჩემო, სულის ჰეროინო.

დაცემული სულის გამოძახილი ( თავი მე-3)

ტაქსიმ ჩემს სახლთან გააჩერა და მხოლოდ მაშინ გამახსენდა , რომ ამ ფეხით სახლის კარამდე ვერ მივაღწევდი-უკაცრავად, ფეხი ვიღრძე და შეგიძლიათ სახლამდე მისვლაში დამეხმაროთ?-კი შვილო , რა თქმა უნდა. დამელოდე, ახლავე მოვალ და გადმოსვლაში დაგეხმარები.

დაცემული სულის გამოძახილი (პირველი და მეორე თავები)

-მთავარია გაიღიმო- ვიგრძენი , რომ ჩემი ბაგეები გაიპო და ნაზი, მცირე ღიმილიც შემეპარა. განა მისი თვალების შემხედვარე შემეძლო ყოველი მისი ნათქვამი სიტყვა არ მერწმუნა? რა თქმა უნდა, არ შემეძლო. ტაქსი დაიძრა , როგორ არ მინდოდა მზერა მომეშორებინა,

სულის ტკივილი

როდესმე სული გტკიებიათ?ისე რომ ყვირილი გდომებიათ მაგრამ არ შეგძლებიათ. როდესმე ისე გტკიებიათ სული რომ ყველანაირი ტკივილი გადაეფარა?ეს სულ სხვა ტკივილია,არცერთი ფიზიკური ტკივილი მას არ შეედრება,ახლოსაც კი არ მოვა საერთოდ.ეს არის ენით აუღწერელი

პოეზია – სულის მდგომარეობა

დაგიკოცნი მოციმციმე თვალებს უნებურად თუ გავბედავ კოცნას, დრო და დრო თუ ეჭვები მაწვალებს, შენ თვალებმა კვლავ იმედი მომცა, გამიღვიძა გულში ბრძოლის ჟინი ის მიმქრალი ცეცხლი გამიღვივა, მეც მარტივით ამირია ტვინი შენ და მარტი ერთად მათბობთ მცივანს

სულის სარკე (თავი II)

ყოველი დღე მოულოდნელობებითაა სავსე.არ იცი რაა უნდა ელოდო,ამიტომ ცხოვრების დაგეგმვა ძალიან რთული,თითქმის შეუძლებელია.თუმცა შეიძლება დაგეგმო თუ როგორ გაატარო საღამო მეგობრებთან ერთად.სკოლა დავამთავრე.ბევრი ვისწავლე

სულის სარკე (თავი I)

გავიღვიძე.ერთი ჩვეულებრივი დღეა.ავდექი და გავემზადე სკოლაში წასავლელად.მე სკოლიდან შორს ვცხოვრობ,ამიტომ ყოველთვის ადრე ვდგები.ჩემი ცხოვრება არ გამოირჩევა არაორდიინალურობით,ძალიან ჩვეულებრივი თინეიჯერი გოგოს ცხოვრებაა.ინტერესები ორად იყოფა:სწავლა და

სულის ძახილი

იცი ახლა სად მინდა ვიყო? კლდის პირზე, არწივის ბუდესთან ახლოს... იცი ახლა რა მინდა ვიყო? ფრინველი, უსაზღვრო ზეცასთან ახლოს. მე გავფრინდები უღრმეს ზეცაში, წავშლი ზღუდეებს, ოდესღაც დადგენილს.