სხეულისა და სულის გარდატყდომა

ყოველთვის როცა ჩემს ცხოვრებაში გარდატყდომის დრო ათვლას იწყებს, მე ვხდები ყოველგვარად სხვა ქმნილება, ჩემს ადგილს ჩემივე სხეულიდან ლანდათ გამოყოფილი სიბნელე იკავებს, ეს არ არის, ზოგადი წინასიტყვის მასალად გამოთქმული სიტყვა

შენი სულის მელოდია (მეექვსე თავი)

ლანას წასვლიდან ორი კვირა გავიდა. მასზე არაფერი ვიცოდი და ეს ჭკუიდან მშლიდა. არ მინდოდა მეფიქრა, რომ რაღაც რიგზე ვერ იყო. თუმცა ეს ერთადერთი არა იყო, რაზეც ნერვიულობა მიწევდა. ჩემი ძალები აღარ მემორჩილებოდნენ. მათი კონტროლი არ შემეძლო. თავიდან

შენი სულის მელოდია (მეხუთე თავი)

მართალია, ჩემი ცხოვრება ერთი-ორად გართულდა, თუმცა ეს სულაც არ მათავისუფლებს იმ ვალდებულებისგან, რომელსაც "ახალი წლის საჩუქრების ყიდვა" ჰქვია. თანაც ნიკოლასიც მოვა და მისთვისაც რამე უნდა ვიყიდო. მე და ლანას ტრადიცია გვაქვს. ახალ წელს შოკოლადიან

შენი სულის მელოდია (მეოთხე თავი)

-დედაჩემი წყლის მმართველი იყო, ამიტომ მე მხოლოდ ნახევრად ვფლობ ამ სტიქიას. მისი მხოლოდ მესმის. -გასაგებია და... ალექსანდრე ხომ სინათლის სამეფოდანაა? ანუ მას ჰაერის მართვა შეუძლია? -რამდენადაც ვიცი არა. მითხრა, რომ სამხედრო სასწავლებელში დადიოდა და

შენი სულის მელოდია (მესამე თავი)

-ცოცხალი ხარ?-მეკითხება შეშინებული ალექსანდრე. რა თქმა უნდა, ხედავს, რომ ჯერ კიდევ ვსუნთქავ, მაგრამ, როგორც ჩანს, ეს რიტორიკული კითხვაა. -მადლობა-ძლივს ვამბობ და ჯერ კიდევ ვახველებ. -სიარული შეგიძლია?–ხელს მიწვდი დასახმარებლად. -კი, კარგად

შენი სულის მელოდია (მეორე თავი)

–დაწყნარდი! მე ვარ–ვენებში სისხლი მეყინება, ნაცნობი ხმის გაგებისას. მოპირდაპირე კედელთან ჩერდება და ხელს პირიდან მაშორებს. ახლა მას გარკვევით ვხედავ. –დაინახე?–ვეკითხები ხმამაღალი ჩურჩულით. –ჩუმად! –ეს... ღმერთო, ეს რა ჯანდაბაა?-მისაწ*ლებული ხმით

შენი სულის მელოდია (პირველი თავი)

კიბეებზე "მოხდენილად" ვეშვები და პირდაპირი მნიშვნელობით ვიღაცას ვეკიდები კისერზე. ის ვიღაცა სწრაფად მიჭერს და შეკავების მიზნით ხელებს წელზე მხვევს. წამწამები ერთმანეთზე მაქვს შეწებებული შიშისგან და გულაჩქარებული მთელი ძალით ვეკრობი იმ ვიღაცას.

სულის ტკივილი

-ყოველთვის არსებობს სხვა გზა, გესმის? შენ მე მარტოდ ტანჯვისთვის გამიმეტე. მიმაგდე ისე, თითქოს არც ვიყავი. შენ მე მომკალი, დედა. გამანადგურე და ახლა მოდიხარ და დაბრუნებას ცდილობ.

*სულის ტკივილი*

თავს მარტო სულად ვგრძნობ, თან ვარსებობ თან არა....ვიხრჩობი.....არ ვიცი ნეტავ ცოცხალი ვარ?ალბათ კი...ან არა.....ამ ტკივილთან გამკლავება გაუსაძლისი ხდება.... რატომ?.

სულის სიდიდე მხიბლავს

მე შენი სულის სიდიდე მხიბლავს შენი თვალების მე ცქერა მიყვარს შენი სხეული მიზიდავს შენსკენ, როგორც მაგნიტი იზიდავს რკინას.