ცხელი სუნთქვა -6-

რა უნდა მეფიქრა, უბრალოდ გაკვირვებული ვუყურებდი კარებს, ნამდვილად ვერ მივხვდი რატომ წავიდა ალექსი, ისეთი არაფერი მითქვამს, არც არაფერი გამიკეთებია და არც ჩემებურად ცუდად მოვქცვივარ, თანაც ბოლოს ხმაც შეეცვალა, ვერ ვხვდები, ნეტავ მე დავუშავე რამე?

ცხელი სუნთქვა -5-

ხელი სწრაფად გავაშვებინე და ტაქსში ჩავჯექი. გზა თითქოს უსაშველოდ გაიწელა, ვხედავდი ჩვეულებრივ ადამიანებს რომლებიც ქუჩას მოსდებოდნენ და ბუზებივით დახვეოდნენ შენობებს, დადიოდნენ გაშეშებული

ცხელი სუნთქვა -4-

- მე, მე, მე უბრალოდ ისევ ემოციების ქვეშ ვარ. - ჯერ სად ხარ, სანახავი ძალიან ბევრია, შიში უნდა დაძლიო და ყველაფერი ძალიან კარგად იქნება, თუ საკუთარ თავში ძალა იპოვე ყველაფერი გამოვა, არ უნდა დანებდე, როცა ეს მე გავაკეთე, ანუ როცა მთვარე პირველად

ცხელი სუნთქვა -3-

როგორც კი სარკე მომაშორა, თითქოს დავუბრუნდი რეალობას. -რა ჯანდაბა გამიკეთე? -ნამდვილი შენ გაგიცანი. -ვინ მოქცა მაგის უბლება? -სარკემ.

ცხელი სუნთქვა -2-

თვალებს ნელა ვახელ, დედაჩემი ზურგით დგას, ვიღაც თეთრხალათიანს ელაპარაკება, ვხვდები რომ საავადმყოფოში ვარ, ეს სიტუაცია მაინცდამაინც არ მომწონს, ვხვდები, რომ რაღაც ცუდი ხდება და თავს ვიკატუნებ, თვალებს ვხუჭავ... - რა ხდება ექიმო? ამის გამოსწორებას

ცხელი სუნთქვა...

გამიშვი, გამიშვი გთხოვ, მე არაფერი დამიშავებია, არ ვიცცი რა გინდა ჩემგან, გთხოვ გამიშვი, ვერ გხედავ, გეფიცები არ ვიცი ვინ ხარ... უსასრულო სიბნელეში უმისამართოდ ვკივი და ვკანკალებ, ვგრძნობ უეცრად როგორ მეხება ყინულივით ცივი თითები, მერე კი უეცრად

თავისუფალი სუნთქვა #2

ვიცი, არაფერი მომივა… ვიცი… - თვლები ცრემლებმა დაახრჩეს და უკვე ყელშიც მიჭერდნენ. ხმას ვერ ვიმორჩილებდი, ვცდილობდი ჩემი მშვიდი იერი შემენარჩუნებინა, მაგრამ იმ მომენტში ეს ყველაზე რთული იყო. - მეშინია. - ჩუმად ამოვიხვნეშე. ხელები მაგრად შემომხვია.

თავისუფალი სუნთქვა #1

გქონიათ შეგრძნება, ბუშტივით რომ იბერები? სუნთქავ, მაგრამ სხვა რაღაცას გრძნობ. თითქოს ჰაერს მხოლოდ ჩაისუნთქავ და გარეთ აღარ უშვებ… თითქოს ყველაფერს, რასაც ბუნებიდან იღებ, გარეთ ვეღარ უშვებ და შენ იტვირთები. ყველაფერი ეს შენს გულ-მკერდში იყრის თავს და

გაყინული სუნთქვა

პირველი სიცოცხლე გამომეცალა ხელიდან, პირველი სუნთქვა მიილია ჩემს ხელებში, პირველი სული გამოეყო საკუთარ სხეულს და პირველად მომკლა მეც სხვისმა სიკვდილმა. ცივა, შუა იანვარია. ასეთი მკაცრი ზამთარი არ მახსოვს. ქურთუკის საყელოს ზემოთ ვიწევ და კაშნეს უფრო

'შენი წილი სუნთქვა პოეზიით'

ქალაქს ეტყობოდა სიფერმკრთალით მშრალი დღეებიდან, ღამე შპიონივით ალიონთან, როგორ მაბეზღებდა. გრძნობებს ამოგიცლი წაკითვისას ჩემი ლექსებიდან, გრძნობებს ამოგიცლი , არ შეწუხდე! - ერთიც არ შემცდება.