უკანასკნელი მოჰიკანი!!

გუშინ პარაშუტით ციდან გადმოვეშვი,სადილს ვარსკვლავები ნელა მივაყოლე.. ერთი უბნიდანაც ქუჩა მოვიპარე,ხვალაც ვისაუზმებ,მთვარეს გავიყოლებ.. ალბათ,შორიდანაც..იქნებ,გვერდიდანაც,სურვილს მიყოლებით შთანთქავს სიახლოვე, უარს განუცხადებს,ამ ხედს ფანჯრიდან და ამ

უკანასკნელი სიმღერა (3)

-კარგად უკრავ,ლამაზი მელოდიაა-მოეწონა და კიდევ მთხოვა რომ რამე დამეკრა. მეც დავუკარი.ყველა მელოდია,რომელიც მე დავწერე,მისთვის იყო განკუთვნილი. -საოცარი რაღაც იგრძნობა ამ მელოდიებში-მითხრა მან და კინაღამ დავიხრჩე ისე მომინდა გაცინება.

უკანასკნელი სიმღერა (2)

ოთახი თავისი წითელი ფერის გამო რაღაც იდუმალი ჩანდა,რასაც ხელს უწყობდა ძველებური ავეჯი,პიანინოს ნაღვლიანი ბგერები და გიტარის ხმა..ასევე წითელი ფარდები და არც ისე ნათელი შუქი,მოკლედ მე სხვა სამყაროში მოვხვდი და ამ სამყაროს ყველაზე ღირსშესანიშნავი

უკანასკნელი სიმღერა (როგორ შევხვდი მას)

რეალური მოვლენებისგან აგებული მოთხრობა. თუ მოგეწონათ,დააკომენტარეთ და გაგრძელება იქნება. ან შემამჩნია,მაგრამ ვერ მიცნო. ან ვახსოვდი,მაგრამ მისთვის სულერთი ვიყავი. მას უკვე ჰყავდა თავისი ზღაპრული სილამაზე და სხვა აღარ სჭირდებოდა.