ფიროსმანიც ხომ ვარდებს ჩუქნიდა...! (დასასრული)

-ნიკა როცა მისმინეთი იწყება წინადადება სულაც არაა ჩემთვის ეგ სახარბიელო ამბავი, ამიტომაც ისევ დაყრუება მირჩევნია, ისიც ვიცი რა უნდა მითხრათ ამიტომ პირდაპირ გეტყვით...-ჩურჩულით დავიწყე და ყელში მობჯენილი ბურთის როგორმე გაქრობა ვცადე-ხო ყველაფერი ჩემი

ფიროსმანიც ხომ ვარდებს ჩუქნიდა...! (თავი 9)

3 წელი ვერაფერს ვერ უშობა სიყვარულს, მაგრამ მაინც ვერ ვიქნები მასთან ერთად, რაც არ უნდა მოხდეს, ჩემი ძმის ბედნიერებას წინ ვერ გადავეღობები და არ დავუნგრევ ამდენი ხნის ნაშენებ კედლებს, რომლისთვისაც ამდენი იწვალა და იტანჯა. ისევ ჩემ საყვარელ ადგილას

ფიროსმანიც ხომ ვარდებს ჩუქნიდა...! (თავი 8)

ცხოვრებაში გამოჩნდება ისეთი ადამიანი, ვის გამოც სხვანაერი ხდები. არ აქვს მნიშვნელობა, ეს დიდ ბედნიერებას მოგიტანს, თუ დიდ ტკივილს, მაგრამ ისეთი როგორიც იყავი ვეღარასოდეს იქნები!!!-კი ვიცოდი რომ გაბნევდი, მაგრამ ასეც თუ იყო საქმე არ მეგონა-მისკენ

ფიროსმანიც ხომ ვარდებს ჩუქნიდა...! (თავი 7)

ცხოვრებაში გამოჩნდება ისეთი ადამიანი, ვის გამოც სხვანაერი ხდები. არ აქვს მნიშვნელობა, ეს დიდ ბედნიერებას მოგიტანს, თუ დიდ ტკივილს, მაგრამ ისეთი როგორიც იყავი ვეღარასოდეს იქნები!!! ხო... ზუსტად ასე მოხდა ჩემს ცხოვრებაშიც... ის ბუნტისთავი ირაკლი

ფიროსმანიც ხომ ვარდებს ჩუქნიდა...! (თავი 6)

ცხოვრებაში გამოჩნდება ისეთი ადამიანი, ვის გამოც სხვანაერი ხდები. არ აქვს მნიშვნელობა, ეს დიდ ბედნიერებას მოგიტანს, თუ დიდ ტკივილს, მაგრამ ისეთი როგორიც იყავი ვეღარასოდეს იქნები!!!

ფიროსმანიც ხომ ვარდებს ჩუქნიდა...! (თავი 5)

განა ვუყვარდი ყიფიანს?! მინდოდა დამეჯერა ეს მაგრამ ვერ ვიჯერებდი, გამა უბრალოდ ნაჩუქარი ვარდები სიყვარული იყო?! ის ხომ ყოველთვის ჩვეულებრივად მექცეოდა, მის არცერთ ქმედებასა თუ სიტყვაში არ იყო სიყვარულის ნატამალი... მისი ყოველთვის ცივი გამოხედვა, ამ

ფიროსმანიც ხომ ვარდებს ჩუქნიდა...! (თავი 4)

მთელი გზა დაძაბული ვიჯექი, ვერ ვისვენებდი, მე ფანჯარას თვალს არ ვაშორებდი, ის-მე... -როგორ ხარ?!-მისმა კითხვამ გამაკვირვა. -კარგად-გამეცინა. -რატომ იცინი?! -ახლა რომ მეკითხები მაგას მაგიტომ. -რომ გნახე დამავიწყდა და...-თავი იმართლა ვაჟბატონმა.

ფიროსმანიც ხომ ვარდებს ჩუქნიდა...! (თავი 3)

ყველაფერს ველოდი, იმის გარდა რაც იქ ვნახე, პირი ღია დამრჩა, უბრალოდ გონს ვერ მოვსულიყავი, არ მჯეროდა, არ მჯეროდა რომ ჩემი თვალები ამას ნამდვილად ხედავდნენ. -არ არსებობს!!!-ვთქვი ჩურჩულით ხმაწართმეულმა და ხელში ავიღე კარებთან დატოვებული 3 ცალი თეთრი

ფიროსმანიც ხომ ვარდებს ჩუქნიდა...! (თავი 2)

ცხოვრებაში გამოჩნდება ისეთი ადამიანი, ვის გამოც სხვანაერი ხდები. არ აქვს მნიშვნელობა, ეს დიდ ბედნიერებას მოგიტანს, თუ დიდ ტკივილს, მაგრამ ისეთი როგორიც იყავი ვეღარასოდეს იქნები!!!

ფიროსმანიც ხომ ვარდებს ჩუქნიდა...! (თავი 1)

წვიმს... შემოდგომაა და აბა როგორ იქნება... თითქოს წვიმაც მიმხვდარიყოს მის დარდს, ტკივილს და მასთან ერთად ატირებულიყო! არადა რა ლამაზად ეჩვენებოდა ყველაფერი... ზედმეტადაც კი... ხომ ეუბნებოდა საკუთარ თავს, ფრთხილად იყავი, არ შეგიყვარდესო,