ფრეზია და კედარი (დასასრული)

2 თვით ადრე. თითქოს ყველაფერი ერთბაშად მოხდა... ლექციების შემდეგ სახლში მეუღლემ წამომიყვანა. თურმე შინ რა სიურპრიზი გველოდა! მისაღებში რომ შევედით მხიარულები, ჩახუტებულები, იქ ლალისთან მოსაუბრე ფერფლისფერთმიანი ქალი დაგვხვდა. –ნაძია? შტო ტი ზდეს

ფრეზია და კედარი (გაგრძელება 14)

რომ გამეღვიძა ჩემ თმებს ეთამაშებოდა. –გაგაღვიძე? მაპატიე.–დამნაშავე სახე მიიღო. –გააგრძელე, გთხოვ...–მის ყელში ჩავრგე თავი და ღრმად შევისუნთქე მისი სურნელი. თითები თმაში შემიცურა, ძლიერად ჩამიკრა გულში და თმაში მაკოცა.

ფრეზია და კედარი (გაგრძელება 13)

სახლში ჯერ მე მივედი. არც კანსწი ყოფილა წინააღმდეგი. მითუმეტეს, რომ ვიღაცამ დაურეკა. მე ტკბილად მაკოცა... ამაღამ გნახავო ჩურჩულით მითხრა და ტაქსის კარი გამიღო რომ ჩავმჯდარიყავი.

ფრეზია და კედარი(გაგრძელება 12)

ძალიან. ძააალიან. ძაააააააალიან ნელა. გავწიე თავი. ისე, რომ მამაკაცისთვის შემეხედა. –შენ? აქ საიდან გაჩნდი?–თვალებს ვერ ვუჯერებდი. შარვალ–კოსტუმში გამოწყობილი ჩემი მეუღლე– ნაძიას კანსტანწინი იდგა ჩემს მაგიდასთან და თბილად მიღიმოდა. თან ყურადღებით

ფრეზია და კედარი (გაგრძელება 11)

უკვე რამდენიმე დღე იყო რაც, ილია მამაჩემს გავაცანი, როცა ღამით ჩემთან დარჩა. ეს, რა თქმა უნდა, მამაჩემმა არ იცოდა, ჩუმად შემოვაპარე და ჩუმი, ფრთხილი და ამით უფრო ადრენალინის მომგვრელი სექსის შემდეგ, ჩახუტებულებმა გვიანობამდე ვუყურეთ ტელევიზორს.

ფრეზია და კედარი (გაგრძელება 10)

ჰოდა, წარმოიდგინე, მივდივარ ჩემთან სახლში და ყველას ვუბღვერ. დედაჩემი მაგიდისკენ მიმიძღვის, სადაც კონვერტი დევს. ვხსნი კონვერტს და ვიღებ უნივერსიტეტის პასუხს ჩემი კანდიდატურის წაყენების თაობაზე. გასაუბრებაზე დამიბარეს, რაც 90%–ით აყვანილს ნიშნავს!

ფრეზია და კედარი (გაგრძელება 9)

–კარგი, ანუკი, ხვალ დაგირეკავ. მშვიდობიან ღამეს გისურვებ.–მობილური ტელეფონი გადავდე და პლედი მჭიდროდ შემოვიხვიე. გარეთ წვიმდა და სითბოს ძიებაში ვიყავი. –აბა, რა უნდა გეთქვა?–საწოლის კიდეზე უნებართვოდ ჩამომიჯდა. არ ვიცოდი როგორ დამეწყო. კეფა მოვიქექე

ფრეზია და კედარი (გაგრძელება 8)

ილიამ რომ შემომთავაზა მიგაცილებო, წინააღმდეგობა აღარ გამიწევია. ხელჩაკიდებული მიმიყვანა სახლის კარამდე. ვნებიანად მაკოცა და საღამოს გნახავო დამიბარა. წინა ღამეს ნაჩუქარი ვარდი უცებ ძალიან ძვირფასი გახდა.

ფრეზია და კედარი (გაგრძელება 7)

უეცრად, სრულიად მოულოდნელად და სწორედ ამიტომ უფრო შთამბეჭდავად წარმომიდგა თვალწინ კანსტანწინის სახე. ქორივით გამოხედვა, მაგრად მოკუმული, ყბების მოთამაშე ძვლები და შემდეგ ღიმილი, რომლითაც ჩემთვის არასდროს გაუღიმია. –მარიკა, შენ ხარ? მთელი საათია შენ

ფრეზია და კედარი (გაგრძელება 6)

გამარჯობა. თვეები გავიდა მას შემდეგ, რაც ამის წერა დავიწყე და შევწყვიტე. ახლა გიბრუნდებით დასრულებული ისტორიით... გაინტერესებთ როგორ დამთავრდება იმ ქორწინების ამბავი, რომელშიც ორივე მხარე ოჯახებმა ჩაითრიეს? მაშინ მომყევით....