მკვლელობის ღამე (2) (+18)

-გამარჯობა ბატონო ვასილ.-ზურგშექცევით მჯდარმა ედუარდმა სახეზე მოფენილი ღიმილი ვერ გააკონტროლა და ოთახში ახალშემოსულს მიესალმა. შეშინებული ვასილი კარებს აეკრა და შუქის ასანთებს დაუწყო ძებნა კედელზე

მკვლელობის ღამე (1) (+18)

-არა გთხოვ, არ გინდა-კაცის გახშირებული სუნთქვა და ჩახლეჩილი, ხრინწიანი ხმა ევედრებოდა.-გთხოვ არ გინდა, ამას რატომ აკეთებ?-თვალის გუგები გაუფართოვდა, მიხვდა სიკვდილი ელოდა, ახლა როცა კუთხეში მიიმწყვდიეს ეს გარდაუვალი იყო.

იქნებ ფანჯარასთან მელი ყოველ ღამე

როცა ამინდები ყველა სულერთია..როცა ფანჯარასთან ზიხარ მელოდები..ბრაზობ შენი გული რარიგ სულელია..რისთვის აიჩემა რომ მე დავბრუნდები..თითქოს განთიადის ნაზი ფერწერაა...სევდად დახატული თვალში

უსასრულო ღამე და უსასრულო სიბნელე

ღამეა, ბნელა, ისეთი სიბნელეა, რომ არაფერი ჩანს. ერთადერთი ნათელი რამ, იმედის სხივია, რომელიც თითქმის არ ჩანს და ნელნელა ქრება. მე კი ჩემს მუზაზე ვფიქრობ და ვიხსენებ მასთან ერთად განვლილ წლებს. 2009 წლის სევდიანი შემოდგომა იდგა, როდესაც პირველად

უსასრულო ღამე და უსასრულო სიბნელე

ღამეა, ბნელა. გარეთ რომ გახვიდე, ვერაფერს დაინახავ. მის გულშიც ისეთივე სიბნელეა ჩემს მიმართ, როგორიც გარეთ. ერთადერთი ნათელი რამ იმედის შეუმჩნეველი სხივია, რომელსაც მხოლოდ მე ვხედავ. ეს სხივიც ნელნელა ქრება და სამუდამო სიბნელეში მტოვებს. ქარია,

მე და ეს ჩემი ღამე

მე მთვარეს ვბატონობ, მთვარე კი ბატონობს ღამეს, წარმოიდგინე მზის სხივი, რომელიც სიბნელეს აფრქვევს, ეს მე ვარ სატანა, სადაც მზეში ვარ ფანტელი, რომანტიული საღამო სადაც, ბნელი ვარ სანთელი,

ღამე აივანზე [სრულად]

აივნის მოაჯირზე, ფეხები კომფორტულად მოვაკალათე და ტელეფონში ახლადმოსულ შეტყობინებას გადავხედე. ღამის ტრადიციას მე და ჩემი აივნის მეზობელი კვლავ არ ვარღვევთ და მიუხედავად იმისა რომ სულ რაღაც ერთი ხელის გაწვდენაზე მყავს, მაინც ვწერ... გავიგონე როგორ

ღამე

საღამოს სურნელი მშვიდია, მდორე თუმცა ყველაზე სასიამოვნო. ღრმად ისუნთქავ მთვლემარე ქალაქის სუნს და შენც ძილი გეკიდება. თითქმის ყველამ ჩააქრო შუქები, ღრმად ამოისუნთქეს და კომფორტულად მოკალათდნენ, შენ კი არ გეძინება. საწოლზე წამომჯდარი მილიონჯერ

დღე და ღამე...

საღამოობით, როცა ბნელდება,შენ მისი სახე ლანდად დაგყვება,და მთვარე როცა ამობრწყინდება თვალწინ გიდგება მისი მშვენება...ზოგისთვის ღამე არის დაწყება, დაწყება სევდის, გრძნობათა ღელვის,ღამე, როდესაც ცდილობ ივიწყო მისი სახე

მოდი ერთად გავათენოთ ღამე

მოდი ერთად გავათენოთ ღამე...არ ვგულისხმობ ვნების ცეცხლში დაწვას,ჩვენ უბრალოდ გავიხსენებთ ამბებს რა გადაგვხდა "იმ მთაში ან ამ ბარს".მოდი ერთად დავიაროთ მთები,შენც ხომ იცი რა რთულია კენტად.ნუ მერქმევა შენი, შენ კი ჩემი მთავარია,