სიცოცხლე სიკვდილის შემდეგ..

ვგრძნობ როგორ მოძრაობს სიხლი ჩემს ძარღვებში. ისიც ვიცი, რა ჯგუფია. პირში მის გემოს ვგრძნობ! ამ ხუთ წუთში, მგონია, უკვე მთელი წელიწადი გავიდა.

სიცოცხლე სიკვდილის შემდეგ!

ცხელ ასფალტს ფეხშიშველი მივუყვები და მახსენდება თუ რა საშინელი დღე მქონდა. ჯერ სიკვდილი. მერე საყვარელი ადამიანების ცრემლები და ბოლოს გაცოცხლება. იქნებ საერთოდაც არ ვყოფილვარ მკვდარი? მანქანა შეჩერდა ჩემს ფეხებთან იმდენად მოულოდნელი იყო ჩემთვის

სიცოცხლე სიკვდილის შემდეგ!

ადამიანების ხმები ჩამესმის, ტირიან, ტირიან ტირიან. ისინი მე დამტირიან. რა მჭირს სატირალი. რა ხდება ჩემს თავს.. მე თითქოს მძინავს. ვერაფერს ვერ ვგრძნობ. თვალებს ვერ ვახელ. მხოლოდ ეს საშინელი ხმები მაკავშირებს რეალობასთან. როგორ მინდა ვთხოვო რომ

წლების შემდეგ...

- ქუჩის კუთხეში ქალს გული რატომ წაუვიდათ ხომ არ იცით ? - არა .. - მაპატიეთ ქუჩის კუთხეში ქალს გული რატომ წაუვიდა ხომ არ იცით ? - არა არვიცი . - უკაცრავად ქუჩის კუთხეში ქალს გული რატომ წაუვიდათ ხომ არ იცით ? - ნამდვილად არ ვიცი .. - ნუთუ არაავინაა

მილიონი წლის შემდეგ (4)

ასე სიცილით გავედით მე და ნანადეიდა ვიცოდი ქალბატონი ნანა სიმართლეს ამბობდა არ ვიყავი გულგრილი აივანზე გავედი ჩემი ჩაის ჭიქით ირვლივ ქუჩემს ვუყურებდიდა თან ამ ყველაფერზე ვფიქრობდი ცხელი სხეული რომ ვიგრძენი

მილიონი წლის შემდეგ (3)

ორივე ხელები ძალიან მაგრად მომხვია ვერც კი მივხვდი ჟრუანტელ დავლილს რა უნდა მექნა მეც ნაზად მოვკიდე ხელი მისი სუნთქვა მხრებზე ცხლად მეცემოდა და აშკარად სასიამოვნო იყო აი ეს წუთები არც მე მინდოდა დასრულებულიყო

მილიონი წლის შემდეგ (2)

მერე წავიდა ლექსები პოეზიის მთელი წუთები ლექსებს ცეკვა სიმღერა მოჰყვა ბევრი თბილი მოგონებადა საათის დიდმა ისარმა 12ს მიაღწია პატარამ კი ოთხს ჰო მართალია ღამის ოთხი საათი შესრულდა გადავწყვიტეთ ქალაქს

მილიონი წლის შემდეგ (1)

-აი ძალიან ნიჭიერივარ ყოველთვის ვიცი როგორ გაგაღვიძო. ისე რომ გკითხოს ადამიანმა მეგობრები ხართ -დიახაც რომ ვართ(ვითომ და ტავდაჯერებით ვთქვი მე მაგახლა ყველაფერი თავიდან იწყება თუმცა ერთდროს გაგრძელების აზრსაც ვერ ვხვდებოდი... -მარიამ შეიძლება

შემოდგომა (სიკვდილის შემდეგ სიცოცხლე მათ გულებში ვისაც ვუყვარვართ) 2

_გონს მოვიდა ღმერთო გონს მოვიდა....._თველაბით ცრემლით ევსება ნანას(ნიკას დედას) _ შეხედე ერეკლე გონს მოვიდა_ეუბნება ქმარს და მთელი ძალით უხუტელბ ერთადერთ შვილს გულში _მადლობა ღმერთო_ამბობს ერეკლეც და შვილს ეხვევა _თუ შეიძლება დატოვეთ ოთხახი პაციენტს

ხუთი წლის შემდეგ...

ხუთი წლის შემდეგ როგორ ხვდებიან, ამომიკითხავს შავად ფურცლებზე, მიოცნებია ხუთი წლის შემდეგ, მასთან შეხვედრის ლამაზ წუთებზე. ეს ხუთი წელი ისე გავიდა, არ დამიკარგავს იმედი ამის, უფალს შევთხოვდი გამთენიისას და ვლოცულობდი ამისთვის ღამით!