ისევ შენ?! (V)

-სადღაც მინდა წაგიყვანო.-მითხრა დასერიოზულებულმა, მე კი მუცელში ათასი პეპელა ერთდროულად ამიფრინდა, თუმცა სერიოზული სახის შენარჩუნება მაინც მოვახერხე. -რა იყო, პაემანზე მეპატიჟები?-ისეთი ტონით წარმოვთქვი, თითქოს სულაც არ მაინტერესებდა. ის რამდენიმე

ისევ შენ?! (IV)

დღეს რომ მკითხოთ, დარწმუნებით გეტყვით, რომ 25 წლის განმავლობაში, იმაზე ბედნიერი არასდროს ვყოფილვარ, როგორც იმ ღამეს, როცა დავრწმუნდი, რომ ჩემი ბავშვობის სიყვარული ჩემ წინ იჯდა ამდენი წლის შემდეგ და სახეზე ფრთხილად მეფერებოდა....

შენ ცაში...

მოდი,ყველა ჩამოვაგდოთ ისარი... არ დავთვალოთ,ტკივლ ყოველ წამებად... ხედავ?ყველა ამ ისარის წიკ-წიკი, გადამეწცა უსასრულო წამებად!

ისევ შენ?! (III)

-აუ ხო მეჩვრიტება?- იხტიბარს არ ვიტეხდი და გიორგის კითხვებით თავს ვაბეზრებდი. -ლოყები კი არა, ქონები გეჩვრიტება სახეზე.-ერთი დღის გაცნობილი მყავდა და იმდენჯერ ვცემე წარმოსახვაში, ვერ დავითვლი.

ისევ შენ?! (II თავი)

-გახსოვს, ადრე შემპირდი, რომ ფრთხილად იქნებოდი, პირობა კი აუცილებლად უნდა შეასრულო. -მომიახლოვდა უცნობი, მაგრამ უკვე ნაცნობი, ხელი მაჯაში მომკიდა და თავის ზურგს უკან დამიყენა. ისე დაცულად, ისე მყუდროდ არასდროს მიგრძვნია თავი. -ისევ შენ?!-აღმომხდა

ისევ შენ?! (I თავი)

ცხოვრება მოულოდნელობებით არის სავსე, თითქოს ვიცით, გაგონილი გვაქვს ეს ფრთაშესხმული ფრაზა, მაგრამ როცა ფაქტის წინაშე ვდგებით, მაინც გვიკვირს, მაინც სახტად გვტოვებს ეს მოულოდნელობა და ვუბრუდებით მეორე, მაგრამ უფრო საორჭოფო ფრთაშესხმულ მოსაზრებას

შენ ხარ მიზეზი

დამდეგ ახალ წელს გილოცავ, ნან. ყველაფერს საუკეთესოს გისურვებ ცხოვრებაში, მინდა რომ ეს წელი ოცნებების ახდენის, მიზნების მიღწევის იყო. შენი ბედნიერებისთვის მე აქ ვარ და სულ შენთან ვიქნები. 365 ახალი დღე, 365 ახალი შანსი გვაქვს.

შენ რომ მიყვარხარ(დაიკოს)(მარიამ ლაბაურს)

შენ რომ მიყვარხარ ჩემო დაიკო, ასე არავინ ქვეყნად არ მიყვარს. შენით ეს დრო ხომ ორად გაიყო, მე უშენობა ვიცი გამყინავს. მე შენ მიყვარხარ ჩემო დაიკო და მე უშენოდ არ მსურს ცხოვრება. შენზე ლამაზი არ არს, არ იყო, არ მსურს რომ გვქონდეს გაუცხოვება. მე შენ

მე და შენ ღამე

ტაბიძე დიდია, მე კი პატარა თავს არ ვუყადრებ, ვცდი მაინც ჩემგან რა საერთო ერთი გვაქვს, ლამაზი მარადჟამს სიყვარულს ვეტრფით, დიადს და თაკარას

მე შენ და ცხოვრება ( თავი 19)

ეს ძალიან დიდი ხნის წინ იყო.ჩემი არანორმალური არსებობის პირველ და მეორე სტადიებზე შევხვდი ქალს რომელიც თავისი მძვინვარე არსებობით ჩემს საცოდავ სხეულს,რაღაც გაურკვეველი ძალით ისეთ ზიანს აყენებდა,რომ მის ყველა ატომს შიშისგან წამით მოსვენებას არ