თუ მექალთანეს შეუყვარდი, ესე იგი დაგერხა.(დასასრული)

პარიზი...სიყვარული და მე მარტო. ახლა არავინ მყავს გვერდით. მხოლოდ მე და ნახატები ვგრძნობთ ერთმანეთს და ვატარებთ დროს ერთად. საქართველოში 5 წელი არ ვყოფილვარ, აქედან ლუკასთან მხოლოდ 1 წელი და ცოტა მეტი ვურთიერთობდი, მერე ყველაფერი ნელ-ნელა დადუმდა,

თუ მექალთანეს შეუყვარდი, ესე იგი დაგერხა.(29)

რადგან ლუკას დილით ადრე ვარჯიში ჰქონდა, მასთან აღარ დავრჩი და სახლში წამოვედი.   არ ვიცი რატომ დავთანმხდი, არ ვიცი რატომ მოვატყუე, უბრალოდ ვერ შევძელი მეთქვა. ვერ შევძელი, რადგან ვიცოდი, ბოლო თამაშზე ჩემი მხარდაჭერა სჭირდებოდა...მაგრამ, მე რა ვქნა?

თუ მექალთანეს შეუყვარდი, ესე იგი დაგერხა. (27)

-რა თქვი?-გაკვირვებულმა შევხედე, თან სუნთქვა შემეკრა.-ცოლად გამომყევი-მეთქი.-ბედნიერად მიღიმოდა. არ მომესმა. აშკარად არც ერთი სიტყვა არ მომესმა და ეს ყველაფერი რეალურად ხდებოდა, თუმცა, მიუხედავად იმისა რომ ეს გავიაზრე, თავი მაინც სიზმარში

თუ მექალთანეს შეუყვარდი, ესე იგი დაგერხა. (26)

სანდრო ზუსტად 10 წუთში მოვიდა. მინდოდა თბილად მივსალმებოდი, მაგრამ გაჩენილი ვარაუდისგან ცოტა განერვიულებულმა ეს ვერ შევძელი. -რამე დავაშავე?-ეჭვით შეჭმუხნა სახე და თვალებში ჩამაშტერდა.   ჩუმად ვუყურებდი. ღრმად ჩავისუნთქე.

თუ მექალთანეს შეუყვარდი, ესე იგი დაგერხა. (25)

ისევ თქეში წვიმა მოდიოდა და წესით სანდროს უნდა გამოვყოლოდი სახლში, მაგრამ ვუთხარი რომ აკაკისთან უფრო დიდი ხნით დავრჩებოდი და მარტო გამოვუშვი. არ ვიცი რატომ, მაგრამ სოფის ვარაუდი გავიგე თუ არა, რაღაც არასასიამოვნო გრძნობამ დამიარა მთელ სხეულში,

თუ მექალთანეს შეუყვარდი, ესე იგი დაგერხა. (24)

-ნინა-   თბილისში წამოვედით. არ გვინდოდა, მაგრამ ლუკას ვარჯიშები ეწყებოდა, თუმცა ასე ადრე რატომ, თვითონაც არ იცოდა.   მოკლედ, 1 აგვისტოს, საღამო, უკვე თბილისში ვიყავით. დედაჩემი მოვინახულე და მამაჩემსაც შევხვდი, ძალიან ჩვეულებრივად, თუმცა რამე

თუ მექალთანეს შეუყვარდი, ესე იგი დაგერხა. (23)

დილით ვიღაცამ თავზე დახტომით გამაღვიძა. გიჟივით წამოვხტი და მუშტი გავუქანე. -წყნარად, მე ვარ.-აკაკიმ გამიცინა და გასაღები წინ გამიქანავა. -ვნანობ, რომ მოგეცი.-შევუღრინე და ისევ ლოგინზე დავეგდე. -ნუ ხარ მკვდარი, აეგდე. ბიჭებიც მოვლენ მალე, საყიდელი

თუ მექალთანეს შეუყვარდი, ესე იგი დაგერხა. (22)

  ეზოში გავედი. ბიჭები, რა თქმა უნდა, თამაშობდნენ. ლუკამ შემომხედა და ჩაიცინა. ერთ წამში ბურთი მიაგდო, ჩემკენ გამოიქცა, მაგრად მაკოცა, უზომოდ საყვარლად და თვალისმომჭრელად გამიღიმა და ისევ განაგრძო თამაში. გაშტერებული ვიდექი. რა ეტაკა? იდიოტი. არ

თუ მექალთანეს შეუყვარდი, ესე იგი დაგერხა. (21)

-ამჯერად რა მოხდა?-მკითხა ნანკამ და მკერდზე დამაწვა.-აუცილებელია რაღაც მოხდეს?-ჩავიცინე.-ისე ჩემთან არ მოდიხარ ხოლმე.-ამყვა.-ისეთი არაფერი.-მაგრამ მაინც მოხდა. ისევ მამაშენთან იჩხუბე?-არა.-აბა?-გოგო.-არ მოველოდი.-რატომ?

თუ მექალთანეს შეუყვარდი, ესე იგი დაგერხა. (20)

გადასახტომად გავემზადე, მაგრამ უცებ გავჩერდი და დავფიქრდი.   რას ვაკეთებ? რის გამო? გოგომ ამ დონემდე შემშალა? სრული სისულელეა. ძლიერი ადამიანები თავს ასე მარტივად არ წირავენ.   ახლა ის მომენტი მაქვს, ყველაფერს სხვანაირად, უფრო რეალურად ვუყურებ და