სიმშვიდემდე შეშლილი(20)

-მზად ვარ ყოველი დილა შენთან ერთად დავიწყო -მხოლოდ დაიწყო? -ყოველი ღამე შენთან გავატარო ... იქ კლინიკაშიც , კლუბშიც, მეგობრებთან, ყველგან სადაც იქნები ,ყოველთვის ცხოვრების ბოლომდე არ მპასუხობს,ისე მკოცნის გონებას რომ მიკარგავს მერე ...მერე აღარ

სიმშვიდემდე შეშლილი(19)

-სიმშვიდემდე შეშლილიიიი მიღიმის და ბავშვს გაღიმებული უყურებს ,მერე დადიანებისკენ გადააქვს მზერა მისკენ რომ მორბიან და გაწუწულები ეხვევიან.

სიმშვიდემდე შეშლილი(18)

ქრება, მოვლენათა თანმიმდევრობა უმნიშვნელოა იმდენად რომ აღარც კი გახსოვს. მხოლოდ მომენტები იბეჭდება გონებაში ,ძალიან ღრმად ისე რომ არასდროს დაგავიწყდეს.მისი თითოეული ამბორი, შეხება და სიტყვა .

სიმშვიდემდე შეშლილი(17)

გული სხვანაირად ჩემს...თითქოს ჩემში აღარ არის და მის სხეულში გადავიდა ,დამტოვა ასე უკითხავად, ურცხვად და წავიდა . შევიშალე ... მან შემშალა ,მთელი ჩემი არსება შეიშალა მისი გამოჩენისას,პირველივე დანახვის წამიდან სიმშვიდემდე შევიშალე!

სიმშვიდემდე შეშლილი(16)

ჩემს ცხოვრებაში უბედნიერესი ერთი კვირა იყო როდესაც არაფერზე და არავისზე ვფიქრობდი.არაფერი მადარდებდა და მაინტერესებდა უბრალოდ ვცხოვრობდი იმ დღით,იმ წამით და ჩემი დაშნიანით

სიმშვიდემდე შეშლილი(15)

-აბა სად მივდივართ? ვისთან აპირებდი შეხვედრას ჩიტო?- მიყურებს და სიტყვის თქმას ვერ ვასწრებ ხელზე რომ მეხება ვიღაც. -ჩემთან მოდიოდა... როგორ ხარ გოგა?- ისაა? ჩემს გვერდით დგას ? ახლა და ამ ყველაფერს გოგოას ეუბნება? ღმერთო მერედ მოსვლა დაიწყება მალე

სიმშვიდემდე შეშლილი(14)

მაგიჟებს...მისი ხმა უცებ რომ ერევა ხრინწი და ვხვდები როგორ უელავს მწვანე თვალები, როგორ ულოკავს ტუჩებს და ყელი მწევის. კანი სადაც მკოცნის ხოლმე და მერე მთელი სახე ვიცი აქ რომ იყოს ყველგან მაკოცებს ...ტუჩების გარდა. ისე მეძინება მასთან საუბარში

სიმშვიდემდე შეშლილი(13)

ის კი ისე ძლიერ მიჭერდა ხელებს როგორც ჩვეოდა ,ტკივილამდე მეხვეოდა, ჰაერში ვიყავი თავზე მკოცნიდა და ჩემი პატარაო ლუღლუღებდა თავისი ბოხი ხმით. მხოლოდ მაშინ დავუბრუნდი სამყაროს მამას ხმა რომ გავიგე - ეკუნა სანამ გოგას მოშორდება მარიამი მისი

სიმშვიდემდე შეშლილი(12)

მარიამის ბინა რომ დავტოვე ,მივხვდი სახლში წასვლა ამ დროს სულ არ მინდოდა და სწრაფად დავიძარი დაშნიანის კორპუსისკენ. როგორც იქნა ავაღწიე და ზარი დავრეკე. კარი ჩაკეტილი ჰქონდა ბატონს,როგორ მოხდა! მეათედ დავაჭირე ღილაკს მგონი,ნეტავ სახლში არ არის ?

სიმშვიდემდე შეშლილი(11)

თითებს ფრთხილად ვახებდი სახეზე,იმდენად ნელა რომ ყველა ნაკვთი შემეგრძნო, ხელისგლზე მაკოცა ისევ ისე ხანგრძლივად . ბოლოს მახსოვს როგორ შემეხო ტუჩებზე ცხელი , რბილი ბაგეები გეფიცებით არ იყო ეს კოცნა ეს რაღაც სხვა იყო, უფრო აღმატებული ყველაფერი იყო იმ