ფსიქიკურობის შეშლილი მარში (4)

-აჰ ეგ წამალი გაგიკეთეთ, დამამშვიდებელი ვგრძნობ როგორ მაკანკალებს, სხეულში მთელი ძალით რაღაც მტეხს, მიუხედავად იმისა რომ აგვისტოა,მაინც მასხამს ცივი ოფლი. რაღაც მინდა თითქოს მოვლენათა მთელი კომპლექტი, იქნებ ვარდისფერი სამყარო, გაქცევა რეალობიდან,

ფსიქიკურობის შეშლილი მარში (3)

მათი წასვლის შემდეგ კიბეები სწრაფად ავირბინე,ვერ ვგრძნობდი დაღლას,არც სუნთქვის გახშირებას აღარც პირის სიმშრალეს. მხოლოდ ერთი სული მქონდა,როდის გავექცეოდი ამ რეალობას.გავიხდიდი დამპალ ტანსაცმელს და ჩავიძირებოდი აბაზანაში, კარების საკეტი ორჯერ

ფსიქიკურობის შეშლილი მარში (2)

თეთრი ლიბრიდან ტავტოლოგიურია,მაგრამ თავი თეთრ კედლებში ამოვყავი. ეს სისპეტაკის ფერად მიჩნეული საშინელება, ყოველთვის გულს მირევდა და მაშინებდა. გასაკვირია ალბათ თეთრი ფერი რატომ უნდა აშინებდეს ნორმალურ ადამიანს,მაგრამ ჩემი ნორმალურობის რა მოგახსენოთ,

ფსიქიკურობის შეშლილი მარში

დიდხანს ვფიქრობდი, მეთქვა თუ არა ეს ისტორია ხმამაღლა, ცხოვრება,რომელიც იმდონემდეა ბანალური,სავსე ტრაგიზმითა და იმედგაცრუებებით,რომ თავად მთავარი გმირიც კი იღლება. მთავარი გმირი კი მე ვარ.ჩემმა თავმა უკვე იმდონემდე დამღალა ამ 30 წლის განმავლობაში,რომ

შეშლილი, შეშლილი სამყარო (ნაწილი 2)

გარშემო ყველაფერი ლურჯია. ოღონდ ეს ლურჯი ჩემზე დამამშვიდებლად მოქმედებს. ყველაგან ოკეანისფერი ლურჯი და მწვანე ფერია. გარშემო კი წყლის ხმა მესმის. თვალებს ვხუჭავ და ვახელ, მაგრამ უკვე ოთახში აღარ ვარ და თავი ოკეანის ფსკერზე მგონია. იქ სადაც უამრავი

შეშლილი, შეშლილი სამყარო (ნაწილი 1)

რამდენჯერ გყვარებიათ? უკაცრავად რამდენჯერ გიგრძვნიათ ის გრძნობა რომელსაც თქვენ სიყვარულს უწოდებთ? ერთხელ? ორჯერ? სამჯერ? თუ უფრო მეტჯერ? რა არის თქვენთვის სიყვარული? რასთან ასოცირდება? ან ზოგადად რა არის სიყვარული?

ემოციურად შეშლილი (სრულად)

ყველა რაღაცის მოლოდინშია. არ იციან რა მოხდება, არც ის იციან რა უნდათ, რომ მოხდეს... ირგვლივ ქაოსია. უამრავი ადამიანი შეიკრიბა რაღაც საინტერესოსთვის, უჩვეულო და არაორდინალური შეგრძნებებისყვთვის. ხალხი ერთმანეთში

შეშლილი სიყვარული (თავი პირველი)

ახლა საკუთარ თავზეც ბრაზობდა რომ გოგოს ასე უხეშად ელაპარაკა ბოლოსდაბოლოს ამდენხნიანი მეგობრობა აკავშირებდათ ერთმანეთთან. თანაც ნინე და ლილე ორივე სიცოცხლეზე მეტად უყვარდა. მითუმეტეს რომ ბიჭს არც დედმამიშვილი ყავდა და არც ოჯახი მათ გარდა ვინაიდან

შეშლილი მეგობრები(დასასრული)

დედამ მალევე გაიღვიძა ვატყობდი არ სჯეროდა ის რაც მოვუყევით. შემდეგ იყო ჩემი ბედნიერების ხუთი თვე,ზღაპარი რომელსაც ვერასდროს დავივიწყებ თუმცა ამ რამდენიმე თვეში უსიამოვნო დღეებიც ერია.ჩემი ოცნებები ასრულდა ჩემი თეთრ ცხენზე ამხედრებული პრინცი ლუკა

შეშლილი მეგობრები (6)

სახეზე შეეტყო ვერ მიხვდა და საფიქრალი დავუტოვე. არ დამეძინა და ვწრიალებდი.მართალია მითხრა არ წახვიდეო მაგრამ მივეჩვიე რომ გავდივარ.მივეჩვიე უფერულ ქუჩებს ჩემს უფერულ ამბებზე რომ ვუყვები.მაგრამ დღევანდელი აღარ იქნება უფერული ეს ზღაპარია რომელიც არც